Ω, Μυστικό Κατέβασμά μου...

"Ω μυστικό κατέβασμά μου

Ως την ύστερη άβυσσο του ίδιου μου εαυτού

Και ώ ανέβασμά μου

Ως με το Φως

Όπου κοιτάζοντας απ’όλες τις μεριές τον άνθρωπο

Αντικρίζω αδελφικά, κατάβαθα, τον δικό μου εαυτό" 
                                                                                                         (Άγγελος Σικελιανός)

… Τι κρίμα που δεν έχεις ακόμα αποφασίσει να «κρούσεις τη θύρα», καλέ μου Θανάση. Μέσα από πολλά διαμάντια της Ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, ποίησης και Τέχνης θα ανακάλυπτες μηνύματα που μόνο εκείνη, την Άχρονη Στιγμή, μέσα στο μισοσκόταδο του ανοίγματος των εργασιών μας μπορείς να ακούσεις και να διαλογιστείς. Μηνύματα σταλμένα μέσα από την αχλή του πανδαμάτορα Χρόνου, από ανθρώπους που διάβηκαν τις στήλες και άφησαν τα ανεξίτηλα χνάρια τους μέχρι πέρα από την Ανατολή, για όλους εμάς τους ταπεινούς να βρούμε και να ακολουθήσουμε.

Αντικρίζοντας το μίσος, την εμπάθεια και την απαξίωση που ζωγραφίζεται στην έκφραση κάποιων πολιτικών εκπροσώπων ή οπαδών ακραίων δεξιών ή αριστερών τάσεων, μπροστά στην κάμερα της τηλεόρασης, δεν μπορώ παρά να νοιώσω απέραντη θλίψη και να σκεφτώ τα λόγια ενός μεγάλου Τέκτονα και μύστη, πατέρα του Σοσιαλισμού στην Ελλάδα (αλλά εντελώς λησμονημένου πια, από τους σύγχρονους «σοσιαλιστές»), του αείμνηστου ένδοξου αδελφού μας Σπυρίδωνα Νάγου:

«Αγάπα τον άνθρωπο, όχι από ιδεολογία ή κατ’επιταγή. Αγάπα τον άνθρωπο αδιαφορών αν αυτός σε αγαπά, σε μισεί ή σε περιφρονεί. Στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου να βλέπεις επαναλαμβανόμενη τη δική σου υπόσταση.

Σεβάσου πάντοτε οποιονδήποτε άνθρωπο, αγαθό ή κακό, πεπαιδευμένο ή άξεστο, γιατί είναι μια αξία της Φύσεως που εργάσθηκε επί πολλούς αιώνες για την ανθρώπινη οντότητα. Η οντότητα αυτή έχει λανθάνοντες τους Νόμους της Αρετής και της Σοφίας. Βοήθησέ τον εσύ με την αγάπη σου και το ενδιαφέρον σου για να τους εκδηλώσει έντονα. Σεβάσου όμως τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπο, γιατί κι αυτός προορίζεται να γίνει μια μέρα Θεία Ύπαρξη».

Αγάπη και Σεβασμός προς τον Άνθρωπο, λοιπόν, καλέ μου Θανάση. Όμως, όχι αυτή η «άξεστη», ακαλλιέργητη αγάπη που ακόμα και ο πιο τιποτένιος εγκληματίας μπορεί να έχει προς τους οικείους του, τη φυλή του, τους ομοϊδεάτες ή την πατρίδα του, αλλά η ανόθευτη, μη στοχευμένη Αγάπη που ορίζεται από τη διδασκαλία του Ιησού και από την Τεκτονική ηθική και αποτελεί τη Θεία Φλόγα της Δημιουργίας.

Πόσο δύσκολο είναι να νοιώσει κανείς κάτι τέτοιο! Ακόμα και στις καλύτερες μέρες μου, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι θα μπορούσα να το καταφέρω εντελώς. Ίσως να μην μπορέσω να το καταφέρω ποτέ, καλέ μου Θανάση, ίσως να μείνω δέσμιος αυτών των άξεστων, στοχευμένων συναισθημάτων που τρέφω για την οικογένειά μου, την πατρίδα μου και τους φίλους μου.

Είναι σα να σου ζητάνε να λυγίσεις μια άρθρωση του χεριού σου προς μια εντελώς νέα κατεύθυνση, όπως κάνουν κάποιοι Κινέζοι ακροβάτες, από αυτούς που από τα μικράτα τους δεν μάθανε να κάνουν τίποτε άλλο από το να σειόνται και να λυγιόνται με απίθανους, εξωπραγματικούς τρόπους.  Κι εδώ μιλάμε για την ψυχή μας, που έμαθε να υπάρχει αγκυλωμένη και άκαμπτη, μέσα στα καλούπια που την έβαλαν οι γονείς μας και η Κοινωνία γύρω μας.

Όμως, Θανάση μου, μέσα στο πιο κακοχυμένο μαρμάρινο αγκωνάρι μπορεί να κρύβεται ένας ακόμα Ερμής, που περιμένει τον Πραξιτέλη να τον λευτερώσει. Και επειδή σαν γλύπτης δεν θα μπορούσα να κερδίσω ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών μου, ελπίζω κάποια μέρα να λαξεύσω αυτό το αγκωνάρι σε ένα απλό τετραγωνισμένο λίθο κατάλληλο για το Ναό της Αρετής.

Ένας απλός συμβολισμός είναι και τούτο, που σου λέει όμως ότι από την ουσία της ψυχής και του λογισμού σου πρέπει με κόπο και προσπάθεια να αφαιρέσεις όλα αυτά που είναι περιττά, άχρηστα και αδιάφορα και να κρατήσεις μόνο τον πυρήνα που μέσα του κατοικεί το Φως.

Και για να το καταφέρεις, πρέπει να ξεκινήσεις τη μοναχική σου κατάβαση στην «ύστερη άβυσσο του εαυτού σου» κι εκεί μέσα να κατανοήσεις τα θεριά που κατοικούν, να παλέψεις μαζί τους και να τα διώξεις, αφήνοντας το Φως να λάμψει στο σκοτάδι σου.

Τι δεν καταλαβαίνεις, κατρουλιάρη; Ε, κατρουλιάρη!

Πολιτικοί Σκυλοκαυγάδες και Τεκτονική Παιδεία

Καλέ μου φίλε και αδικαιολόγητα επίμονε αναγνώστη μου Θανάση, ο προσφιλής σου συντάκτης πάει γυρεύοντας να τον κράξουν θεοί και δαίμονες, με κάποια από τα θέματα που επιλέγει να ασχοληθεί. Όπως για παράδειγμα, σήμερα, εκεί που καθόμουν ήσυχος και έκανα τη δουλειά μου, σκέφτηκα να κάνω κάποια σχόλια για τις πολιτικές τοποθετήσεις των Τεκτόνων.

«Μα, τι είναι αυτά που μας λες;», θα αναφωνήσει όποιος αδελφός διαβάσει αυτό το κείμενο. Βλέπεις, βάσει του Καταστατικού, Θανάση μου, απαγορεύεται κάθε πολιτική συζήτηση εντός των Τεκτονικών Στοών.

Όμως, η πολιτική τοποθέτηση του καθένα μας δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, καλέ μου φίλε. Κατά τον Αριστοτέλη είμαστε εκ φύσεως πολιτικά ζώα, ακόμα κι αν δεν πολιτικολογούμε μέσα στις στοές μας.

Αν ρωτήσεις κάποιον αμύητο συμπολίτη μας, η πιο πιθανή απάντηση που θα πάρεις θα είναι ότι οι Μασόνοι ανήκουν στο συντηρητικό πολιτικό φάσμα, άσε δε και τις ύποπτες συναλλαγές και «γραμμές» που παίρνουν από διάφορα κέντρα εξουσίας, εκτός Ελλάδος. Είναι μια άποψη που ασπάζονται πολλοί συμπολίτες μας, ιδίως όταν βλέπουν κάτι περίεργους τύπους με μαύρα κουστούμια και γραβάτες να μπαίνουν μέσα στα μυστηριώδη (γι αυτούς) Τεκτονικά Μέγαρα. Κάτι σαν τους διώκτες πράκτορες του Νίο στο Matrix, δηλαδή.

Επειδή λοιπόν, το να φορέσουμε την αμφίεση του Μπόζο, μπορεί να μας έκανε πιο προσιτούς εμφανισιακά, αλλά όλο και κάτι θα αφαιρούσε από την αυτοεκτίμησή μας, πρέπει απλά να σε διαβεβαιώσω ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια.

Για να επεκταθώ λιγάκι επάνω σε αυτό, δεν μπορώ παρά να σου καταθέσω ιστορικά γεγονότα, αλλά και προσωπικές μου εμπειρίες, σχετικά με τους πολιτικούς προσανατολισμούς των αδελφών μου.

Τόσο ο Ιωάννης Μεταξάς, όσο και ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξαν Τέκτονες. Το ίδιο και ο Στυλιανός Παττακός, αν και διεγράφη από τη Μεγάλη Στοά μετά το πραξικόπημα. Από την άλλη, ο Σπυρίδων Νάγος, ένας από τους ιδρυτές και πατέρες του Σοσιαλισμού στην Ελλάδα, ο πρόεδρος της ΕΠΟΝ καθηγητής Γεωργαλάς και ο ποιητής του «Στ’άρματα, στ’άρματα» Νίκος Καρβούνης, υπήρξαν επίσης γνωστότατοι Τέκτονες.

Τα γεγονότα αυτά ήδη θα έπρεπε να σε προϊδεάσουν ότι εν κατακλείδι, ο Τεκτονισμός δεν έχει να κάνει με την πολιτική ιδεολογία του κάθε αδελφού μας. Μπορεί να είναι κάποιος ιδιαίτερα συντηρητικός, αλλά μπορεί να είναι και κομμουνιστής.

Τις ίδιες εμπειρίες έχω αποκομίσει κι εγώ, μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που οι αδελφοί μου με αναγνωρίζουν ως Τέκτονα. Ένας αγαπημένος αδελφός (και «βαφτιστήρι» μου) φέρει το προσωνύμιο «Βελουχιώτης» στη στοά του (το πυκνό και επαναστατικό του μούσι βοηθάει ιδιαίτερα στον προσδιορισμό αυτό), ενώ υπάρχουν και αδελφοί για τους οποίους οτιδήποτε πιο αριστερά από την ΕΣΤΙΑ θεωρείται κομμουνιστική φυλλάδα. Μάλιστα, τώρα με την οικονομική και πολιτική κρίση που μας δέρνει, δεν είναι λίγα τα μηνύματα που δέχομαι στον υπολογιστή μου, από αδελφούς που ασπάζονται σθεναρά θέσεις και πολιτικές αντιλήψεις από όλο το πολιτικό φάσμα, εντός και εκτός Βουλής και πασχίζουν να με κάνουν κοινωνό των θέσεων αυτών.

Όμως, καλέ μου Θανάση, υπάρχει μια σημαντική διαφορά στις πολιτικές αυτές τοποθετήσεις, για την οποία θεωρώ «υπεύθυνο» τον Τεκτονισμό και αυτή είναι η διαφορά στην εκφορά του πολιτικού Λόγου.

Η οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να γίνει εντός στοάς, όπου κάτι τέτοιο θα απαγορευόταν αυστηρά και θα διεκόπτετο αμέσως από τον Σεβάσμιο. Συνεπώς, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι η κοσμιότητα του πολιτικού λόγου επιβάλλεται στον καθένα μας από τους κανόνες των εργασιών μας. Τέτοιες κουβέντες γίνονται όταν επιδιδόμαστε στην καθιερωμένη οινοποσία και κουβεντούλα μετά το πέρας των εργασιών, ή όταν συναντιόμαστε σε κάποιο ταβερνάκι.

Παρόλα αυτά (και αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο Θανάση μου), ποτέ ο πολιτικός Λόγος δεν ξεφεύγει από τα όρια της ανοχής, του σεβασμού και της κοσμιότητας. Ο κομμουνιστής αδελφός θα δεχτεί με σεβασμό τις απόψεις του υπερσυντηρητικού αδελφού του, και το αντίστροφο, θα εκθέσει με μετριοπάθεια τις δικές του απόψεις και θα συζητήσει με νηφαλιότητα θέματα που θα είχαν προξενήσει άγριο καυγά σε ένα καφενείο.

Και εκεί ακριβώς φαίνεται, καλέ μου φίλε, η Τεκτονική Παιδεία που έχει λάβει ο καθένας μας, ακόμα κι αν κάτι τέτοιο δεν εντάσσεται σε κάποιο ωρολόγιο πρόγραμμα των στοών μας. Από τις απλές αυτές συζητήσεις αναγνωρίζει κανείς την εσωτερική διαδικασία «λάξευσης του λίθου» που ξεκίνησε όταν «κρούσαμε ατάκτως τη θύρα του Ναού». Και δεν μπορεί παρά να αισθανθεί περηφάνια που ανήκει σε μια τέτοια εκλεκτή ομήγυρη τόσο διαφορετικών μεταξύ τους ανθρώπων, που έχουν κάνει βίωμά τους την ποιότητα του λόγου τους ακόμα κι όταν διαφωνούν έχοντας καταναλώσει και 2-3 ποτηράκια κρασί.

Να λοιπόν που και η πολιτικολογία κάποιες φορές μπορεί να μας φανεί χρήσιμη. Αρκεί να μην προσπαθήσουμε να την ασκήσουμε σε Λαφαζανέικα ή Κασσιδιαρέικα αυτιά.

Η Ασήμαντη Αφεντιά μου...

Καλέ μου φίλε και αμύητε αναγνώστη Θανάση, με έχεις ζαλίσει με την επιμονή σου να μάθεις ποιος είμαι. Μου στέλνεις μηνύματα (κάτω από διαφορετικά ονόματα, βεβαίως, αλλά εγώ έχω μάθει να σε αναγνωρίζω) και κάνεις υποθέσεις ότι μπορεί να είμαι ο Μέγας Διδάσκαλος, κάποιος Ένδοξος αδελφός ή ο κυρ Παντελής ο μπακάλης της γειτονιάς σου.

Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει καμία σημασία ποιος είμαι, καλέ μου Θανάση. Αυτοπροσδιορίζομαι ως Τέκτων, οι αδελφοί μου με αναγνωρίζουν ως τέτοιο και αυτό θα έπρεπε να σου αρκεί. Δεν έφτιαξα αυτό το μπλογκ για να προβάλλω τη φάτσα μου, το επάγγελμά μου ή για να βρω γκόμενες. Το έκανα από μια εσωτερική παρόρμηση, θέλοντας να εξηγήσω με απλό, κατανοητό και μη υπεισερχόμενο στα Τυπικά μας τρόπο, τι είναι επιτέλους ο Τεκτονισμός και πόσο λανθασμένες, κακόβουλες και παραπλανητικές είναι οι φήμες γι αυτόν.

Μου αρκεί μόνο να βλέπω ότι οι αδελφοί μου, αλλά και πολλοί άλλοι συνάνθρωποί μου, διαβάζουν αυτά τα λίγα που έχω να πω και τα εκτιμούν, σε βαθμό που δεν είναι λίγοι αυτοί που αποφάσισαν να “κρούσουν τη θύρα” και να μυηθούν στον Τεκτονισμό, παρακινούμενοι από τα κείμενα αυτά.

Αναγνωρίζω ότι με αυτό τον τρόπο παραβαίνω το άρθρο 15 του Γεν. Κανονισμού της Μεγάλης Στοάς, το οποίο απαγορεύει τη δημοσίευση θεμάτων περί τον Τεκτονισμό, χωρίς την έγκριση του Μεγάλου Διδασκάλου. Όμως, γνωρίζοντάς τον και ξέροντας ότι το Μεγάλο Συμβούλιο της ΜΣΤΕ απαρτίζεται από φωτισμένους αδελφούς, οι οποίοι αντιλαμβάνονται το πνεύμα των κειμένων μου, ελπίζω ότι δεν θα ψάχνει να βρει ποιος είμαι για να με ρίξει στο Πυρ το Εξώτερον. Βλέπεις, παρόλη την επιμονή σου να με “ξεψαχνίσεις”, εξακολουθώ να τιμώ την υπόσχεση που έδωσα στους αδελφούς μου να μην ρίξω τα Τυπικά της Αδελφότητάς μας “βορρά τοις κυσί”, ακόμη κι όταν έχω να αντικρούσω ανθρώπους δύσπιστους, προκατειλημμένους και εχθρικούς απέναντί μας.

Αν μπορώ να πω λίγα πράγματα για εμένα, θα έλεγα ότι “είδα το Φως” σε μια πολύ αξιόλογη και μεγάλη Στοά που απαρτίζεται από αγαπημένους και ξεχωριστούς αδελφούς που με περιβάλλουν με την αγάπη τους, αλλά λόγω της επαγγελματικής μου ενασχόλησης ανήκω πια σε μια άλλη, εξίσου αξιόλογη Στοά, σε άλλη πόλη της Ελλάδας, τα μέλη της οποίας είναι επίσης άνθρωποι που διακρίνονται για την καλλιέργεια και το ήθος τους και τους οποίους τιμώ και αγαπώ ιδιαίτερα.

Δεν είμαι στην πρώτη μου νιότη, ούτε και ονειρεύομαι ότι κάποια μέρα θα κατακτήσω υψηλά αξιώματα μέσα στην Ελευθεροτεκτονική Αδελφότητα. Μου αρκεί που μια φορά κάθε εβδομάδα βρίσκομαι σε ένα μέρος που περιβάλλομαι από ανθρώπους που εκτιμώ για την καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής τους και μπορώ να επαναλαμβάνω εκείνη την Άχρονη Στιγμή μαζί τους, μιλώντας και ακούγοντάς τους και στο τέλος να έχω την ευκαιρία να πιω ένα κρασάκι στην παρέα τους, πριν γυρίσω στο καλύτερο άλλο μου μισό, στο σπίτι μου.

Δεν απεργάζομαι το τέλος του Σύμπαντος, δεν έχω παρτίδες με τον Σατανά ή τον γυιόκα του, δεν θυσίασα ποτέ κοτόπουλα στον Ασμοδαίο και οι μεγαλοτραπεζίτες αυτής της πλάσης θα γελούσαν περιφρονητικά αν έβλεπαν το υπόλοιπο του λογαριασμού μου.

Έχω αρκετούς Εβραίους φίλους, αλλά οι κουβέντες μας περιορίζονται πάντα στα ίδια θέματα που θα συζητούσα με τους Χριστιανούς ή Μουσουλμάνους φίλους μου, δηλαδή στα παιδιά μας, τις γυναίκες μας, το ποδόσφαιρο, την πολιτική, τα αυτοκίνητα, τα μέρη που έχουν καλό φαγητό και κρασί και τα οικονομικά ζόρια που τραβάμε όλοι μας. Κανένας δεν μου ζήτησε ποτέ να προδώσω την Πατρίδα μου για χάρη οποιασδήποτε ιδεολογίας.

Δεν επωφελήθηκα στο παραμικρό από τη συμμετοχή μου στην Τεκτονική Αδελφότητα, δεν έκλεισα μεγάλες δουλειές “πίσω από κλειστές πόρτες” και δεν διορίστηκα σε καμία κυβερνητική θέση επειδή ήμουν Τέκτονας. Αντίθετα, προσπάθησα να προσφέρω δωρεάν τις επαγγελματικές μου υπηρεσίες στους αδελφούς μου όποτε αυτοί το χρειάστηκαν και γνωρίζω πολλούς άλλους αδελφούς που έπραξαν ανιδιοτελώς το ίδιο. Άλλωστε, ποτέ και κανένας από τους αδελφούς μου δεν μου ζήτησε να παρακάμψω κάποιο αξιοκρατικό μου κριτήριο για να εξυπηρετήσω κατ'επιλογή είτε τον ίδιο, είτε κάποιο δικό του άνθρωπο, εις βάρος κάποιου άλλου, αμύητου συμπολίτη μου.

Εν ολίγοις, Θανάση μου, είναι άσκοπο και ανούσιο να μάθεις ποιος είμαι. Είμαι απλά ένας ταπεινός Τέκτων που προσπαθεί να σου εξηγήσει δυο-τρία πράγματα και αυτό θα έπρεπε να σου αρκεί.

Ελπίζω να είσαι και πάλι εδώ στο μέλλον για να τα διαβάσεις...