Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Απόσχισέ με, ν'αλλάξω ράφτη....




Καλέ μου (και μοναδικέ) αναγνώστη Θανάση, ο αείμνηστος αδ.: Νίκος Καζαντζάκης περιγράφει μία Τουρκική ιστορία κάπως έτσι:

Όταν ο Αλλάχ έφτιαξε τον κόσμο έφτιαξε από κάθε εθνικότητα έναν άνθρωπο και τους έβαλε σε ένα ταψί. Τον Τούρκο τον έφτιαξε από τα καλύτερα υλικά, βούτυρο, μέλι και γάλα ενώ τον Έλληνα τον έφτιαξε από τα χειρότερα, σκατά, ακαθαρσίες, βρωμιές κλπ.

Αφού αναπαυόταν μετά το φτιάξιμο του κόσμου και των ανθρώπων, πήρε δυσάρεστο μήνυμα από τους αγγέλους του. Αλλάχ συμφορά. Ο Έλληνας στο ταψί τους ξεπάστρεψε όλους, πάει κι ο Τούρκος, πάει κι ο Εγγλέζος, πάει κι ο Εβραίος. Έπεσε ο μεγάλος πάνσοφος Αλλάχ σε σκέψη μεγάλη και ιδέες δεν του κατέβαιναν. Καλεί συμβούλιο σοφών και αγίων και τότε ύστερα από πολλή σκέψη, αποφάσισε να ξαναφτιάξει τους ανθρώπους, έναν από κάθε φύλο και εθνικότητα, αλλά δύο Έλληνες.

Πράγματι η ιδέα πέτυχε. Από τότε οι Έλληνες τρώγουνται μεταξύ τους και έχουν αφήσει τους άλλους σε ειρήνη και ηρεμία”.

Ανοίχτε όποιο κατάλογο σωματείων, κομμάτων, ενώσεων, συνδικαλιστικών οργάνων κλπ θέλετε και βάλτε το δάχτυλό σας τυχαία σε ένα όνομα. Είναι βέβαιο ότι ψάχνοντας λίγο περισσότερο θα ανακαλύψετε ότι η ένωση αυτή προήλθε από απόσχιση από κάποια άλλη και μέσα της επικρατούν εμφυλιοπολεμικές τάσεις από 2 ή 3 ή περισσότερα ρεύματα.

Πιστεύετε ότι ο Ελληνικός Ελευθεροτεκτονισμός θα τη γλύτωνε; Αμ δε!!!

Μετά από 200 σχεδόν χρόνια αφομοίωσης του Τεκτονισμού στην Ελληνική πραγματικότητα, ο κάθε ενδιαφερόμενος προς ένταξη έχει να διαλέξει από μία πληθώρα τεκτονικών ταγμάτων που προήλθαν από απανωτές αποσχίσεις για τον άλφα ή βήτα λόγο.

Η ιστορία συνήθως πάει κάπως έτσι:

Είναι το αρχικό Τάγμα της Μεγάλης και Γαληνοτάτης Ανατολής των Παραδοσιακών και Αποδεδεγμένων από τους Φίλτατους Αγγλους Αδελφούς, Τεκτόνων (ΜΓΑΠΑΦΑΑ, φανταστική Στοά για το παράδειγμά μας, ουδεμία σχέση έχουσα με υπαρκτή Στοά).

Με τα χρόνια, ο Μέγας Διδάσκαλος έχει αγκαζάρει τον θώκο και επειδή έκανε και κόπο να αλλάξει τις ταπετσαρίες στο γραφείο, να βάλει ένα σεμεδάκι της πεθεράς του πάνω στην TV και να βάλει και καινούργια καλαθάκια απορριμμάτων, θεωρεί ότι η θέση του θα έπρεπε να είναι ισόβια. Έχει βάλει και ένα τσούρμο κολλητάρια γύρω του σε όλα τα καίρια αξιώματα και έχει κάνει τη ΜΓΑΠΑΦΑΑ βιλαέτι του. Άλλωστε, που θα έβλεπε τέτοιες τιμές και τζάμπα μάσα, ο καψερός, στο σπίτι του που με το που μπαίνει μέσα η συμβία του τον κοιτάει με μισό μάτι;

Στο μεταξύ…

Φαντάζομαι ότι όλοι οι αδελφοί που έχουν την ατυχία να ξεπέσουν στο blog αυτό έχουν κάνει στρατό. Θυμάσαι Θανάση μου, πως λειτουργούσε ο διδακτικότατος αυτός θεσμός; Υπήρχε ο Κανονισμός 20-1, ο οποίος ποτέ δεν μοιραζόταν στα φαντάρια και όποτε ήταν προσβάσιμος, ήταν απλά για το θεαθήναι. Στην ουσία, όλοι οι κανόνες ήταν δομημένοι έτσι ώστε να ευνοούν την ιεραρχία σε κάθε λογής αυθαιρεσία και ερμηνεία τη βόλευε, προκειμένου να τιμωρηθεί ο ανυπάκουος (ή απλά παραπονούμενος) οπλίτης.

Η Ελληνική κοινωνία λοιπόν λειτουργεί ακόμα με τον Κανονισμό 20-1, και η υπόλοιπη νομοθεσία έχει εφαρμογή μόνο εκεί που εμείς δεν εμπλεκόμεθα. Όλοι μαζί να το επαναλάβουμε αυτό… «Η Ελληνική…. Κλπ». Το εμπεδώσατε; 

Επιστροφή στη ΜΓΑΠΑΦΑΑ και τον δικό της 20-1….

«Για γκελ μπουρντά αδελφέ Καραμπριζόλα… Το Συμβούλιο της ΜΓΑΠΑΦΑΑ πληροφορήθηκε ότι διαβάσατε-διαδώσατε-ανατυπώσατε-δημοσιεύσατε υλικό που προέρχεται από άτομα εχθρικά προσκείμενα προς αυτήν. Τιιιιιι έχετε να μας απολογηθείτε;»

(Ο αδ.: Καραμπριζόλας αντιλαμβάνεται ότι είναι ούτως ή άλλως «up in shit creek» όπως λένε οι Αμερικανοί αδ.: μας, οπότε αποφασίζει να κάνει ηρωική έξοδο)

«Ναι ρε δικτάτορες, φασιστόμουτρα, το έγραψα ρε γιατί είσαστε η ντροπή του Ελευθεροτεκτονισμού με τις αυθαιρεσίες και τα σκάνδαλά σας»

«Σε αυτή την περίπτωση θέσατε εαυτόν εκτός Φωτός. Μπορείτε να πηγαίνετε και παρακαλούμε να παραδώσετε τον λίθο σας στο θυρωρό κατά την έξοδό σας» (από εκεί βγήκε το ρητό «έριξε μαύρη πέτρα πίσω του»).

Ο αδ.: Καραμπριζόλας όμως δεν θα κάτσει με σταυρωμένα χέρια. ΑΓΑΠΑΕΙ τον Τεκτονισμό, δεν μπορεί να ΜΗΝ είναι Τέκτων, απλά σιχαίνεται να βλέπει τα μούτρα των διοικούντων μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει. Άλλωστε, τέτοια σοφία που κουβαλάει πάνω του, είναι αδιανόητο να μην τη ντύσει κι ο ίδιος με κάποιο πλουμιστό περίζωμα. Συνεπώς οι επιλογές που του παρουσιάζονται είναι οι παρακάτω:
  • Προσχωρεί σε ένα άλλο Τάγμα (μάλλον βαρετή επιλογή, άσε που από δήμαρχος δεν μπορεί να γίνει κλητήρας…)
  • Ιδρύει δικό του Τάγμα (αν έχει αρκετούς κολλητούς και τους τάξει θέσεις και αξιώματα στη νέα Διοίκηση) και επιδίδεται σε αγωνιώδη προσπάθεια να εξασφαλίσει αναγνώριση από άλλες Μεγάλες Στοές του εξωτερικού, ακόμη κι αν είναι η Μεγάλη Στοά της Δυτικής Ρουάντα, με 4 μέλη, 2 κατσίκες κι ένα κροκόδειλο.
  • Μένει ανένταχτος και αντιμάχεται με περισσή γενναιότητα το «μουχλιασμένο, διεφθαρμένο και φασιστικό καθεστώς» της ΜΓΑΠΑΦΑΑ αρθρογραφώντας και ενημερώνοντας την Αδελφότητα. Σε αυτή την περίπτωση γίνεται «αναρχομασόνος» (ναι, ευδοκιμεί κι αυτό το είδος στην Ελλάδα).
  • Πάει στο Χαρδαβέλα και παραδέχεται ότι αποχώρησε επειδή του ζήτησαν να διακορεύσει την παρθένα κόρη του κυρ-Παντελή του μπακάλη (αν έχεις δει, Θανάση μου, αεροφωτογραφία της Σουλτάνας του κυρ-Παντελή θα καταλάβεις ότι αυτό "δεν παίζει" ούτε αν έχεις απολυθεί μετά από 20ετή φυλάκιση).
Η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται, με τον (πλέον) ενδοξότατο αδελφό Καραμπριζόλα στη θέση του Μεγάλου Διδασκάλου του δικού του Τάγματος, την οποία δεν θέλει ουδόλως να αποχωριστεί γιατί «εγώ το έχτισα αυτό το μαγαζί ρε γαμώτο!!»

Έτσι, αν δώσουμε αρκετό καιρό σε όλους τους Τέκτονες αδελφούς να κάνουν τη δική τους επανάσταση, σε περίπου 1200 χρόνια από σήμερα θα έχουμε 7.000 τεκτονικά Τάγματα στην Ελλάδα, ένα για τον καθένα μας και το μέγα πρόβλημα που θα ανακύψει είναι να βρούμε 7000 εντυπωσιακά ονόματα για τις Μεγάλες Στοές μας.

Όμως, στην βλακώδη, κατά τα λοιπά, αφήγησή μου, υπάρχει μία φράση-κλειδί… την επαναλαμβάνω:

«ΑΓΑΠΑΕΙ τον Τεκτονισμό, δεν μπορεί να ΜΗΝ είναι Τέκτων»

Αγαπάμε τον Τεκτονισμό. Όπως λένε «μια φορά Τέκτων, πάντα Τέκτων». Απλά δεν ανεχόμαστε τα μούτρα των διοικούντων μας, πιστοί στις παραδόσεις του αθάνατου Ελληνικού Πολιτισμού από την εποχή του μακαρίτη του Μιλτιάδη και εντεύθεν. Δεν μπορούμε καν να κατανοήσουμε ότι μπορεί ο αντίπαλός μας να είναι πιο αξιόλογος και ικανός από εμάς και να αγαπάει κι αυτός την Αδελφότητα, ακόμα κι όταν έχει τις δικές του αντιλήψεις για την πορεία ή τη λειτουργία της.

Και ας μην γελιόμαστε, είμαστε κι εμείς έτοιμοι να εφαρμόσουμε τον δικό μας 20-1 όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, εις βάρος οποιουδήποτε θα μπορούσε να αμφισβητήσει την εξουσία μας.

Ίσως, θα έπρεπε να βρεθούμε όλοι μαζί κάποια στιγμή για να εξετάσουμε ποια είναι εκείνα που μας ενώνουν και όχι αυτά που μας χωρίζουν.

Είπον…

Σ.τ.Σ.  Κάθε ομοιότητα προς ζώντα, ετοιμοθάνατα ή τεθνεώντα πρόσωπα ή Στοές είναι απολύτως τυχαία.

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Κάτω από τα πλουμιστά στολίδια...





Καλέ μου φίλε και κατρουλιάρη αναγνώστη, Θανάση, πάνε αρκετές μέρες από την τελευταία φορά που κατάφερα να σκορπίσω λίγα ψήγματα αμφίβολης αμπελοφιλοσοφίας στο βαρετό σου κόσμο. Μη με παρεξηγείς όμως, καλέ μου Θανάση, οι καιροί είναι χαλεποί και ο αγώνας για το μεροκάματο ανελέητος και διαρκής.

Αυτές τις μέρες, οι στοές της Ελλάδας ξεκινούν τις εργασίες του νέου Τεκτονικού Έτους, που θα περιλαμβάνουν και τις αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των νέων συμβουλίων τους. Θα κληθούμε λοιπόν να εκλέξουμε τους αδελφούς εκείνους που διαθέτουν όρεξη, χρόνο και ενέργεια να προσφέρουν σε όλους εμάς τους υπόλοιπους τις αφιλοκερδείς και πολύτιμες υπηρεσίες τους για τη λειτουργία των στοών μας.

Βλέπεις, τίποτα άλλο δεν μπορεί να περιμένει ο εκλεγμένος αξιωματικός μιας στοάς, εκτός από το να επιφορτιστεί με περισσότερα καθήκοντα, εις βάρος του λιγοστού χρόνου που διαθέτει για ξεκούραση και διασκέδαση. Το να είσαι μέλος του Συμβουλίου, σημαίνει μόνο προσφορά και κανένα άλλο προνόμιο.

Φυσικά, αν είναι να πιστέψουμε τους προσφιλείς μας Ταλιμπάν, οι μασόνοι ανήκουν σε ένα κλειστό κοινωνικό κύκλο όπου η εξουσία επάνω στις υποθέσεις του κόσμου διαμοιράζεται σε λίγους και εκλεκτούς. Έχει δε φτάσει τόσο βαθειά η συνωμοσιολογική τους διάθεση, ώστε οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο που κατέχει κάποια πολιτική, στρατιωτική, δικαστική ή επιχειρηματική εξουσία να τον εντάσσουν αυτόματα στις τάξεις των μασόνων. Έτσι μαθαίνω από τις διάφορες φυλλάδες και αναρτήσεις του διαδικτύου ότι χωρίς καν να το έχω ψυλλιαστεί, είμαι αδελφός με το Σαμαρά, τον Μπους και τον Ομπάμα.

‘Όμως, καλέ μου Θανάση, ας αφήσουμε για μια στιγμή τους συμπατριώτες μας Τέκτονες, οι οποίοι προσέρχονται στις στοές τους ντυμένοι με τα σκουρόχρωμα κοστούμια τους (προκαλώντας ποικίλα σχόλια μεταξύ των θαμώνων των παρακείμενων καφέ, οι οποίοι νομίζουν ότι κάπου εκεί γύρω γίνεται συνέδριο εργολάβων κηδειών) και ας πάμε στη φτωχότερη χώρα του Δυτικού ημισφαιρίου, την Αϊτή, που πριν λίγα χρόνια θρήνησε χιλιάδες θύματα από ένα καταστροφικό σεισμό που την ισοπέδωσε.

Στη φωτογραφία που συνοδεύει το παρόν κείμενο μπορείς να δεις τους εκεί Αδελφούς μας να εργάζονται εν στοά, στολισμένοι με τα πλουμιστά περιζώματα και διάσημα του τίτλου τους και με εμφανή τα χαρακτηριστικά ευμάρειας στα πρόσωπά τους…

Τι; Δεν βλέπεις αυτά που σου περιγράφω; Τι βλέπεις δηλαδή, ένα μάτσο αποστεωμένα ανθρωπάκια, σαν αυτά που σου πουλάνε CD στις ταβέρνες, ανάμεσα στα χαλάσματα που άφησε ο σεισμός, να φοράνε κάτι κουρέλια με τα σύμβολα του Τεκτονισμού (αν έχουν να φορέσουν) και να πραγματοποιούν το Τεκτονικό τυπικό των εργασιών τους μέσα σε ένα χώρο που δεν θα άφηνες ούτε τις κατσίκες του παππού σου;

Δεν μπορεί, καλέ μου Θανάση, άλλωστε αυτοί, όπως σου έχει πει και ο Άγιος Πειραιώς, είναι οι νομείς της παγκόσμιας εξουσίας και ένα τους νεύμα θα ήταν αρκετό για να ταρακουνήσει το παγκόσμιο τραπεζικό κατεστημένο.

Πάντως, σε ένα πράγμα θα συμφωνήσω μαζί σου, καλέ μου φίλε. Στο ότι αυτά τα σκουρόχρωμα ανθρωπάκια που βλέπεις στη φωτογραφία αποτελούν το πιο χαρακτηριστικό, αγνό και αφτιασίδωτο πνεύμα του Ελευθεροτεκτονισμού.

Δεν έχει σημασία αν τα περιζώματά τους είναι χρυσοποίκιλτα, ή φτιαγμένα στο χέρι από λινάτσα, γιατί αυτό που πρεσβεύουν, εργαζόμενοι στη στοά τους, αφορά το Πνεύμα, την αδελφική Αγάπη, την Ισότητα και την Ελευθερία και τίποτα από αυτά δεν προϋποθέτει λαμπερά άμφια και εντυπωσιακές παράτες.

Άλλωστε, ιστορικά, ο Τεκτονισμός αναπτύχθηκε μέσα από τις δυσκολίες, την έλλειψη ελευθερίας και τις κοινωνικές ανισότητες, τότε που οι απλοί άνθρωποι αντιμετώπιζαν ανυπέρβλητες αντιξοότητες και αναζητούσαν τρόπους να ελευθερώσουν το πνεύμα τους από τα δεσμά.

Οπότε, καλέ μου Θανάση, την επόμενη φορά που θα ακούσεις για τις μυστικές εκείνες τελετές στις οποίες οι συμμετέχοντες μασόνοι νέμονται τα πλούτη και την εξουσία της Γης, μη φέρνεις στο μυαλό σου τους τους καλοζωισμένους συμπολίτες μας Τέκτονες, (όχι διαφορετικούς από οποιονδήποτε άλλο Έλληνα πολίτη), αλλά αυτούς τους ανθρώπους που σου δίνουν μια πολύ καθαρότερη εικόνα του τι πραγματικά προσπαθούμε να είμαστε.