Άνοιξη............

Πιστέ και μοναδικέ μου αναγνώστη Θανάση, μετά από μια παρατεταμένη περίοδο καιρικού, οικονομικού και ψυχολογικού ψύχους, επιτέλους μας ήλθε η Άνοιξη και σαν γνήσιος Έλληνας, δεν διαθέτω αρκετά από τα γονίδια που θα μου επέτρεπαν να μουρτζουφλιάζω για τα χάλια της χώρας μας όταν ο καιρός είναι τόσο ωραίος, τα πουλάκια τραγουδούν και οι μέλισσες ζουζουνίζουν στην ανθισμένη φύση. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνουμε Θανάση μου και ξανά τραβάμε για μεγαλύτερες, περισσότερες και πιο συναρπαστικές εθνικές περιπέτειες.

Εποχή αναγέννησης, καλέ μου φίλε, και γι αυτό υπάρχουν τόσοι πολλοί συμβολισμοί για τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες μέσα στα Τεκτονικά μας Τυπικά. Μην περιμένεις βέβαια να σου μιλήσω γι αυτά, τα έχουμε πει, αν πραγματικά σε τρώει να μάθεις τι μπορεί να κάνουμε μέσα στις Στοές μας, εκτός από το να διακορεύουμε παρθένες, να απεργαζόμεθα την επικράτηση του Αντίχριστου και να θυσιάζουμε κοτόπουλα στον Ασμοδαίο, θα πρέπει να αποφασίσεις να «κρούσεις την θύρα ατάκτως».

Αλλά τέτοιος κατρουλιάρης ήσουν πάντα, έρχεσαι και τρίβεσαι στη γκλίτσα του τσομπάνη και μετά ακούς όλα αυτά τα θεάρεστα και πλήρη αγάπης που μας καταλογίζουν οι ντόπιοι Ταλιμπάν και κάνεις πίσω έντρομος, άσχετα αν εγώ έχω στεγνώσει από σάλιο, για να σου αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Προτιμάς να πιστεύεις τον Άγιο Πειραιώς και τους παρατρεχάμενούς του, ότι ναι μεν είμαστε παίδαροι, αλλά είμαστε και κακούργοι (τρομάρα μας)!!

Είπαμε, όμως, μπήκε η Άνοιξη και τίποτα δεν θα μου χαλάσει το κέφι, ούτε ο Άγιος Πειραιώς και οι παραληρηματικές του κατηγορίες, ούτε η κυρία Λουκά, ούτε οι Ελληναράδες που τόσο πολύ πολλαπλασιάστηκαν με την οικονομική κρίση, σαν τα κουνούπια μέσα σε βάλτο, ούτε οι επερχόμενες εκλογές που θα αποδείξουν ότι η βαρκούλα μας αρμενίζει ακυβέρνητη και οι καπεταναίοι που μας έκατσαν στο σβέρκο δεν μπορούν να μοιράσουν ούτε δύο γαϊδουριών άχυρα.

Κι έτσι, με ένα καφεδάκι ανά χείρας και τη λιακάδα ολόγυρά μου, σου υπόσχομαι να καταφέρω να χαράξω πλήθος από Τεκτονικά Τεμάχια προς πνευματική σου τέρψιν και καλλιέργεια, άξια του ανωτέρου σου επιπέδου (κατρουλιάρη!!), στο άμεσο μέλλον… αλλά όχι τώρα…

Οι Κανόνες και η Συνείδηση...

“τί τηνικάδε ἀφῖξαι, ὦ Κρίτων; ἢ οὐ πρῲ ἔτι ἐστίν;”

Με αυτά τα αγουροξυπνημένα λόγια, πιστέ και μοναδικέ μου αναγνώστη Θανάση, αρχίζει η προτελευταία ημέρα του Σωκράτη πάνω στη Γή. Ο φίλος και μαθητής του Κρίτων, έχοντας λαδώσει το φύλακα, τρέχει να πείσει το Σωκράτη να δραπετεύσει από τη φυλακή, μια και το καράβι από τη Δήλο είχε ήδη φτάσει στο Σούνιο και η άφιξή του στον Πειραιά θα σήμαινε την εκτέλεσή του (οὔτοι δὴ ἀφῖκται, ἀλλὰ δοκεῖν μέν μοι ἥξει τήμερον ἐξ ὧν ἀπαγγέλλουσιν ἥκοντές τινες ἀπὸ Σουνίου καὶ καταλιπόντες ἐκεῖ αὐτό. δῆλον οὖν ἐκ τούτων [τῶν ἀγγέλων] ὅτι ἥξει τήμερον, καὶ ἀνάγκη δὴ εἰς αὔριον ἔσται, ὦ Σώκρατες, τὸν βίον σε τελευτᾶν.).

Κι έτσι, εξελίσσεται το περίφημο έργο του Πλάτωνα «Κρίτων», μια μοναδική πραγματεία επάνω στη συνείδηση και την υποταγή στους Νόμους που θέσπισε μια δημοκρατική Πολιτεία, ακόμα κι όταν οι Νόμοι αυτοί δεν λειτουργούν προς το συμφέρον μας.

Όπως έχω τονίσει σε πολλές προηγούμενες αναρτήσεις μου, φίλε μου Θανάση, ο Τεκτονισμός διακηρύττει την αλλαγή και καλυτέρευση της Κοινωνίας μας δια του παραδείγματος. Η προσφιλής μου έκφραση είναι ότι ο Τεκτονισμός είναι το Υπομόχλιο και όχι ο Μοχλός για οποιαδήποτε κοινωνική αλλαγή. Άλλωστε, το Αρθρο 2 VI του Καταστατικού Χάρτη της ΜΣΤΕ τονίζει ότι οι Τέκτονες δεσμεύονται από το σεβασμό τους προς τους κοινωνικούς θεσμούς και τα καθήκοντά τους ως πολίτες. Συνεπώς, σε μια δημοκρατική κοινωνία, ο Τέκτων δεν έχει απολύτως κανένα λόγο να πράξει οτιδήποτε θα ανέτρεπε τους Κανόνες της κοινωνίας αυτής.

…όμως…

Ο Μαχάτμα Γκάντι είχε πει ότι «Ο μόνος τύραννος που δέχομαι, είναι η σκληρή φωνή μέσα μου», εννοώντας τη συνείδησή του, που ο ίδιος αποδεχόταν και απαιτούσε να παραμένει ελεύθερη, επικριτική και απαιτητική, προκειμένου να τον διατηρεί στον Ορθό Δρόμο. Για ένα Τέκτονα, η αυτογνωσία, το υψηλό επίπεδο του συνειδότος του, η καταπολέμηση των παθών του και η διαρκής αυτοκριτική είναι τα απαραίτητα εργαλεία για τη «λείανση του λίθου του», για την τελειοποίηση δηλαδή της προσωπικότητάς του ως νοήμονος όντος. Μόνο όταν φτάσει σε ένα συνειδησιακό επίπεδο ικανό να του επιτρέψει να αντιληφθεί τα ανώτερα επίπεδα της έννοιας του Δικαίου, θα είναι σε θέση να κρίνει τους κοινωνικούς κανόνες και να προσπαθήσει να τους βελτιώσει, πάντοτε όμως μέσα στα πλαίσια του σεβασμού του προς αυτούς.

Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πάνω από 200.000 Τέκτονες, πολίτες των κατακτημένων Ευρωπαϊκών χωρών, εξολοθρεύθηκαν στα Ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ακριβώς επειδή η συνείδησή τους και η αγάπη τους για ελευθερία ερχόταν σε άμεση αντίθεση με την κυρίαρχη ιδεολογία των Εθνικοσοσιαλιστών. Βέβαια, για τον ίδιο ακριβώς λόγο ο Τεκτονισμός μαράθηκε και εξαφανίστηκε στα καταπιεστικά απολυταρχικά καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» της Ανατολικής Ευρώπης και Ασίας, καθώς και στις φανατικά θρησκόληπτες Ισλαμιστικές κοινωνίες. Για τον ίδιο λόγο άλλωστε έχει κατά καιρούς δεχθεί λυσσαλέες επιθέσεις από τις επίσημες ηγεσίες των διαφόρων Χριστιανικών δογμάτων, που έβλεπαν στον Τεκτονισμό μία δύναμη Διαφωτισμού που ευθέως αμφισβητούσε το αλάθητό τους και το σφιχτό εναγκαλισμό τους με τις εκάστοτε εξουσίες. (Μια ματιά στον μικρό χάρτη που έχω στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας και παρουσιάζει τη διαμονή των επισκεπτών αυτής της ιστοσελίδας, δείχνει σε ποιου είδους χώρες ο Τεκτονισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος για να ανθίσει).

Κι έτσι ερχόμαστε για άλλη μια φορά στο αγαπημένο μου θέμα, με το οποίο σου έχω πάρει τα αυτιά, αυτό των επιταγών που μας ορίζει η ελεύθερη σκέψη και συνείδηση το καθενός μας, σε αντιπαράθεση με κάποιους κοινωνικούς κανόνες τους οποίους εμείς οι ίδιοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι προϊόν δημοκρατικών και ελεύθερων διαδικασιών, αλλά αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας και υποβόσκουσας σήψης που έχει διαβρώσει τα θεμέλια της Κοινωνίας μας. Άλλωστε ίσως σου είναι γνωστό το παράδειγμα της οριστικής διαγραφής του δικτάτορα (και Τέκτονα) Στυλιανού Παττακού από τον αείμνηστο Μεγάλο Διδάσκαλο Αλέξανδρο Τζαζόπουλο (1896-1975), ακριβώς επειδή οι «κανόνες» που θέσπισε ο πρώτος, έρχονταν σε ευθεία αντίθεση με τα ιδανικά της Ελευθερίας που διαχρονικά πρεσβεύει ο Τεκτονισμός.

Ζούμε σε σκοτεινούς καιρούς, καλέ μου Θανάση και κανένας πια δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η παγκόσμια κοινότητα είναι απλά προβλήματα αριθμών, που κάποια στιγμή θα βελτιωθούν και ο κόσμος μας θα γνωρίσει μια νέα αναγέννηση από τις στάχτες του. Άλλωστε, ακόμα και η οικονομία, είναι εν πολλοίς θέμα ψυχολογίας και ο σκοπός ενός σκεπτόμενου ανθρώπου είναι να εξετάζει τα αίτια και όχι τα αποτελέσματα.

Απαλλαγμένοι λοιπόν από τα πάθη και τις προκαταλήψεις μας, οφείλουμε να επιχειρήσουμε μια ορθολογιστική προσέγγιση στα αίτια των δεινών που βιώνουμε, αν πραγματικά θέλουμε κάποια στιγμή να τα ξεπεράσουμε. Αυτό που η Κοινωνία μας δεν αντιλαμβάνεται είναι ότι με διαρκώς αυξανόμενη «μάζα» (πληθυσμό), η αντιστροφή ενός κακού απαιτεί πολλαπλάσια ενέργεια από όση δαπανήθηκε για την επικράτηση του κακού αυτού. Και δεν είναι μακριά η χρονική στιγμή που κάθε καταστροφή θα γίνει μη αντιστρέψιμη, ακριβώς λόγω ανεπάρκειας των διαθεσίμων πηγών της ενέργειας αυτής. Οποιοσδήποτε μηχανικός αξίζει το μελάνι που γράφτηκε το πτυχίο του, μπορεί να σου το επιβεβαιώσει, αν θυμηθεί τι όριζε ο Τρίτος Νόμος της θερμοδυναμικής.

Από τη στιγμή που το Κακό (αν μπορούμε καταχρηστικά να το εκλάβουμε σαν μια οντότητα) καθιερωθεί και επηρεάσει τις λειτουργίες ενός κοινωνικού συστήματος, σταδιακά φθείρει όλα τα άλλα αλληλοεξαρτημένα συστήματα.

 Έτσι, (για να το συγκεκριμενοποιήσω εάν μπορώ), η καταστροφή της Παιδείας μας έχει πολλαπλό και άμεσο αντίκτυπο σε εκατοντάδες άλλες εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής, των σχέσεων με τους συνανθρώπους μας και της λειτουργίας της Κοινωνίας μας στο σύνολό της, διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη Κόλαση επί της γης από τη δικτατορία των αδαών, των ηλιθίων και του όχλου, ακόμα και μέσα σε μία κατ’επίφασιν δημοκρατική κοινωνία, όπως η δική μας.

Το πρώτο θύμα μιας τέτοιας καταστροφής, ο Ορθός Λόγος, αφήνει ένα τεράστιο κενό που καλύπτεται από το φανατισμό, τη μισαλλοδοξία, το δογματισμό και τη φαυλότητα.

Και τώρα που κουτσά-στραβά συγκεκριμενοποιήσαμε το Πρόβλημα, θα πρέπει να αναρωτηθούμε με ποιο τρόπο το προπύργιο του Ορθού Λόγου, ο Τεκτονισμός, μπορεί να παρέμβει για να ανασχέσει ή να αντιστρέψει το Κακό που βλέπουμε να έρχεται;

Η «δια του παραδείγματος» επιρροή των Τεκτόνων στην Κοινωνία, ίσως είχε κάποιο νόημα σε μια ιστορική περίοδο κατά την οποία οι Τέκτονες ούτως ή άλλως αποτελούσαν την ηγετική ομάδα μέσα στην Κοινωνία τους και συνεπώς οι συνήθειές τους έδιναν το παράδειγμα προς μίμηση για τα «κατώτερα» κοινωνικά στρώματα. Τώρα όμως, η κοινωνική επιρροή μιας τηλεπερσόνας ή ενός πλούσιου επιχειρηματία (ιδίως εάν είναι και ιδιοκτήτης κάποιου ΜΜΕ) είναι πολύ ισχυρότερη από ενός απλού (και σιωπηλού) Τέκτονα αδελφού.

Ακόμα περισσότερο, η «δια του παραδείγματος» επιρροή έχει τρωθεί θανάσιμα από τη μακροχρόνια, συκοφαντική και μισαλλόδοξη δράση των φανατικών θρησκευτικών και εθνικιστικών κύκλων, οι οποίοι έχουν παρουσιάσει τον Τεκτονισμό σαν μια αντεθνική και σατανιστική αίρεση που μοναδικό σκοπό έχει την επικυριαρχία του Αντίχριστου επί της Γής. Πως λοιπόν ο Τέκτων αδελφός θα πείσει για τις καλές του προθέσεις, όταν ο ίδιος πολλές φορές φοβάται να δηλώσει την ιδιότητά του;

Αν ήμασταν μια πολυεθνική εταιρεία, η πρόταση να προσλάβουμε ένα αποτελεσματικό Image Maker δεν θα ακουγόταν καθόλου ανόητη. Άλλωστε, ένα σεβαστό ποσοστό των προϋπολογισμών αυτών των εταιρειών πηγαίνει για τη δημιουργία της εταιρικής ταυτότητάς τους.  Ως Τέκτονες όμως, αυτό που διαθέτουμε είναι η προσωπική μας αφοσίωση στο Τεκτονικό Ιδεώδες και η επιθυμία μας να προσφέρουμε στην Κοινωνία τα εργαλεία για την επικράτηση της Λογικής, της Αδελφοσύνης, της Ισότητας, της Ελευθερίας και της ανοχής στο διαφορετικό.

Με βάση λοιπόν την επιθυμία μας αυτή και τα όνειρά μας για μια καλύτερη Κοινωνία, θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη μεθοδολογία που ακολουθούμε για να επιτύχουμε την αλλαγή αυτή. Δυστυχώς, δεν διαθέτουμε την πολυτέλεια του Σωκράτη να καταστούμε εκούσιοι μάρτυρες για κάποια ιδανικά τα οποία εν πολλοίς θα αγνοηθούν παντελώς, μέσα στον ορυμαγδό της παραπληροφόρησης.

Οφείλουμε λοιπόν, τόσο στο κοινωνικό σύνολο, όσο και στους εαυτούς μας, να αποκτήσουμε φωνή, να προσδιορίσουμε τις θέσεις μας με κάθε δυνατό και σύννομο τρόπο και να αμφισβητήσουμε ενώπιον των συμπολιτών μας όλους εκείνους τους διεφθαρμένους Κανόνες που έχουν οδηγήσει την Κοινωνία μας στα θλιβερά αδιέξοδα που βιώνουμε καθημερινά. Η συνείδησή μας λοιπόν, πρέπει τελικά να είναι ένας πολύ ισχυρότερος οδηγός από την υποταγή μας σε κανόνες που εξόφθαλμα πλέον ανατρέπουν την αρμονία της συμβίωσής μας.

Τότε μόνο Θανάση μου θα νοιώσω ότι σταθήκαμε πιστοί στο Πνεύμα, αν όχι στο Γράμμα της Τεκτονικής Αδελφότητάς μας.

ΥΓ.  Ένας καλός φίλος και αδελφός έκανε την παρατήρηση ότι έχω την τάση να "χαϊδεύω" τον Τεκτονισμό, όμως θεωρώ ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ο Τεκτονισμός είναι αμέτοχος και άμοιρος ευθυνών από τις όποιες παρασπονδίες μπορεί να διαπράττονται, είτε από ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως Τέκτονες, είτε από υπερβολικό ζήλο κάποιων αδελφών. Η κακή χρήση των εργαλείων είναι θέμα ικανοτήτων του χρήστη και όχι θέμα της φύσης του εργαλείου.