Γκρίνιες και Οράματα

Άλλο ένα Τεκτονικό Έτος ξεκινάει σε λίγες μέρες μέσα στις Στοές μας. Μια χρονιά που ήδη μας έχει βρει μάλλον απροετοίμαστους να αντιμετωπίσουμε, τόσο σε εθνικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, τις συνέπειες που συσσωρεύθηκαν από τρείς δεκαετίες αδιαφορίας, σπατάλης, κομματικού μικροσυμφέροντος και βολέματος.

Στην πορεία αυτών των 30 χρόνων, όλα αυτά τα ονομάσαμε Εθνική Ανεξαρτησία, Νοικοκύρεμα, Εκσυγχρονισμό, Αλλαγή, Πολιτικό Πολιτισμό, Επανίδρυση του Κράτους και πάει λέγοντας.

Δοξάσαμε ατρόμητους πολιτικούς ιππότες σε αστραφτερές σιδηρόφραχτες πανοπλίες, που θα μας έσωζαν από τους «καρχαρίες», τους «νταβατζήδες», το «κεφάλαιο» και τη διαφθορά, μέχρι που αποδείχθηκαν ηλίθιοι κακομοίρηδες ή απατεώνες, τυλιγμένοι σε αλουμινόχαρτο.

Καταστρέψαμε με βλακώδεις πειραματισμούς τη μόνη θερμοκοιτίδα που θα μπορούσε να μας δώσει ικανούς ηγέτες για το μέλλον, την Παιδεία μας, με αποτέλεσμα να παράγουμε ορδές αμόρφωτων fashion victims που θεωρούν μεγάλη επιτυχία να γράφουν greeklish και αυτά ακόμα, εντελώς ανορθόγραφα και με λεξιλόγιο 300 λέξεων στο ενεργητικό τους.

Αισθανθήκαμε Εθνικά Υπερήφανοι παρακολουθώντας στα χαζοκούτια μας τα αποτελέσματα ενός άνευ προηγουμένου οργίου σπατάλης, ρεμούλας και κακογουστιάς που το ονομάσαμε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αρτος για τους ολίγους και Θεάματα για την πλέμπα και όταν ήλθε στο τέλος ο λογαριασμός οι ολίγοι σφυρίζανε κλέφτικα.

Επενδύσαμε το μέλλον των παιδιών μας στο Χρηματιστήριο, στο πλαστικό χρήμα, στα εορτοδάνεια και στα διακοποδάνεια, ενώ τα Cayenne οι SLK και οι διάφορες «Τζούλιες» έγιναν τα φετίχ για ένα ολόκληρο λιγούρη λαό.

Κάψαμε ό,τι μπορούσε να καεί, χτίσαμε όπου χωρούσαν 2 τούβλα δίπλα-δίπλα και με τους «λαϊκούς αγώνες» μας στείλαμε τις χωματερές «αλλού».

Και τώρα, μετά από όλα αυτά, γινόμαστε τσιχλίμαγκες και αμφισβητούμε «το λογαριασμό» με ένα σωρό ανόητες κορώνες, εμπνευσμένες από τα βιβλία ιστορίας της 3ης Δημοτικού και με μακροοικονομική επιχειρηματολογία που θα ζήλευε μόνο ο σκύλος μας, συνδυασμένη με μπόλικες δόσεις θεωριών συνομωσίας.

Εύγε μας!! Ως λαός δείχνουμε την προσαρμοστικότητα του πουλιού Ντόντο και οι πιθανότητες επιβίωσής μας στον επόμενο αιώνα είναι ευθέως ανάλογες, οπότε ας μην ανησυχούμε για το λιώσιμο των πάγων της Ανταρκτικής (εδώ το συζητάμε αν πρέπει να αγοράζουμε άγουρες μπανάνες).

Με τις προηγούμενες 327 λέξεις ή 1948 χαρακτήρες (να’ναι καλά το Word Count του MS Word) διενεργήσαμε την εκφώνηση του προβλήματος. Πρόκειται για ένα πολυώνυμο απίθανου βαθμού με πληθώρα μιγαδικών και φανταστικών αριθμών μέσα του (εμείς οι Ελληνες έχουμε αδυναμία στους φανταστικούς αριθμούς).

Ας δουλέψουμε λίγο και τη λύση....

Επειδή η ιστοσελίδα αυτή είναι αφιερωμένη στον Τεκτονισμό, η προσέγγιση του προβλήματος θα πρέπει να γίνει υπό το Τεκτονικό πρίσμα, δηλαδή κατά πόσον το Τεκτονικό σύστημα αξιών, πρακτικής και σκέψης μπορεί να βοηθήσει την Ελληνική κοινωνία να πάρει λίγο «τα πάνω της».

Γνωρίζω ότι θα υπάρξουν πολλοί σοφοί και φίλτατοι Αδελφοί που θα εκφράσουν την αντίθεσή τους στο συλλογισμό αυτό. Θα πουν (και θα έχουν εν πολλοίς δίκαιο) ότι η αμύητη κοινωνία δεν μπορεί να δεχθεί άμεσες επιρροές από ένα εσωτερικό και μυστικό σύστημα, χωρίς να επέλθει παραμόρφωση του Τεκτονικού ιδεώδους. Ο Τεκτονισμός άλλωστε, είναι μία μοναχική πορεία του καθένα μας προς το Φως και δεν μπορεί να διέπεται από συντεταγμένες πολιτικές πράξεις, όσο καλοπροαίρετες κι αν είναι. Ο Τεκτονισμός είναι η θερμοκοιτίδα φωτισμένων μυαλών, το υπομόχλιο ίσως, αλλά ποτέ ο ίδιος ο μοχλός.

Αλλωστε, δεν μιλάμε πλέον για κοινωνικά και πολιτικά συστήματα του 18ου αιώνα που είχαν ελλείψεις απαράδεκτες για κάθε σύγχρονη αναπτυγμένη κοινωνία και ο Τεκτονισμός προσπάθησε να εξυψώσει (σε ατομικό επίπεδο πάντα και ποτέ σε συλλογικό). Μιλάμε για δομικές ατέλειες μιας κοινωνίας που έχει θαφτεί κάτω από τα «σκουπίδια» της, παρά το τυπικά άρτιο Σύνταγμα που προστατεύει τις ελευθερίες των μελών της.

Είναι προφανώς πολύ απλούστερο και ευκολότερο να αμφισβητήσει κανείς την εξουσία των αυταρχικών και φεουδαρχικών καθεστώτων, όπως έπραξαν ατομικά οι Τέκτονες, εμφορούμενοι από τα ιδεώδη τους, από το να αμφισβητήσει κανείς την βλακεία και τον στραβό τρόπο θεώρησης των πραγμάτων, από ένα ολόκληρο λαό.

Αλλωστε, κι εμείς οι Τέκτονες δεν έχουμε όλα τα του Οίκου μας «Εν Τάξει» (τι Ελληνες θα ήμασταν ντε;), αποδεικνύοντας ότι είμαστε γνήσια προϊόντα του Συστήματος αυτού που θέλουμε να αμφισβητήσουμε.

Συνεπώς, η «οξυδερκής» μου πραγματεία θα μπορούσε να τελειώσει εδώ και να είμαστε όλοι μας ικανοποιημένοι. Εγώ, γιατί απάντησα σε διάφορες κατηγορίες που δεχόμαστε ότι οι Τέκτονες είναι πια ανίκανοι και αδιάφοροι σε σύγκριση με τους προ πολλού μεταστάντες εις Αιωνία Ανατολή αδελφούς μας, οι σοφοί αδελφοί μου δε, ικανοποιημένοι γιατί εξέθεσα (νομίζω) με επάρκεια την πάγια θέση τους, ότι οποιαδήποτε αλλαγή στην κοινωνία προέρχεται από τον καλοπροαίρετο Τέκτονα και όχι από το οργανωμένο σύστημα του Τεκτονισμού, το οποίο δρα μόνον ως φυτώριο.

Για σταθείτε όμως βρε καρντάσια.... Κάπου το έχω ξανακούσει αυτό... Μήπως είναι ακριβώς η ίδια επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται από την επίσημη Εκκλησία, προκειμένου να περιχαρακωθεί πίσω από τα τεράστια πλούτη που έχει σωρεύσει ανά τους αιώνες; Οτι δήθεν ο ρόλος της είναι αυτός του πνευματικού καθοδηγητή και κάθε δράση πρέπει να αναλαμβάνεται ατομικά από τους καλούς χριστιανούς;

Αλλάξαμε τα πετραχήλια με τα περιζώματα δηλαδή;

Οι μεγάλες αλλαγές έγιναν κατά το ρού της Ιστορίας από ανθρώπους που στόχευαν πολύ ψηλά.

Τι κι αν ο Τεκτονισμός περνάει κρίση επί του παρόντος; Θέλω να πιστεύω ότι είμαστε οι προσωρινοί διαχειριστές ενός συστήματος σκέψης που θα βρίσκεται ακόμα εδώ όταν εμείς και τα εγγόνια μας θα βλέπουμε τα ραδίκια ανάποδα.

Τι κι αν οι νέοι δεν δείχνουν τόσο ενδιαφέρον πια για τα Τεκτονικά τάγματα; Ο αριθμός τους μπορεί να αυξηθεί σημαντικά, εάν πεισθούν ότι συμμετέχουν σε ένα μεγάλο όραμα που μπορεί να δώσει ελπίδα για μια καλύτερη κοινωνία.

Αυτό λοιπόν που μας λείπει είναι ένα Οραμα...

Εχω 2-3 προτάσεις στο μυαλό μου, αλλά πρέπει ίσως να διερευνηθεί από όλους μας σε τι βαθμό η Αδελφότητά μας θα ήταν κατάλληλο να εμπλακεί, γιατί από ατομικές πρωτοβουλίες, άλλο τίποτα, αλλά δεν ανήκουν σε μία περί τα Τεκτονικά ιστοσελίδα, όπως αυτή.

Θα ήθελα να γράψετε τη γνώμη σας. Αν πιστεύουμε ότι η Αδελφότητά μας δεν χρειάζεται μία καινούργια ώθηση και όραμα για τον 21ο αιώνα, τότε θα «πάω πάσσο» και δεν θα σας ξανααπασχολήσω με αυτό το θέμα.

Είπον...