Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

...qui ex Patre Filioque procedit.

Φίλτατε και μοναδικέ μου αναγνώστη Θανάση, καταλαβαίνω ότι το καλοκαίρι δεν πρόκειται να περάσει εύκολα, όταν η μοναδική σου ενασχόληση είναι η εναργής ενατένιση του περιεχομένου των μπικίνι της παραλίας, μια και γνωρίζω άριστα ότι διψάς για την περιοδική ενστάλλαξη των ψηγμάτων σοφίας που έχω να σου μεταδώσω.

Από την άλλη, βέβαια, ελπίζω να κατανοείς ότι ακόμα και τα πλέον παραγωγικά μυαλά (πόσο μάλλον το δικό μου), έχουν ανάγκη από μια υποτυπώδη αγρανάπαυση για να συνεχίσουν να είναι δημιουργικά (στο δικό μου, δυστυχώς, ούτε αυτή βοηθάει).

Επειδή λοιπόν ο καιρός είναι τέτοιος που δεν βοηθάει ιδιαίτερα στο να χωνεψουμε σύνθετα φιλοσοφικά ζητήματα, είπα να ασχοληθώ με ένα θέμα κοινωνικο-Τεκτονικό, που φαντάζομαι απασχολεί κρυφίως όλους τους αδελφούς Τέκτονες, ανεξαρτήτως του Τάγματος που ανήκουν.

Το 1014, υπεγράφη στη Ρώμη το επίσημο Creed (το γνωστό σε όλους μας “Πιστεύω”) που για το Άγιο Πνεύμα προσέδιδε την ιδιότητα qui ex Patre Filioque procedit “, δηλαδή “..το εκ του Πατρός και Υιού εκπορευόμενον”. Αυτό Θανάση μου λέγεται ότι οδήγησε στο Σχίσμα των Εκκλησιών το 1054 και από τότε η οργανωμένη Χριστιανική Πίστη λειτουργεί υπό δύο κύριες διοικήσεις, της Ρώμης και της Κωνσταντινούπολης, γεγονός που έχει φανατίσει ανθρώπους σαν την κυρία Λουκά στο σημείο να ρίξει τρομερές τηλεοπτικές κατάρες στον μακαριστό Χριστόδουλο επειδή τόλμησε να δώσει ένα αδελφικό ασπασμό στον εξίσου μακαριστό Πάπα Ιωάννη-Παύλο τον Β' (παρόλα αυτά, το ότι αμφότεροι είναι μακαριστοί, πιθανολογείται ότι δεν οφείλεται στις ένθερμες κατάρες της κας Λουκά).

Το 1924, ακόμα και η υιοθέτηση του Γρηγοριανού ημερολογίου από την Εκκλησία της Ελλάδος υπήρξε αρκετή αφορμή να δημιουργηθεί σχίσμα στους κόλπους της από πιστούς που σου χτυπάνε να σου πουν τα χριστουγεννιάτικα Κάλαντα όταν πια έχεις γυρίσει στη δουλειά μετά τα Φώτα και σε πιάνουν τα διαόλια σου...

Φαντάζομαι ότι αν ο Κύριος Ημών έκανε ποτέ μια επίσκεψη στη γή μας για να τσεκάρει πως πάει η διδασκαλία Του, θα έπεφτε (κυριολεκτικά) από τα σύννεφα, με όλους αυτούς τους λόγους που εφηύραν διάφοροι κωλοπετσωμένοι εκπρόσωποί του, προκειμένου να στήσουν το παραμάγαζό τους δίπλα στην αντιπροσωπεία. Λες και ο Καθολικός ή ο Παλαιοημερολογίτης Χριστιανός θα κριθεί από άλλη Επιτροπή στο τέλος....

Πέραν αυτών που ήδη έκανα τον κόπο να καταγράψω, καταμεσήμερο και ενώ τα τζιτζίκια μου υπενθυμίζουν ότι η περιοχή είναι προσβάσιμη στο δίκτυο 3G της Cosmote (μάλλον η πολλή τηλεόραση θα με βλάψει στο τέλος), θα σου θυμίσω απλά το σύνολο της πολιτικής ιστορίας της Πατρίδας μας, που βρίθει από κόμματα και αποκόμματα, πολλά από τα οποία δημιουργήθηκαν αποκλειστικά και μόνο για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των ιδρυτών τους (λέγε με Ντόρα).

Η καταγραφή και αναφορά όλων αυτών των ιστορικών γεγονότων, δεν μπορεί παρά να προκαλεί ένα μελαγχολικό χαμόγελο στα χείλη των φίλτατων Αδελφών μου. Βλέπεις, Θανάση μου, τα ίδια τερτίπια και κίνητρα που οδήγησαν στη θρησκευτική και πολιτική πολυπολιτισμικότητα, έχουν δημιουργήσει μέσα στους τελευταίους 3 αιώνες μια πλειάδα Τεκτονικών Ταγμάτων, σε βαθμό που ούτε εμείς οι ίδιοι να μην γνωρίζουμε κάποιες φορές τίνος Ναού τη θύρα να κρούσωμε, όταν είμαστε στην αλλοδαπή.

Θα μου πεις, αγαπητέ και αμύητε φίλε μου, ότι η Τεκτονική πολυπολιτισμικότητα δεν είναι κατακριτέα, μια και πολλοί αδελφοί επιθυμούν να ακολουθήσουν κάποιο διαφορετικό Τυπικό ή Ηγεσία, που θα τους κάνει να νοιώθουν πιο ικανοποιημένοι. Σε αυτό δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου. Άλλωστε, από τη Σ.: Στ.: που ανήκω, ένας αριθμός αδελφών απεχώρησε και ίδρυσε τη δική του Στοά και εμείς οι υπόλοιποι δεν παύουμε να τους σκεφτόμαστε με αγάπη και ενδιαφέρον και να παρευρισκόμαστε στις εργασίες τους όποτε μπορούμε, σαν ένδειξη υποστήριξης και αδελφικής αγάπης και αλληλεγγύης.

Όμως, πέρα από τη φυσιολογική αυτή “μίτωση”, έχουμε γίνει μάρτυρες σχισμάτων στους κόλπους της Αδελφότητάς μας για λόγους που πόρω απείχαν από κάποια σοβαρή τεκτονική ιδεολογία και περισσότερο δικαιολογούνταν από την υπέρμετρη φιλοδοξία κάποιων υψηλόβαθμων Αδελφών. Και βέβαια, τα σχίσματα αυτά κατά κανόνα συνοδεύονται από μια πλήρη άρνηση αμοιβαίας αναγνώρισης μεταξύ των νεοτέρων και παλαιοτέρων σχηματισμών, σε βαθμό που απαγορεύεται κάθε είδους επικοινωνία μεταξύ αδελφών διαφορετικών Ταγμάτων, μέσα στα Τεκτονικά πλαίσια.

Και αυτό δεν μπορεί Θανάση μου, παρά να δημιουργεί ένα αίσθημα μελαγχολίας, ιδίως όταν διαβάζουμε στο διαδίκτυο ότι εκπρόσωποι ΟΛΩΝ των Τεκτονικών Ταγμάτων της Γαλλίας παρήλασαν μαζί και κατέθεσαν από κοινού στεφάνι στην επέτειο της Παρισινής Κομμούνας.

Όπως είχα γράψει και σε κάποια παλιότερη ανάρτησή μου (http://mason100.blogspot.com/2011/01/blog-post_9417.html ), πέρα και πάνω από οποιαδήποτε Τυπική ή διοικητική διαφοροποίηση, αυτό που μας κάνει Αδελφούς είναι ο ίδιος ο Τεκτονισμός και η αγάπη μας προς αυτόν θα πρέπει να είναι η κύρια συνιστώσα των ενεργειών μας.

Άλλωστε, ο Ελληνικός Τεκτονισμός έχει μια πλουσιότατη ιστορία και συνεισφορά στην Πατρίδα μας, την οποία δεν τολμάμε να προβάλλουμε όπως της αξίζει, γιατί είναι κτήμα όλων μας (μέσω του μητρικού σχηματισμού της Μεγάλης Ανατολής της Ελλάδος) και όχι ενός μόνο συγκεκριμένου σύγχρονου Τάγματος.

Δεν νομίζετε ότι είναι πλέον καιρός να ζητήσουμε από τις προσφιλέστατες Ηγεσίες μας να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν ώστε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να βρεθούμε όλοι μαζί και να επισφραγίσουμε την (ούτως ή άλλως) υπαρκτή αδελφική μας αγάπη; (Δεν μιλούσα σε σένα Θανάση μου...)

Είπον...