Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Ιστορική Αλήθεια και άναρθρες κραυγές....



Καλέ μου φίλε και εναγωνίως αναζητούντα την Αλήθεια (γιατί άραγε, κατρουλιάρη;) Θανάση, νομίζω ότι σε άφησα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα απαίδευτο περί τα Τεκτονικά δρώμενα και το μυαλό σου έγινε σαν ζελέ βερίκοκο από τις εικόνες που σου προσφέρουν διάφορες ευειδείς υπάρξεις, τώρα που ζέστανε ο καιρός.

Πειθαρχία και προσοχή, λοιπόν, γιατί δεν προτίθεμαι να γράφω στο βρόντο όλα αυτά τα θαυμαστά αποστάγματα τεκτονικής σοφίας, με το μοναδικό μου αναγνώστη να σαλιαρίζει δεξιά και αριστερά, σα χαρούμενο προβατάκι που διέλαθε της προσοχής του πνευματικού του τσομπάνη.

Επειδή όμως ο καιρός δεν είναι κατάλληλος για να σε πρήξω κι εσένα κακομοίρη φίλε μου με την αδάμαστη σκέψη μου (η οποία τελεί εν αγραναπαύσει για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα) θα κατέβω από το ξύλινο κουτί του ρήτορα και θα σου ομολογήσω τη θλιβερή άγνοιά μου.

Εχτές είχα την τύχη να παρακολουθήσω την ανάγνωση Τεκτονικού Τεμαχίου στη μητρική μου στοά, από έναν αδελφό ο οποίος θεωρείται ο κατεξοχήν ειδήμων στην Ιστορία των Στοών που ιδρύθηκαν στον Ελληνικό χώρο. Είναι δε τόσο καλά διαβασμένος και άριστος γνώστης του αντικειμένου, που όταν οι διάφορες ανά την Ελλάδα στοές επιθυμούν να διδάξουν στα μέλη τους την ιστορική τους πορεία, τον προσκαλούν για να τους μεταλαμπαδεύσει πολύτιμες πληροφορίες, χαμένες μέσα στην αχλή του πανδαμάτορα Χρόνου-Κρόνου.

Η ομιλία του αφορούσε μόνο τη συγκεκριμένη στοά, αλλά τα στοιχεία που μας έδωσε αρκούσαν για να νοιώσουμε πολύ μικροί και ταπεινοί, σε σύγκριση με τα επιτεύγματα, το χαρακτήρα και το έργο όλων αυτών των μεταστάντων στην Αιωνία Ανατολή αδελφών μας. Ανθρώπων που χάραξαν ανεξίτηλα το όνομά τους στα κοσμοϊστορικά για την Ελλάδα γεγονότα του 19ου και 20ου αιώνα, με τον αγώνα τους για τη Μεγάλη Ελλάδα και τους Έλληνες που υπέφεραν από τις δραματικές εξελίξεις των ιστορικών καταστροφών που υπέστη η Πατρίδα μας.

Και μόνο η δράση αυτών των ανθρώπων, μελών μόνο μίας από τις τόσες Ελληνικές τεκτονικές στοές, ανθρώπων πασίγνωστων τόσο στην Τεκτονική Αδελφότητα, όσο και στην αμύητη Ελληνική Κοινωνία, αρκεί για να κλείσει μια για πάντα το στόμα όλων αυτών των απαίδευτων Ελληναράδων και θρησκόληπτων Ταλιμπάν, οι οποίοι με τις άναρθρες κραυγές τους και το άλογο μίσος που τρέφουν σε κάθε τι διαφορετικό, νομίζουν ότι μπορούν να κόψουν τα φτερά ενός θεσμού που έζησε, δημιούργησε και προσέφερε εδώ και 2 αιώνες στην Πατρίδα μας με τρόπο εντελώς αθόρυβο και αποτελεσματικό.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, καλέ μου Θανάση. Μια και είμαι ένα τεμπελόσκυλο, θα αφήσω το καθήκον αυτό στους αρμόδιους και εργατικούς αδελφούς της ΜΣΤΕ, οι οποίοι ετοιμάζουν το σχετικό πόνημα με ιστορικά στοιχεία, ονόματα, αποδείξεις και έργα.

Το έργο είναι δύσκολο, γιατί τα περισσότερα ιστορικά αρχεία των στοών μας καταστράφηκαν το 1941 από τους Ναζί κατακτητές, οι οποίοι έβλεπαν τον Τεκτονισμό ως τον σημαντικότερο κίνδυνο απέναντι στη μαύρη τους ιδεολογία.

Είναι πια καιρός όμως να δώσουμε όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία και ονόματα στην Ελληνική κοινωνία, ώστε να αντιληφθούν οι συμπατριώτες μας ποιος τελικά είναι “προδότης και σατανιστής” και ποιος απλά είναι ηλίθιος και συκοφάντης. Η δική μου άποψη μάλιστα, είναι ότι η κοινοποίηση αυτή θα πρέπει να γίνει με τη μεγαλύτερη δυνατή δημοσιότητα, μέσα από ένα επιστημονικό συμπόσιο, στο οποίο θα πρέπει να προσκληθεί ο κάθε “Άγιος” Πειραιώς και ο κάθε Κασιδιάρης, για να μας παραθέσουν οποιαδήποτε αντίθετη άποψη, εάν έχουν, πέρα από τις άναρθρες κραυγές τους.

Κάνε λίγη υπομονή Θανάση μου και να επισκέπτεσαι την επίσημη ιστοσελίδα της ΜΣΤΕ (www.grandlodge.gr). Από την πλευρά μου, θα προσπαθήσω να σε ενημερώνω για κάθε νέο στοιχείο που θα δημοσιεύεται.

Πέμπτη 16 Μαΐου 2013

Η έννοια του "Κανονικού Τέκτονα" και τα θλιβερά παρατράγουδα...





Πιστέ (και μοναδικέ) μου αναγνώστη, Θανάση, με αφορμή την προηγούμενη, μάλλον αποτυχημένα χιουμοριστική ανάρτησή μου, σήμερα αποφάσισα να σχολιάσω κάποια στραβά που απασχολούν την αδελφότητά μας και βγάζουν προς τα έξω πολλά λάθος μηνύματα, τα οποία βέβαια αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του κάθε κακοπροαίρετου κριτή μας.

Όπως σου έχω πει και στο παρελθόν, ανήκω σε μία στοά που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, του παλαιότερου δηλαδή εν λειτουργία (και εθνικής εμβέλειας) τεκτονικού σώματος.

Μπορεί κανείς να πει ότι η ΜΣτΕ αποτελεί το πρεσβυγενές σχήμα, μια και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα τάγματα που λειτουργούν στη χώρα μας δημιουργήθηκαν από αδελφούς που κάποτε ανήκαν στη ΜΣτΕ, και η οποία εξακολουθεί να εκπροσωπεί τον κύριο όγκο του τεκτονικού πληθυσμού στην Ελλάδα.

Τα Τεκτονικά Τάγματα λειτουργούν με το σύστημα της αμοιβαίας αναγνώρισης από άλλες τεκτονικές δυνάμεις του εξωτερικού, δημιουργώντας μια χαλαρή συνομοσπονδία, χωρίς κάποια κεντρική διοίκηση, η οποία όμως εγγυάται στον νεοεισερχόμενο τέκτονα ότι το τάγμα που ο ίδιος έχει επιλέξει υπόκειται σε κάποιους κανόνες και τυπικά λειτουργίας που είναι σύμφωνα με κάποιους διεθνώς αποδεκτούς κανόνες.

Στο παρελθόν, η εμπειρία μας έχει αποδείξει ότι όταν μια ομάδα ανθρώπων δεν υπόκειται σε αυτούς τους αποδεκτούς κανόνες, συνήθως, τόσο τα κίνητρά της, όσο και οι πρακτικές της είναι τουλάχιστον ύποπτες και ιδιοτελείς.

Τρανό παράδειγμα αυτού που σου γράφω αποτελεί η περίφημη (μη Κανονική) στοά Ρ2 στην Ιταλία, η οποία στη δεκαετία του ‘70 σταμάτησε να λειτουργεί υπό την αιγίδα της ΜΣ της Ιταλίας και αποτέλεσε ένα άντρο παρανομίας και δόλιας νομής της εξουσίας, μεταξύ μεγαλόσχημων λειτουργών του Ιταλικού κράτους και αηθών επιχειρηματιών. Ένα ακόμα πρόσφατο ψευδοτεκτονικό σχήμα, αυτό των Τευτόνων Ιπποτών, το οποίο ευδοκιμεί στις σαξονικές χώρες, εξέθρεψε στους κόλπους του το Νορβηγό χασάπη που δολοφόνησε 75 αθώα παιδιά, στο όνομα κάποιων ρατσιστικών οραμάτων του.

Ακολουθώντας τις παραδόσεις της Αδελφότητάς μας, είναι γεγονός ότι οι περισσότερες τεκτονικές στοές που τελούν υπό την αιγίδα διεθνώς αναγνωρισμένων Ελληνικών τεκτονικών δυνάμεων, επιλέγουν με κάποιο, μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αυστηρότητας τους υποψήφιους τέκτονες. Για παράδειγμα, στην ιστορική στοά στην οποία ανήκω, μπορεί να χρειαστούν μέχρι και 3 χρόνια πριν ο ενδιαφερόμενος γίνει τελικά δεκτός για μύηση στο βαθμό του μαθητή.

Πριν από πολλά χρόνια μάλιστα, ένας υποψήφιος όταν εκδήλωνε το ενδιαφέρον του για ένταξη σε κάποια στοά, δεν ελάμβανε καμία απάντηση τις πρώτες δύο φορές και μόνο την τρίτη φορά δέχονταν να τον συναντήσουν, θεωρώντας ότι έπρεπε πρωτίστως να αποδείξει ότι το ενδιαφέρον του να ενταχθεί στην Τεκτονική αδελφότητα ήταν διαρκές και πραγματικό και δεν τον αποθάρρυνε η πρώτη δυσκολία που θα συναντούσε.

Δεν μπορώ να κρίνω αν κάποια τέτοια μέτρα ήταν ορθά, αλλά όταν κάποια στιγμή χαλάρωσαν, μας προέκυψαν απατεώνες σαν τον «δημοσιογράφο» Βασίλη Λαμπρόπουλο, ο οποίος έμεινε στον Τεκτονισμό για ένα χρόνο (ίσα-ίσα για να ακούσει 5-6 ονόματα που θα τον έκαναν «αξιόπιστο») και μετά έγραψε κάποιο βιβλίο, όπου έβγαλε από την κοιλιά του ένα σωρό απίστευτα και βορβορώδη σενάρια συνωμοσίας εις βάρος των τεκτόνων, με προφανή σκοπό να «κονομήσει» από τους αφελείς και τρομοκρατημένους συμπολίτες μας.

Όμως, Θανάση μου, είμαστε πολίτες μιας χώρας στην οποία συνήθως αρκεί να δηλώσεις ότι είσαι κάτι, ώστε να αποκτήσεις αυτομάτως και τη σχετική ιδιότητα. Της χώρας των εκατοντάδων χιλιάδων «δοκτόρων», «κοινωνιολόγων», «νομικών», «αναλυτών», «δημοσιογράφων», «συγγραφέων», «συμβούλων», «στελεχών», αλλά και «τεκτόνων».

Έτσι λοιπόν, βρίσκεται κάποιος επιτήδειος «δόκτωρ», με μεταπτυχιακούς τίτλους από το πανεπιστήμιο «Ακουμπαούλαταμπαούλακούλα» της Δυτικής υποσαχάριας Μαϊμουλάνδης, ο οποίος με 50€ ανοίγει το δικό του Τεκτονικό Σώμα ως ΕΠΕ με έδρα τη Βουλγαρία και διακηρύττει ότι οι διεθνείς αμοιβαίες αναγνωρίσεις μεταξύ των τεκτονικών σωμάτων διαφόρων χωρών δεν έχουν καμία αξία και πρεσβεύουν τη μούχλα και την οπισθοδρόμηση σε μια κοινωνία που δεν χρειάζεται να κάτσει να σπάζει το κεφαλάκι της για πολλά-πολλά.

Ο ίδιος «δόκτωρ» βρίσκει ως συνεργάτες ένα μάτσο κρετίνων με αντίστοιχης ακαδημαϊκής αξίας τίτλους σπουδών και τους στολίζει με τίτλους που θα ζήλευε ακόμα και η βασίλισσα Ελισάβετ Β’. Τους κρεμάει και από 20 μετάλλια που αγόρασε στο eΒay κοψοχρονιά και στήνει το δικό του «τεκτονικό» παραμάγαζο, με διεύθυνση, τηλέφωνο και ιστοσελίδα, έτοιμος να μοιράσει δόξα, σοφία και αξιώματα σε κάθε κακομοίρη που θα του «τα ακουμπήσει» γερά, αλλιώς δεν θα τον δεχόταν για μέλος του ούτε ο Σύλλογος Καρπαζοεισπρακτόρων Αττικής και Περιχώρων…

«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Με κάθε εγγραφή (η οποία βέβαια έχει ένα διόλου ευκαταφρόνητο, έμμεσο ή άμεσο αντίτιμο) σας μυούμε εντός 2 ημερών και στους 33 βαθμούς του Σκωτικού Τύπου, γιατί γουστάρουμε να έχουμε στις εργασίες μας μόνο Κραταιούς Αδελφούς, στολισμένους σαν τη λατέρνα του μακαρίτη του Αυλωνίτη. Γιατί να κάθεστε και να περιμένετε, ταπεινοί μαθητές, εταίροι και διδάσκαλοι, να περάσουν μέχρι και 30 ή 50 χρόνια στον Τεκτονισμό, μέχρι να ανέλθετε στα υψηλά κλιμάκια; Εμείς σας ανεβάζουμε σούμπιτους όλους στην Ανατολή και ατενίζουμε τους ταπεινούς τέκτονες των άλλων σχημάτων αφ’υψηλού και με ύφος 40 καρδιναλίων. Όλα τα σφάζουμε και όλα τα μαχαιρώνουμε, με το κατάλληλο οικονομικό κίνητρο, βεβαίως-βεβαίως».

Κι έτσι, καλέ μου Θανάση, ο κάθε πικραμένος (ή πικραμένη) συμπολίτης μας, ο οποίος δεν διαθέτει την υπομονή να περιμένει και να επιμένει, ή το χαρακτήρα να ταπεινώσει τον εαυτό του για να ανακαλύψει μέσα του κάτι μεγαλύτερο από τις καταναλωτικές του ανησυχίες, βρίσκει μία ιδιαίτερα ελκυστική λύση στην «προσφορά» του «τεκτονικού» αυτού μορφώματος.

Μέσα σε 2-3 μέρες έχει γίνει ότι δεν πρόκειται να γίνει ο ταπεινός Τέκτων αδελφός μας μέσα σε 40 χρόνια, έχει βρει το Φως που ακόμα εμείς το ψάχνουμε στα τυφλά, έχει φορέσει τα φανταχτερά του βρακοζώνια χωρίς να γνωρίζει τίποτα από όσα αυτά αντιπροσωπεύουν και ξαμολιέται στο Facebook μοστράροντας φωτογραφίες δόξας και τιμής και αποκαλώντας όλους όσους υποψιάζεται για τέκτονες με την προσφώνηση «αδελφέ μου».

«Κουνιέται» στις ανυποψίαστες «γκομενίτσες» ως τέρας φιλοσοφικής εμπειρίας και δηλώνει δεξιά κι αριστερά, σε κάθε ευκαιρία, ότι ανήκει σε ένα «ελίτ τεκτονικό σώμα» όπου δεκτοί γίνονται μόνο ελάχιστοι άνθρωποι με ιδιαίτερα προσόντα, συνεπώς δεν είναι για όλους η συμμετοχή σε αυτό.

Φαντάσου καλέ μου φίλε, τι γνώμη θα σχημάτιζε κανείς για ένα, οποιοδήποτε πολιτικό, φιλοσοφικό ή θρησκευτικό κίνημα, αν δεν γνώριζε τίποτα περί αυτού, αλλά έβλεπε καθημερινά να ομιλεί εξ ονόματός του ο … Ταμτάκος. Γιατί, τίποτα περισσότερο δεν είναι κάτι τέτοια άτομα, για τα οποία θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος νόμος περί … «αντιποίησης ευφυΐας και ηθικής».

Δυστυχώς, καλέ μου Θανάση, επειδή αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι και οι πλέον εκδηλωτικοί προς τα έξω, όσον αφορά το θέμα της «τεκτονικής» τους ιδιότητας, ο μέσος ανυποψίαστος συμπολίτης μας εύκολα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι οι Μασόνοι είναι ψωνάρες, αμετροεπείς και εγωπαθείς.

Επειδή λοιπόν είναι πάρα πολλοί, όλοι αυτοί που κράζουν καθημερινά περί τεκτονικών θεμάτων, προκειμένου να δημιουργήσουν εντυπώσεις γύρω από το άτομό τους, ενώ στην ουσία «δεν ξέρουν την τύφλα τους», ούτε θα μπορέσουν ποτέ να μάθουν, τυφλωμένοι από τη φτηνή τους ματαιοδοξία, καλό θα ήταν να μη βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα για όλους τους υπόλοιπους σιωπηλούς και Κανονικούς Τέκτονες.

Προσπάθησε απλά να μάθεις, εάν ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως «Τέκτων» συμπολίτης σου ανήκει σε κάποιο Κανονικό τεκτονικό σχήμα, ή απλά αγόρασε τα φανταχτερά περιζώματά του σε τιμή ευκαιρίας από τα «ταχύρρυθμα» αυτά μορφώματα που παραπλανούν τον κόσμο και εκθέτουν τον Τεκτονισμό.

Βλέπεις, καλέ μου Θανάση, όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έτσι και τα φανταχτερά βρακοζώνια δεν κάνουν απαραίτητα τον Τέκτονα.

Παρασκευή 10 Μαΐου 2013

Ταχύρρυθμη Τεκτονική Καριέρα... Σπεύσατε!



Καλέ μου φίλε και κατρουλιάρη αναγνώστη μου Θανάση, σήμερα σου κομίζω νέα που είμαι βέβαιος ότι θα σε χαροποιήσουν ιδιαίτερα, μια και επιτέλους βρήκα τρόπο να σου εξασφαλίσω ότι όλο αυτό το διάστημα καθ όν εσύ με είχες ρημάξει στις ερωτήσεις, δεν πήγε χαμένο και δεν θα σε καθυστερήσει στην τεκτονική σου καριέρα, όποτε αποφασίσεις να «κρούσεις ατάκτως τη θύρα του Ναού».

Όλο-όλο που έχεις να κάνεις είναι να αγνοήσεις τα σκουριασμένα, βραδέως έρποντα και παραδοσιακά Τεκτονικά τάγματα, σαν αυτό της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, τα οποία (άκουσον-άκουσον) εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η ανέλιξη ενός Τέκτονα πρέπει να γίνεται σταδιακά και αφού έχει εντρυφήσει στα τυπικά των βαθμών του κάθε φορά, και να επιλέξεις ένα μοντέρνο, αεροδυναμικό και ταχύτατο σχήμα, όπως αυτό που σου υπόσχεται η οργάνωση  Kairoscopical Society (ή κάπως έτσι) (www.kairosociety.org).

H «τεκτονική» αυτή οργάνωση, που ιδρύθηκε από παιδιά τζιμάνια, μόρτες και καραμπουζουκλήδες, όπως θα δεις και στην ιστοσελίδα τους, μέσα σε 2 μόνο ημέρες (και φαντάζομαι με το ανάλογο οικονομικό αντίτιμο), «καθαρίζει» για πάρτη σου και σε κάνει κραταιό αδελφό 33ου βαθμού, επιτρέποντάς σου πλέον να συνταράζεις την Πλάση συθέμελα και να φοράς όλα αυτά τα φανταχτερά βρακοζώνια και παράσημα που μοστράρουν οι ίδιοι στην ιστοσελίδα τους, σαν μοντελάκια του μασονικού Vogue.

Κι αν δεν με πιστεύεις, δες κι εσύ τι γράφουν στην ιστοσελίδα τους, καλέ μου Θανάση:

"Κατά την διάρκεια της πρώτης ημέρας (πρώτο μέρος) της Τελετής Μύησης στο OSMTL, ο υποψήφιος μυείται στους πρώτους 14 Βαθμούς αυτού του εσωτερικού συστήματος –συγκεκριμένα στους εξής: (1) Μαθητής, (2) Εταίρος, (3) Διδάσκαλος Τέκτων, (4) Μυστικός Διδάσκαλος, (5) Τέλειος Διδάσκαλος, (6) Γραμματεύς εξ Απορρήτων, (7) Έφορος και Δικαστής, (8) Επόπτης των Οικοδομών, (9) Διδάσκαλος Εκλεκτός των Εννέα, (10) Έξοχος Εκλεκτός των Δεκαπέντε, (11) Υπέρτατος Εκλεκτός των Δώδεκα, (12) Μέγας Διδάσκαλος Αρχιτέκτων, (13) Διδάσκαλος της Ιερής Βασιλικής Αψίδος της Ιερουσαλήμ, και (14) Μέγας, Εκλεκτός, Τέλειος και Υπέρτατος Τέκτων.

Κατά την διάρκεια της δεύτερης ημέρας (δεύτερο μέρος) της Τελετής Μύησης στο OSMTL, ο υποψήφιος μυείται στους Βαθμούς 15ο έως και 33ο αυτού του εσωτερικού συστήματος –συγκεκριμένα στους εξής: (15) Ιππότης της Ανατολής ή του Ξίφους, (16) Πρίγκηψ της Ιερουσαλήμ, (17) Ιππότης της Ανατολής και της Δύσεως, (18) Πρίγκηψ Ροδόσταυρος, (19) Μέγας Ποντίφηξ, (20) Μέγας Διδάσκαλος των Συμβολικών Στοών, (21) Πατριάρχης Νωεΐτης, (22) Πρίγκηψ του Λιβάνου, (23) Αρχηγός της Σκηνής, (24) Πρίγκηψ της Σκηνής, (25) Ιππότης του Χαλκού Όφεως, (26) Πρίγκηψ του Ελέους, (27) Ιππότης της Ιερουσαλήμ ή του Ναού, (28) Ιππότης του Ηλίου, (29) Ιππότης του Αγίου Ανδρέου, (30) Ιππότης Καδώς ή Ιππότης του Λευκού και Μέλανος Αετού, (31) Μέγας Επιθεωρητής Ταξιάρχης Δικαστής, (32) Υπέρτατος Πρίγκηψ του Βασιλικού Μυστικού, και (33) Ύπατος Μέγας Γενικός Επιθεωρητής.

Οι διδασκαλίες, οι ιστορικές διαλέξεις και τα μυστικά των ανωτέρω 33 Βαθμών κοινοποιούνται στον υποψήφιο πλήρως• ουδείς εξ αυτών των Βαθμών αποδίδεται στον υποψήφιο απλώς “κατ’ όνομα”. "

Το ευαγές αυτό ίδρυμα, είναι δηλαδή για τον Ελληνικό Τεκτονισμό, ό,τι και τα «ΙΕΚ Κομμωτικής Μπέμπα» για την ανώτατη εκπαίδευση. Απορώ δε που δεν έχουν αποφασίσει να διαφημίσουν τέτοιο κελεπούρι στην TV, ώστε ο κάθε πικραμένος από το Χρηματιστήριο αγρότης του Θεσσαλικού κάμπου να μην πάει να γίνει Κραταιός και Σοφότατος και να μοστράρει τα σκληρά αποκτηθέντα περιζώματά του στο καφενείο του κυρ Παντελή, στην παραλία του Αγιόκαμπου.

Μόνο στην Ελλάδα, Θανάση μου!!!

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Περί Τεκτονικής Αγάπης...



Καλέ μου Θανάση, είχα την τύχη να γίνω κοινωνός της ομιλίας ενός αγαπημένου αδελφού και έχω την ελπίδα ότι θα μπορέσω κάποια στιγμή να τη δημοσιεύσω σε αυτό το blog, έτσι, για να μη διαβάζετε μόνο τα βαρετά μου σχόλια επί παντός επιστητού.

Το αντικείμενο της ομιλίας του ήταν η Αγάπη, όπως αυτή εκλαμβάνεται μέσα από το Τεκτονικό ιδεώδες. Και εάν μπορώ να συνοψίσω την ομιλία αυτή μέσα σε μία πρόταση, θα έλεγα ότι η θέση του αδελφού είναι ότι η πραγματική Αγάπη δεν είναι στοχευμένη προς κάποιο άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων, αλλά είναι συμπαντική και προέρχεται από το θεϊκό σπινθήρα που έχουμε μέσα μας.

Με τόσους σοφούς διδασκάλους που έχουν προηγηθεί της ταπεινότητάς μου, ομιλώντας περί της Αγάπης, θα ήταν μάλλον μάταιο να ψάξω να βρω ένα λιθαράκι να προσθέσω στο φιλοσοφικό οικοδόμημα που έχει κτιστεί τα τελευταία 2000 χρόνια. Υπολείπομαι τόσο σε ευφράδεια και λογοτεχνικό οίστρο, όσο και σε πνευματική καλλιέργεια, ώστε να το πράξω εκ του ασφαλούς, χωρίς να κινδυνεύσω να χαρακτηριστώ ως «γραφικός» από τους εκλεκτούς μου αναγνώστες (γεια σου και πάλι Θανάση!).

Ο μηχανικός, όμως, είναι ένα περίεργο κατασκεύασμα της Φύσης. Χωρίς να είναι πραγματικός επιστήμων (θεωρώ τον εαυτό μου εξευγενισμένο μουτζούρη), είναι αυτός που παίρνει μια λαμπρή επιστημονική θεωρία και την εφαρμόζει στην πράξη. Μόνο με αυτό τον τρόπο ξέρουμε να είμαστε ωφέλιμοι για το κοινό. Άλλωστε, όπως έλεγε ένας παλιός μου καθηγητής στο πολυτεχνείο, «ο μηχανικός πρέπει να είναι έξυπνος, για να βρίσκει τη λύση, αλλά και τεμπέλης, για να βρίσκει την εύκολη λύση».

 Έτσι λοιπόν κι εγώ, στο συγκεκριμένο πεδίο, το μόνο ίσως που μπορώ να πράξω, είναι να αναγάγω το προαναφερθέν φιλοσοφικό ζήτημα σε απλές, κοινωνιολογικές παρατηρήσεις, μια και πάντοτε με ενδιέφερε να αντιλαμβάνομαι (και να εξηγώ) πως λειτουργεί το κάθε πράγμα ή σύστημα. Αυτό άλλωστε έκανα από μικρό παιδί, που διέλυα τα παιχνίδια μου στα εξ ων συνετέθησαν και έπαιζα με τα εξαρτήματά τους...

Πριν από πολλά χρόνια είχα ένα πελάτη, ο οποίος  ήταν υπόδειγμα οικογενειάρχη. Λάτρευε τα παιδιά του και τη γυναίκα του, τους έκανε όλα τα χατίρια και τους είχε εξασφαλίσει ένα επίπεδο διαβίωσης που θα ζήλευαν πάρα πολλοί άνθρωποι. Ταυτόχρονα, ήταν πολύ θρησκευόμενος άνθρωπος. Στο κτίριο που κατασκεύαζε εκείνη την εποχή, δεν παρέλειψε να κατασκευάσει και μία μικρή εκκλησία για να προσκυνάει καθημερινά και να τελεί λειτουργίες σε πολύ τακτική βάση, καλώντας ακόμα και τον Μητροπολίτη της περιοχής. Και ταυτόχρονα, δεν παρέλειπε να δίνει και κάποια χρήματα σε αγαθοεργίες, για να εξασφαλίσει μία θέση «πρώτο τραπέζι πίστα» στον Παράδεισο.

Ο ίδιος άνθρωπος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους τοκογλύφους της Ελλάδας, με κέρδη από τοκογλυφίες που ξεπερνούσαν το 1 εκατ. σημερινά ευρώ κάθε μήνα. Είχε ένα μικρό στρατό από μπράβους, πληρωμένους αστυνομικούς και τραπεζικούς, δικηγόρους και δημοτικούς άρχοντες και είχε οδηγήσει στη χρεωκοπία και την αυτοκτονία πολλούς επαγγελματίες που έπεσαν στα νύχια του. Αργότερα, με το boom του χρηματιστηρίου μετεξελίχθηκε σε μεγαλοεπενδυτή, από αυτούς που γέμισαν τον τόπο «φούσκες», παρασύροντας χιλιάδες κορόιδα στην καταστροφή.

Είμαι βέβαιος ότι δεν χρειάζεται καν να καταλήξω σε ηθικό δίδαγμα, σεβόμενος την οξυδέρκειά σου, Θανάση μου. Άλλωστε, το παράδειγμά μου αυτό είναι τόσο ακραίο, όσο το να μιλούσα για το πόσο καλός οικογενειάρχης μπορεί να ήταν ο Άντολφ Άϊχμαν.

Κατά το άνοιγμα των εργασιών σε βαθμό Μαθητού, ο Σεβάσμιος κάποια στιγμή λέει:

«…Αδελφοί μου, δεν ευρισκόμεθα πλέον εις τον αμύητον κόσμον. Αφήσαμε τα μέταλλα προ της θύρας του Ναού. Ας ανυψώσουμε τας καρδίας μας εν αδελφότητι και τα βλέμματά μας ας στραφούν προς το Φως»

Υπάρχει περίπτωση, η «στοχευμένη» αγάπη να είναι ένα ακόμη «μέταλλο»; Κάτι δηλαδή που μας προσδιορίζει κοινωνικά, αλλά όχι ηθικά, και το οποίο πρέπει να αφήσουμε πίσω μας, κατά την είσοδό μας εις τον Ναό;

Από τις αίθουσες των δικαστηρίων, μέχρι τους επικήδειους λόγους και την καθημερινή αρθρογραφία, ένας «καθώς πρέπει» συμπολίτης μας προσδιορίζεται από την ποιότητά του ως οικογενειάρχης. Πόσο καλός πατέρας ή μητέρα υπήρξε, πόσο τον λάτρευαν τα παιδιά του γι αυτό, πόσο «στάθηκε» στους γονείς ή τον αδελφό του, κλπ, κλπ, κλπ. Διευρύνοντας ακόμα περισσότερο τον κύκλο της στόχευσης, ο εκλιπών/ κατηγορούμενος/ βραβευόμενος εξαίρεται για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία του στην προάσπιση της Πατρίδας του, για την προσφορά του στο επαγγελματικό του σωματείο, στο Σύλλογο, την Εκκλησία ή το κόμμα του.

Θα είσαι λοιπόν δικαιολογημένος, αγαπητέ μου Θανάση, να μου πεις ότι λέω ανοησίες, απαξιώνοντας μέγιστους Ήρωες της Ελληνικής ιστορίας, όπως π.χ. τον Κολοκοτρώνη, επειδή η αγάπη προς την Πατρίδα είναι «στοχευμένη» και συνεπώς άνευ πραγματικής ηθικής αξίας; Είναι δυνατόν, ένα γιατρουδάκι που εμβολιάζει παιδάκια σε κάποια Αφρικανική ζούγκλα να είναι πιο δικαιωμένο στα μάτια του Θεού, από τον Καραϊσκάκη, τον Μακρυγιάννη, τον Παύλο Μελά ή (άκουσον, άκουσον!) τη μάνα μας;

Τι ανήκουστο είδος ηθικής προσπαθείς να μου πασάρεις ρε φιλαράκο;

Τα ακραία παραδείγματα, όμως, είναι χρήσιμα στο βαθμό που προσδιορίζουν το πλαίσιο της σκέψης μας. Και πέρα από την αγάπη μας για την Πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια (χουντικό σύνθημα… τυχαίο; Δεν νομίζω), ως Τέκτονες πρέπει «δια της καταβάσεως  εις το βάθος της συνειδήσεώς μας και της παρατηρήσεως των φυσικών φαινομένων» να αντιληφθούμε μία άλλη διάσταση, πολύ ευρύτερη και πιο συμπαντική, όπου περιλαμβάνονται όλα τα πλάσματα του Θεού και μέσα από αυτή τη διάσταση να συνδεθούμε με το Θείο.

Τα κάθε λογής δόγματα χρησιμεύουν ως οδικά σήματα στη ζωή κάποιου που επαφίεται στη βούληση τρίτων για να του δείξουν το δρόμο. Να γιατί, αγαπητέ μου Θανάση, η βιωματική πορεία στον Τεκτονισμό είναι τόσο μοναχική και δύσκολη.
Y.Γ.
Δεν μπορώ να μην προσθέσω τα σχόλια ενός ένδοξου, φωτισμένου και αγαπημένου αδελφού μας, σχετικά με το παραπάνω κείμενο:
"Η Τεκτονική, αστόχευτη, ανιδιοτελής Αγάπη, είναι η κατάσταση που ξεπερνάει κάθε νόηση ή συναίσθημα. Ουσιαστικά δεν έχει κανένα ορατό αντίκτυπο σε μας, παρά μόνο μια εσωτερική αρμονία και γαλήνη που προέρχεται από το βίωμα της Τεκτονικής διδασκαλίας, την ερμηνεία των συμβόλων, των αλληγοριών και των μύθων και η οποία εξαπλώνεται μέσα μας σε όλα τα επίπεδα.
 
Η ενέργεια της Τεκτονικής Αγάπης είναι η πιο δυνατή, δημιουργική και θεραπευτική δύναμη που υπάρχει στο σύμπαν. Μας μαθαίνει να αγαπάμε χωρίς καμία στόχευση τους συνανθρώπους μας με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την ψυχή και με όλο μας το πνεύμα. Να αγαπάμε τους άλλους όπως τον εαυτό μας. Και φυσικά να αγαπάμε τον εαυτό μας γιατί μόνο έτσι μπορούμε πραγματικά να αγαπήσουμε και τους άλλους. 

Αυτό το γεγονός είναι που μπορεί να μας φέρει περισσότερη χαρά και ευτυχία από οτιδήποτε άλλο. Η ανιδιοτελής χωρίς όρια Αγάπη υπερνικά τα πάντα και εξαφανίζει τη δυσαρμονία, το φόβο και την ατέλεια. Αυτή μας βοηθάει να μη μένουμε προσκολλημένοι με εμμονή σε κατώτερα συναισθήματα που μας φθείρουν και μας γεμίζει ολοκληρωτικά. 

Όταν βιώσουμε την αγάπη μέσα μας μπορούμε να αγαπήσουμε όλο τον κόσμο, χωρίς διακρίσεις και προσωπικές επιλογές που πηγάζουν από την ανάγκη έκφρασης της καθορισμένης ατομικότητας και του Εγώ. Το συναίσθημα που μας κατακλύζει με αυτές τις συνθήκες, μας κάνει να καταλαβαίνουμε τη διαφορά μεταξύ της ανθρώπινης αγάπης που έχουμε για τα προσφιλή μας πρόσωπα και της συμπαντικής Τεκτονικής Αγάπης που ενώνει και συντονίζει ολόκληρη την πλάση".