Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Τα Κριτήρια της Επιλογής...




Καλέ μου φίλε και αμύητε αναγνώστη Θανάση (κατρουλιάρη!), με αυτή μου την ανάρτηση θα ήθελα να απαντήσω στο μόνιμο ερώτημά σου σχετικά με τα κριτήρια που επιλέγουμε τους μελλοντικούς αδελφούς μας.

Βλέπεις, αν είναι να πιστέψει κανείς όσα απίθανα ακούγονται από καμένα μυαλά, σαν του Τσαρούχα, του Χίου και άλλων αστέρων του θλιβερού μπουλουκιού που ονομάζεται «Ελληνική Δημοσιογραφία», η επιλογή αυτή γίνεται με κριτήριο τα χρήματα, το prestige, τις κοινωνικές και πολιτικές διασυνδέσεις και τις υπερσυντηρητικές απόψεις του υποψηφίου, συνεπώς δεν έχει νόημα για έναν απλό πολίτη να «κρούσει τη θύρα», γιατί οι πιθανότητες να «φάει πόρτα» είναι μεγαλύτερες από του Λαφαζάνη αν προσπαθήσει να μπει στη λέσχη Bildenberg.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να βρίσκεται μακρύτερα από την πραγματικότητα, καλέ μου Θανάση. Στο χρονικό διάστημα που ανήκω στην Ελευθεροτεκτονική Αδελφότητα, έχω πειστεί ότι ως θεσμός, ο Τεκτονισμός είναι στην ουσία του ο πλέον φιλελεύθερος και ανεκτικός από οποιονδήποτε άλλο, κοινωνικό, θρησκευτικό ή πολιτικό σχηματισμό.

Όμως (και πάντοτε υπάρχει ένα «όμως»), ο «ατάκτως κρούων την θύραν» ελέγχεται για το αν διαθέτει κάποια απαραίτητα χαρακτηριστικά, τα οποία όμως δεν έχουν καμία σχέση μα όλα αυτά που υποστηρίζουν οι Ταλιμπάν της Ελληνικής Δημοσιογραφίας.

Το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι η καλλιέργεια του υποψηφίου και οι προσωπικές του αναζητήσεις. Ένας ισορροπημένος άνθρωπος που έχει θέσει κάποια ερωτήματα στον ίδιο του τον εαυτό, που έχει τη διάθεση να καταλάβει και να αξιολογήσει τα προσωπικά του κίνητρα και που δεν αποζητά μόνο την αναγνώριση και την προβολή, αλλά μπορεί να αποδεχτεί με ταπεινότητα το γεγονός ότι έχει και ελαττώματα που πρέπει (και θέλει) να καταπολεμήσει, αποτελεί το ιδανικό τεκτονικό «υλικό».

Όπως καταλαβαίνεις, καλέ μου Θανάση, αυτό το γεγονός αυτόματα αποκλείει όλους όσους προσπαθούν, παράγοντας πληθώρα διανοητικών και λεκτικών πομφολύγων, να αναδειχθούν και να επιπλεύσουν στον πολιτικό, καλλιτεχνικό ή ακαδημαϊκό στίβο. Τέτοιοι άνθρωποι θα ένοιωθαν δυστυχείς στους κόλπους της Τεκτονικής Αδελφότητας, απλούστατα διότι δεν θα έβρισκαν τη ρηχή καταξίωση που τόσο εναγωνίως αναζητούν στη ζωή τους και θα ανακάλυπταν ότι η λέξη «Εγώ», που τόσο συχνά προσθέτουν σε κάθε τους πρόταση, δεν θα εύρισκε κανένα επιθυμητό αντίκρισμα.

Για τον ίδιο λόγο, ο μέσος μεγαλοαγρότης του κάμπου ή ο κρεατέμπορας της κεντρικής αγοράς θα αντιμετώπιζε δυσκολίες να αποδεχθεί τον Τεκτονισμό, απλούστατα διότι δεν ενδιαφέρεται για παρουσιάσεις φιλοσοφικών κειμένων και τις συνακόλουθες συζητήσεις μεταξύ των μελών της στοάς. Βλέπεις, Θανάση μου, διάφοροι πολιτικοί αστέρες προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο διαχωρισμός είναι ταξικός, ενώ ο ουσιαστικός διαχωρισμός είναι μεταξύ των εχόντων Παιδεία και Λογική και αυτών που προτιμούν να σκέφτονται με βάση κάποια πολιτική συνθηματολογία και αφορισμούς του καφενείου.

Τι να του κάνει του μεγαλοχασάπη η ανάλυση της έννοιας του Καθήκοντος, τη στιγμή που η «Μερσεντέ» έβγαλε το νέο SL με 600 άλογα και το κοσμικό κέντρο «La Boulkoume» ενέταξε στο καλλιτεχνικό του δυναμικό την Kορίνα, μια δίμετρη μπαλκονάτη ξανθιά με φωνάρα πριονοκορδέλας και ηθική σαρκοβόρας νυφίτσας; Στο κάτω-κάτω, αν θέλει να ξεφουρνίσει καμιά σοφία στην παρέα του, μπορεί κάλλιστα να επαναλάβει όσα είπε προχτές στον Παπαδάκη ο Νότης Σφακιανάκης και να «καθαρίσει».

Όπως είδες, χρησιμοποίησα τον όρο «ισορροπημένος», προηγουμένως, γιατί και ο συμπολίτης μας που περιλαμβάνει στις αναζητήσεις του τους Νεφελείμ, τους Ελ από τον Σείριο και τους ψεκασμούς που γίνονται από τους Ελοχίμ της Βουρβουρούς, δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να ενταχθεί. Καλύτερα να αποκτήσει κολλητηλίκια με το Δημοσθένη Λιακόπουλο, για να είμαστε όλοι ευτυχείς.

Άλλο ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του υποψήφιου Τέκτονα είναι η κοινωνική του δραστηριότητα. Αν δηλαδή είναι αιμοδότης, δωρητής οργάνων, αν δραστηριοποιείται στην παροχή βοήθειας στους αδύναμους συμπολίτες μας, αν με τη στάση του αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο το τομαράκι του αυτό που τον απασχολεί, αλλά δίνει σημασία και στον πόνο και τις ανάγκες του συνανθρώπου του ή στη βελτίωση του περιβάλλοντος και της ζωής της κοινωνίας μας.

Η Εργασία αποτελεί μία από τις πιο πολύτιμες Τεκτονικές αξίες. Αυτό σημαίνει ότι ο υποψήφιος Τέκτων πρέπει να εργάζεται, δηλαδή να ασκεί βιοποριστικό επάγγελμα. Ο (συνειδητά και από επιλογή) άεργος τυπάκος που η μακαρίτισσα η θεία του η Κούλα του άφησε 8 μαγαζιά και ζει παρασιτικά εισπράττοντας τα ενοίκια, δεν θα έλεγα ότι είναι ο κατάλληλος για ένταξη στην Τεκτονική Αδελφότητα. Επίσης, ο φέρελπις εικοσάχρονος που είναι ακόμα φοιτητής και δεν έχει αρχίσει να εργάζεται θα πρέπει καλύτερα να περιμένει λίγα ακόμα χρόνια πριν κρούσει τη θύρα, δεν τον πήραν άλλωστε τα χρόνια.

Άλλη μια ομάδα συμπολιτών μας που καλό θα ήταν να ξεχάσει την όλη υπόθεση της πιθανής ένταξής τους στον Ελευθεροτεκτονισμό, είναι αυτή των κατεχόντων ποινικά μητρώα για κακουργήματα, πλαστογραφίες, ψευδορκίες, απάτες, υπεξαιρέσεις και άλλες λαμογιές. Τώρα, αν φάγατε κάποια στιγμή 5 μέρες φυλάκιση, επειδή σας πιάσανε να αλλάζετε τη μπαλκονόπορτα χωρίς οικοδομική άδεια ή τρέχατε λίγο παραπάνω στην Εθνική, ε, αυτό πια δεν θα μας τρομοκρατήσει τόσο πολύ ώστε να σας αποκλείσουμε.

Η ηλικία και η οικογενειακή κατάσταση του υποψήφιου Τέκτονα έχουν κάποιο πρόσθετο ρόλο στην αξιολόγηση. Φανταστείτε να ενταχθείτε στον Τεκτονισμό και μετά από λίγα χρόνια να γνωρίσετε τη γυναίκα της ζωής σας, η οποία όμως είναι ακραία θεούσα, ανιψιούλα της Ελένης Λουκά, και δεν θέλει ούτε να ακούσει ότι το βράδυ θα πάτε στις εργασίες της στοάς σας, γιατί φοβάται ότι θα κάνετε σπονδές στο Σατανά και θα γυρίσετε πίσω μυρίζοντας θειάφι. Έτσι, καλύτερο θα ήταν να κρούσετε τη θύρα σε μια ηλικία που αφενός θα έχετε να διαθέσετε ένα βράδυ κάθε εβδομάδα για όλη την υπόλοιπη ζωή σας, χωρίς η επαγγελματική σας δραστηριότητα να σας εμποδίζει, αφετέρου θα γνωρίζετε ότι η τεκτονική σας ιδιότητα έχει την κατανόηση του καλύτερου μισού σας. Για το λόγο αυτό, η πλειονότητα των νεοφύτων αδελφών μας βρίσκεται στην ηλικιακή ομάδα των 35-45 ετών και είναι ήδη οικογενειάρχες.

Όπως ίσως έχετε ήδη παρατηρήσει, δεν δημοσιεύουμε διαφημίσεις με το σλόγκαν «γίνε κι εσύ Τέκτονας, μπορείς». Αυτό συμβαίνει γιατί περιμένουμε η οποιαδήποτε μελλοντική ένταξη να προέλθει από έκφραση ενδιαφέροντος και αναζήτηση από τον υποψήφιο. Στην εποχή της ηλεκτρονικής πληροφόρησης του διαδικτύου αυτό βέβαια μπορεί να γίνει με πολύ περισσότερους τρόπους, ένας εκ των οποίων είναι και το φτωχό αυτό μπλογκ που διαβάζεις.

Όμως, ακόμα και σήμερα, εδώ στην Ελλάδα ακολουθείται ο παλαιός και δοκιμασμένος θεσμός του Αναδόχου. Πρέπει δηλαδή ο υποψήφιος να γνωρίζει κάποιον τέκτονα, ο οποίος θα είναι πρόθυμος να τον προτείνει για αποδοχή στη στοά του και να εγγυηθεί γι αυτόν, διότι παραδοσιακά ο Ανάδοχος δεν είναι άμοιρος ευθυνών εάν ο προτεινόμενος από αυτόν βγει στο τέλος «μπουμπούκι». Εσύ Θανάση μου, μια και δεν γνωρίζεις κάποιον άλλο έχεις επιλέξει εμένα και μπορώ να πω ότι με χαρά μου πρότεινα αρκετούς αδελφούς για εισδοχή στο Τάγμα μας και η μέχρι σήμερα συμπεριφορά τους με έχει δικαιώσει. Άλλωστε, όταν επιλέγεται κάποιος για εισδοχή ως «ελεύθερος και χρηστοήθης», θα ήταν αστείο να ψέξουμε μελλοντικά τον Ανάδοχό του για κάποια παρασπονδία του «βαφτιστηριού» του, μια και εν κατακλείδι, δεν είναι και ο κηδεμόνας του.

Βέβαια, ο κάθε υποψήφιος έχει την ευκαιρία σε μια συνέντευξη, η προσερχόμενος σε άτυπες συναντήσεις μεταξύ των μελών να δείξει τι μέρος του λόγου είναι και να κάνει τη διαδικασία της επιλογής του ευκολότερη, αν πραγματικά είναι αξιόλογο άτομο.

Αυτά λοιπόν καλέ μου Θανάση. Πνευματικότητα, μετριοπάθεια, ταπεινοφροσύνη, εσωτερική αναζήτηση και προσφορά στους συνανθρώπους μας, είναι τα στοιχεία που θα εξασφαλίσουν ότι θα σε δεχτούμε με χαρά στην Αδελφότητά μας. Τι λες κατρουλιάρη φίλε μου, τα διαθέτεις;

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Η έξωθεν καλή μαρτυρία...




Επίμονε αλλά διστακτικέ (κατρουλιάρη!) αναγνώστη μου, Θανάση, όπως σου έχω εξηγήσει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μου, το μπλόγκ αυτό δημιουργήθηκε για ένα συγκεκριμένο σκοπό, ο οποίος αναφέρεται και ως σύντομη περιγραφή κάτω από τον τίτλο του, δηλαδή να ενημερώσει εσένα και άλλους αμύητους συμπολίτες μας για το τι είναι πραγματικά ο Τεκτονισμός, σε αντίθεση με το  τι διατείνονται ότι είναι, οι διάφοροι φανατισμένοι  θρησκευτικοί και πολιτικοί Ταλιμπάν της Πατρίδας μας.

Είχα τη χαρά, σε κοινές εργασίες της στοάς μου με άλλες δύο στοές να γνωρίσω κάποιους νέους αδελφούς, οι οποίοι μου είπαν ότι ο λόγος για τον οποίο αποφάσισαν να «κρούσουν ατάκτως τη θύρα» υπήρξαν οι αναρτήσεις αυτού του φτωχού μπλόγκ, οι οποίες τους έδωσαν να καταλάβουν ότι το Τεκτονικό Ιδεώδες είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που προσπαθεί να παρουσιάσει ο κάθε Χίος και ο κάθε Τσαρούχας.

Δυστυχώς Θανάση μου, ως Τέκτονες έχουμε φτάσει να γίνουμε συνώνυμοι του κάθε απατεώνα, διαπλεκόμενου, λαμόγιου και σατανιστή, στα μυαλά των απληροφόρητων συμπατριωτών μας. Ο θεσμός που από τα γεννοφάσκια του αντιπροσωπεύει την Ελευθερία της σκέψης, την Αλληλεγγύη, την Ισότητα και την Αγαθοεργία, ο θεσμός που προσέφερε τα μέγιστα σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες της Πατρίδας μας, ο θεσμός που σε κάθε άλλη χώρα θεωρείται απόλυτα φιλελεύθερος και προοδευτικός και κάθε πολίτης αισθάνεται υπερήφανος και τιμημένος να είναι μέλος του, έφτασε στην Ελλάδα μας να αντιμετωπίζεται με καχυποψία, λοιδορία και μίσος από τον λαό.

Ως Τέκτων θα ήταν πολύ εύκολο να πω ότι για όλα αυτά ευθύνονται οι σκοταδιστές και οι αμόρφωτοι κατήγοροί μας, οι οποίοι έχουν βαλθεί να μας παρουσιάζουν καθημερινά ως τους μόνους υπεύθυνους για τα χάλια της Πατρίδας μας. Θα ήταν εύκολο να χαμογελάσω ειρωνικά με όλα αυτά τα εξωφρενικά που γράφονται και λέγονται και να πείσω τον εαυτό μου ότι «όσο πλένεις το γουρούνι, χάνεις κόπο και σαπούνι», όπως μας καταλόγιζε ένας αείμνηστος μαθηματικός, ονόματι Καψαμπέλης, την εποχή που ήμουν μαθητής γυμνασίου, πριν από 40 χρόνια, στο Α’ της Πλάκας.

Θα ήταν εύκολο να αγνοήσω όλα αυτά τα σκουπίδια, λοιπόν, και να επικεντρωθώ στην προσπάθεια της ατομικής μου βελτίωσης και της συλλογής βαθμών και αξιωμάτων μέσα στην Αδελφότητά μας. Αυτό άλλωστε πράττει η συντριπτική πλειονότητα των γηραιότερων αδελφών μας εδώ και πολλές δεκαετίες και δεν βγήκαν ζημιωμένοι.

Απλά έπεισαν τον εαυτό τους ότι έπρεπε να είναι προσεκτικοί, ώστε ο μπακάλης της γειτονιάς τους, ο περιπτεράς τους και ο προϊστάμενός τους να μην πληροφορηθούν την Τεκτονική  τους ιδιότητα και το διαδώσουν στη γειτονιά ή στην εργασία τους…

Και οι ίδιοι αυτοί φίλτατοι αδελφοί, Θανάση μου, εισερχόμενοι στο χώρο του Ναού, λαμβάνουν ύφος πεντακοσίων καρδιναλίων και με απίστευτη χάρη και σοβαρότητα σου ξεφορτώνουν στο κεφάλι μια νταλίκα κανονιστικά εμπόδια, αν τολμήσεις να αναφέρεις ότι κάτι πρέπει πια να αλλάξει, γιατί η Κοινωνία μας δεν είναι πια αυτό που ήταν 30 και 40 χρόνια πριν. Και φυσικά δεν αντιλαμβάνονται ότι φέρουν μεγάλο μερίδιο της ευθύνης για όσα υβριστικά εκτοξεύονται εναντίον του Τεκτονισμού, διότι βλαπτικές δεν είναι μόνον οι πράξεις, αλλά και οι παραλείψεις, καλέ μου φίλε.

Άκουγα προχτές ένα σεβάσμιο από άλλη στοά να μιλάει για το πόσα καλά μπορεί να προσφέρει ο Ελευθεροτεκτονισμός στη δοκιμαζόμενη Κοινωνία μας. Εξέλαβα λοιπόν αυτές του τις δηλώσεις ως απόλυτα ειλικρινείς και είμαι ο πρώτος που θα συμφωνήσει με αυτά που ανέφερε ο φίλτατος σεβάσμιος αδελφός. Ταυτόχρονα όμως, ένοιωθα μέσα μου λύπη και βαθειά μελαγχολία, διότι είναι ελάχιστες οι φορές που έχω ακούσει κάποιον από τους παλαιότερους αδελφούς να θίγουν τη ρίζα όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ως Τέκτονες, δηλαδή την πλήρη έλλειψη κοινωνικού στίγματος του Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού.

Πως, αγαπημένε μου αδελφέ, θα μας δεχτεί η Κοινωνία ως ταγούς και τιμητές, όταν έχουμε αφήσει τον κάθε Ταλιμπάν να πριονίζει τα θεμέλια της ύπαρξής μας εδώ και σχεδόν ένα αιώνα;

Πως, αδελφέ μου, θα δεχτεί ο κάθε (κατρουλιάρης) Θανάσης την καλή μας πρόθεση, όταν δεν υπάρχει καμία έξωθεν καλή μαρτυρία για την Αδελφότητά μας;

Πως θα βοηθήσει ο Τεκτονισμός την Κοινωνία, όταν τα ίδια τα μέλη του αρνούνται να δηλώσουν την ιδιότητά τους, από φόβο ότι κάτι τέτοιο θα είχε συνέπειες στην κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή;

Πως, σεβαστοί αδελφοί μου, θα επιτύχουμε όλα αυτά, όταν η ομφαλοσκοπία και η βαθμοθηρία είναι τα μόνα σπορ που σας απασχολούν εδώ και χρόνια;

Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε ότι πριν προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας, πρέπει οι συνάνθρωποι αυτοί να αποδεχθούν τη βοήθειά μας. Και για να επιτύχουμε κάτι τέτοιο, πρέπει να αναθεωρήσουμε εκ βάθρων την τακτική που τηρούμε ως Τέκτονες απέναντι στην αμύητη Κοινωνία.

Μπορεί κάποια από αυτά τα ερωτήματα να ενοχλούν κάποιους εκ των παλαιοτέρων αδελφών μας. Όμως, τα εκφράζω με αδελφική αγάπη, με κατανόηση για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν ως Τέκτονες στην Ελλάδα, με ανοχή στις όποιες μικρές ματαιοδοξίες έχουν εκφράσει με τη μέχρι σήμερα στάση τους και με αγωνία για το μέλλον της Αδελφότητάς μας, μια αγωνία που είναι κοινή σε ΟΛΟΥΣ τους νεότερους αδελφούς μας.

Σεβάσμιοι αδελφοί μας, οι νεότεροι μαθητές, εταίροι και διδάσκαλοι δεν έχουν καμία πρεμούρα να γίνουν απαραίτητα ένδοξοι, σοφότατοι ή κραταιοί. Οι περισσότεροι έχουν ακαδημαϊκές και επαγγελματικές περγαμηνές που καθιστούν οποιαδήποτε τέτοια φιλοδοξία εντελώς περιττή και όσοι τελικά αναλάβουν στο μέλλον τέτοια αξιώματα, θα το πράξουν από αγάπη στον Τεκτονισμό και ενσυνείδητη ανάληψη ευθυνών απέναντι στους αδελφούς τους. Ήδη, με χαρά μου βλέπω αυτό να εκφράζεται στο νέο Συμβούλιο της ΜΣΤΕ.

Αυτό όμως που οι νεότεροι αδελφοί μας θέλουν από τα βάθη της καρδιάς τους, είναι να αισθάνονται υπερήφανοι φορώντας το ταπεινό τους περίζωμα, να νοιώθουν τιμή τους να δηλώνουν την ιδιότητά τους ανοιχτά και χωρίς φόβο και να μπορέσουν κάποια στιγμή να προσφέρουν ουσιαστικά, σε μια Κοινωνία που έχει απολέσει εντελώς τον Ορθό Λόγο, την Ιστορική της Μνήμη και την Παιδεία της.

Στο χέρι μας είναι να κάνουμε μια νέα αρχή, ή να αφεθούμε να μας βυθίσουν στα θολά νερά της παραπληροφόρησης, της προκατάληψης και της μισαλλοδοξίας των κατηγόρων μας.

Αυτά τα λίγα, και περιμένω τα σχόλιά σας…

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Οι φοβεροί 33 βαθμοί της Κόλασης...




Καλέ μου φίλε και μοναδικέ εναπομείναντα αναγνώστη του φτωχού αυτού μπλογκ, Θανάση, μια και πήρα φόρα με την προηγούμενη ανάρτησή μου, αποφάσισα να σου αποκαλύψω τα μυστικά των περίφημων 33 βαθμών του Συμβολικού και Σκωτικού Τεκτονισμού.

Όπως πολύ καλά γνωρίζεις, Θανάση μου, οι έχοντες τον 33ο βαθμό είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τη δυστυχία όλων των λαών της Γης, μια και συνωμοτούν αδιάκοπα για την έλευση του Αντίχριστου, όπως ένθερμα θα σε διαβεβαίωνε και ο Άγιος Πειραιώς, που ο Θεός να μου κόβει μέρες και να του τις δίνει μπούκλες στα μουστάκια του.

Αλλά, ας τα πάρουμε όλα από την αρχή. Όπως σου είχα πει και παλαιότερα, δεν είναι όλοι οι βαθμοί «ενεργοί», δηλαδή από τον 4ο βαθμό πηγαίνεις κατευθείαν στον 9ο  και πάει λέγοντας, γιατί οι μασόνοι βιάζονται να δημιουργήσουν την υποδομή για να υποδεχθούν τον Ακατονόμαστο.

Στην πορεία, όμως, διδάσκονται τα μιαρά μυστικά της Μασονίας, πράγματα που ακόμα και ο μακαρίτης μετρ του τρόμου, Χ.Λάβκραφτ δεν θα έβρισκε λόγια για να τα περιγράψει. Όμως, ο καλός σου μπλογκοσυντάκτης, μπασμένος όπως είναι στα κόλπα, θα σου τα αποκαλύψει, ακόμα κι αν βρεθεί να κρέμεται ανάποδα, αλειμμένος με πίσσα και πούπουλα.

Στον 1ο βαθμό λοιπόν, τίποτα συνταρακτικό δεν συμβαίνει. Οι Μαθητές μαθαίνουν τα μυστικά για το πώς δένεται σωστά ένας φιόγκος στο περίζωμά τους, έτσι ώστε να μην τους ανεβαίνει στο στήθος όταν κάθονται και μοιάζει με σουτιέν. Επίσης μαθαίνουν την υψηλή τέχνη να παραγγέλνουν φαγητό και μπύρες στο υπόγειο της στοάς τους.

Στον 2ο βαθμό του Εταίρου τους αποκαλύπτεται το μυστικό ότι όταν φοράς μαύρα παπούτσια και μαύρο κουστουμάκι, καλό είναι να μην φοράς κόκκινες κάλτσες και μοιάζεις με τον Γιάννη Μπουτάρη, εκτός κι αν έχεις και μια σαύρα τατουάζ στο λαιμό σου ή σε άλλο (εμφανές) σημείο του σώματός σου. Επίσης σου δίνεται ψιθυριστά η οδηγία να βγάζεις το περίζωμά σου πριν φύγεις από το Τεκτονικό Μέγαρο, για να γλυτώσεις κάποιες καρπαζιές στο δρόμο από περαστικούς Χρυσαυγίτες και θεούσες.

Στον 3ο βαθμό του Διδασκάλου αρχίζεις και μπαίνεις στα πραγματικά μυστικά της Μασονίας. Πριν μυηθείς, εξετάζεσαι για το αν ξέρεις ολόκληρο το μενού του κυλικείου, αν μπορείς να πεις «με λένε Φανούρη και προχτές βούλωσε το μπιντέ στο σπίτι μου» με τη μυστική χειραψία και το αν μπορείς να βρεις σε ποια πλευρά της στοάς πέφτει η Μεσημβρία, ώστε να καθίσεις και να μη μείνεις όρθιος σε όλες τις εργασίες της Στοάς σου.

Τώρα πια είσαι έτοιμος για τους «επιγενόμενους» βαθμούς του Αρχαίου και Αποδεδεγμένου Σκωτικού Τύπου, ή, αν σου αρέσουν τα σπαθιά και τα αλογάκια, μπορείς να πας στον τύπο της Υόρκης και να φτάσεις γίνεις Ναϊτης Ιππότης, αν και δεν θα σε συμβούλευα να βγεις έξω με τη στολή σου, αν δεν θέλεις να σε μαζέψουν σούμπιτο  για το Δρομοκαϊτειο. Για να αποφύγουμε λοιπόν αυτό το ζοφερό ενδεχόμενο, θα περιοριστούμε στους φοβερούς και τρομερούς 33 βαθμούς του Σκωτικού τύπου, κι εσύ κάνε ό,τι σε φωτίσει ο Μεγαλοδύναμος.

Στον 4ο βαθμό λοιπόν, ανακηρύσσεσαι «Μυστικός Διδάσκαλος» (secret master). Αυτό έχει πολλαπλά οφέλη αν είσαι καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, γιατί εκεί μαθαίνεις να κάνεις στη ζούλα φροντιστήρια σε διάφορα τούβλα και να τα πιάνεις μαύρα, κάτω από το τραπέζι, χωρίς το ΣΔΟΕ να παίρνει χαμπάρι τίποτα.

Στον 5ο βαθμό σου απονέμεται ο τίτλος του Τέλειου Διδασκάλου (Perfect Master), διότι πια έχεις μάθει όλα τα κόλπα και μπορείς να χρεώνεις ένα σκασμό λεφτά για ιδιαίτερα.

Στον 6ο βαθμό ονομάζεσαι «Γραμματέας εξ’ απορρήτων» (Intimate Secretary), διότι (κάνοντας κάποιες παραχωρήσεις για χάρη της Τεκτονικής σου προόδου) μαθαίνεις να κάθεσαι στα γόνατα του Σοφότατου και να του κάνεις ναζάκια.

Στον 7ο βαθμό είσαι πλέον «Πρεβώτος και Δικαστής» (Provost and Judge), αλλά μην βιάζεσαι να χαρείς, γιατί αν ποτέ κληθείς να δικάσεις θα είναι για κάποιον Μαθητή που έφτυσε την τσίχλα του στα σκαλιά του Τεκτονικού Μεγάρου.

Στον 8ο βαθμό γίνεσαι «Επόπτης Οικοδομών» (Intendant of the Building) και αυτό είναι πολύ χρήσιμο αν αποφασίσεις να κάνεις καριέρα στο τοπικό πολεοδομικό γραφείο.

Και με τα πολλά φτάνεις στον 9ο βαθμό του «Εκλεκτού Διδασκάλου των Εννέα» (Elu of the Nine), με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα καταφέρεις να βρεις εννέα αδελφούς που θα είναι πρόθυμοι να ακούσουν τη διδασκαλία σου, χωρίς να πέσουν ξεροί από πλήξη και ανία.

Αν δε καταφέρεις να βρεις τους εννιά, σου απονέμουν τον 10ο βαθμό και σε ονομάζουν «Ένδοξο Εκλεκτό των Δεκαπέντε», γεγονός που σημαίνει ότι πρέπει να βρεις άλλα έξη θύματα με τα ίδια προσόντα που είχαν οι προηγούμενοι.

Ο 11ος βαθμός είναι μία από τα ίδια, μια και ονομάζεσαι «Έξοχος Εκλεκτός Ιππότης, Αρχηγός των 12 Φυλών» (Elu of the Twelve) και πρέπει να μοιράσεις τη σοφία σου στα σόγια 12 αδελφών, πράγμα ιδιαίτερα κοπιαστικό, μια και προσπαθείς συνέχεια να βρεις ποιος είναι μπατζανάκης ποιού.

Αν καταφέρεις λοιπόν να επιβιώσεις από όλες αυτές τις δοκιμασίες, είσαι πλέον άξιος για τον 12ο βαθμό του «Μεγάλου Διδασκάλου Αρχιτέκτονος». Μπορεί να καμαρώνεις με το βαθμό αυτό, αλλά αν δεν έχεις και το αντίστοιχο δίπλωμα από το ΕΜΠ θα σε συμβούλευα να μην ξεκινήσεις τα σχέδια καμιάς οικοδομής, γιατί θα σου πέσει στο κεφάλι.

Στον 13ο βαθμό της «Βασιλικής Αψίδος» (Royal Arch of Solomon) δεν σου διδάσκουν τίποτα και μένεις να περιφέρεσαι μέσα στη Στοά χωρίς να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Είναι βλέπεις βαθμός-παγίδα για να δοκιμάσουν την ψυχική αντοχή σου πριν αρχίσεις να κατεβάζεις καντήλια.

Αν λοιπόν αποδειχτεί ότι είσαι πράος και ανεκτικός Τέκτων, σου απονέμεται ο 14ος βαθμός του «Μεγάλου, Εκλεκτού, Τελείου και Εξόχου Τέκτονος» και αν δεν έχεις κάτι άλλο να γράψεις στις κάρτες σου μπορείς να γράψεις αυτό και να εξασφαλίσεις τη γενική θυμηδία του κοινωνικού σου κύκλου.

Η Τεκτονική σου Πρόοδος συνεχίζεται με τον 15ο βαθμό του «Ιππότη της Ανατολής, του Ξίφους και του Αετού», αν και αμφιβάλλω αν θα δεις ποτέ αετό να ίπταται πάνω από την οδό Αχαρνών, χωρίς να τον τουφεκίσουν για μεζεδάκι οι περίοικοι.

Στον 16ο βαθμό είσαι πλέον «Πρίγκιπας της Ιερουσαλήμ» και ποιος τη χάρη σου, με την προϋπόθεση βέβαια ότι δεν θα πάς στο Ισραήλ για να διεκδικήσεις τον τίτλο σου από τους ντόπιους Παλαιστίνιους και Εβραίους.

Αν λοιπόν καθίσεις ήσυχος στα αυγά σου, ο 17ος βαθμός επιφυλάσσει για σένα τον τίτλο του «Ιππότη της Ανατολής και της Δύσεως», κι έτσι καλό θα ήταν να παραγγείλεις ένα άλογο που μπορεί να κάνει πολλά χιλιόμετρα καθημερινά.

Με τα πολλά λοιπόν, σου απονέμεται ο 18ος βαθμός και γίνεσαι «Ιππότης του Πελεκάνου και του Αετού και Κυρίαρχος Πρίγκηψ Ροδόσταυρος του Ερεδώμ». Τώρα πια τίποτα δεν μπορεί να σκιάσει τη δόξα σου, με την προϋπόθεση ότι θα καταφέρεις να βρεις κατά που πέφτει αυτό το ρημάδι το Ερεδώμ για να διεκδικήσεις τα πριγκιπικά σου δικαιώματα, πριν το καταφέρουν οι υπόλοιποι Ροδόσταυροι αδελφοί σου.

Η Ιθάκη του 33ου βαθμού βρίσκεται ακόμα πίσω από τον ορίζοντα, καλέ μου Θανάση. Κι όμως, δες τι σου έχει προσφέρει το ταξίδι σου… Τίτλους, δύναμη, παράσημα και άλλα καλούδια, τα οποία όμως είναι λίγο δύσκολο να τα εξαργυρώσεις στην ελεύθερη αγορά. Κι όμως, αποφασισμένος να βρεις το μυστικό του Τεκτονισμού, βάζεις το κεφάλι κάτω και συνεχίζεις ακάθεκτος τη συλλογή Τεκτονικών τίτλων και αξιωμάτων.

Φτάνοντας στον 19ο βαθμό σε ονομάζουν «Μέγα Ποντίφικα, Έξοχο Σκώτο της Ουράνιας Ιερουσαλήμ», αλλά μη βιαστείς να διεκδικήσεις ισοτιμία με τον Πάπα, εκτός κι αν η φύση έκανε το λάθος να σε φτιάξει έτσι ώστε να σου αρέσουν τα μικρά αγοράκια.

Στον 20ο βαθμό γίνεσαι «Σεβάσμιος Διδάσκαλος όλων των Κανονικών Στοών», αλλά ο τίτλος αυτός δεν έχει αντίκρισμα στις Κανονικές (Συμβολικές) Στοές, όπου εξακολουθείς να παραμένεις ένας ταπεινός διδάσκαλος, ανεξάρτητα από τους φανταχτερούς τίτλους που έχεις μαζέψει μέχρι τώρα.

Ο 21ος βαθμός είναι αυτός του «Νοαχίτη ή Πρώσου Ιππότη», γεγονός που σου δίνει πλέον το δικαίωμα να καλείς την Άγγελα Μέρκελ στο κόκκινο τηλέφωνο και να την κατσαδιάζεις γιατί τα μέτρα της Τρόικας είναι πολύ χαλαρά και θέλουν εντατικοποίηση (ε, τι νόμιζες, ότι η Μέρκελ ήθελε να μας σφίξει τόσο πολύ τα λουριά;).

Στον 22ο βαθμό, ως «Ιππότης του Βασιλικού Πέλεκυ και Πρίγκηψ του Λιβάνου» καλείσαι από τον Στουρνάρα να αποφασίσεις περαιτέρω περικοπές στις συντάξεις, στην προσπάθεια της Διεθνούς Μασονίας να κάνει την Ελλάδα Λίβανο.

Στον 23ο βαθμό γίνεσαι «Αρχηγός της Σκηνής του Μαρτυρίου» και τίθεσαι αποκλειστικά υπεύθυνος για όλα όσα θα τραβήξει μια χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου κατά την επόμενη πενταετία.

Στον 24ο βαθμό, ως «Πρίγκιπας της Σκηνής του Μαρτυρίου» αποκτάς πλέον αρμοδιότητες περιφερειακής εμβέλειας κι έτσι σε βρίζουν όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι πολίτες. Υπομονή! Η μέρα της δόξας δεν είναι πια μακρινή.

Στον 25ο βαθμό, ως «Ιππότης του Χαλκού Όφεως» εφαρμόζεις μέτρα που σε όποια χώρα επιβληθούν, Μαύρο Φίδι που τους έφαγε! Διατάζεις πια μεγαλοτραπεζίτες, πετρελαιάδες και βαρώνους διαμαντιών και χρυσού και όπου πέφτει η σκιά σου το Σύμπαν παγώνει.

Ως «Τριαδικός Σκώτος, Πρίγκηψ του Ελέους», στον 26ο βαθμό, ανακαλύπτεις ότι μόνο τέτοιος δεν είσαι. Η λέξη «έλεος» δεν έχει πια κανένα νόημα για σένα, ρώτα και τον Άγιο Πειραιώς να σου το επιβεβαιώσει.

Στον 27ο βαθμό ανακηρύσσεσαι «Μέγας Ταξίαρχος του Ναού» και αποκτάς επίσημα πρόσβαση στο στοκ των παρθένων προς διακόρευση που κάθε Τεκτονικό Μέγαρο διαθέτει στα υπόγειά του. Στη γυναίκα σου λες ότι πάτε με τους αδελφούς σου να πιείτε κανένα ποτηράκι κρασί και να οργανώσετε φιλανθρωπικές δραστηριότητες.

Ως «Ιππότης του Ηλίου», στον 28ο βαθμό, ασχολείσαι με την τρύπα του όζοντος και πως θα τη διευρύνεις, τους αεροψεκασμούς και τα αλογίσια κεφτεδάκια του ΙΚΕΑ.

Στον 29ο βαθμό, ως «Μέγας Σκώτος του Αγ. Ανδρέου», αλλά και στον 30ο βαθμό ως «Ιππότης Καντός» δεν κάνεις τίποτα, πέρα από το να εξασφαλίζεις αίμα νηπίων για τους επόμενους βαθμούς.

Ο 31ος βαθμός είναι αυτός του «Μεγάλου Ταξίαρχου, Ανακριτή Επιθεωρητή» και είσαι πια εξουσιοδοτημένος να επιθεωρείς ό,τι σου καπνίσει (με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα σε αφήσουν να το κάνεις χωρίς πολλά ζόρια)

Είσαι πια στον 32ο βαθμό, τόσο ψηλά που από κάτω σου αντικρίζεις μόνο σύννεφα. Έχεις ονομαστεί «Ύψιστος Πρίγκιπας του Βασιλικού Μυστικού» και γνωρίζεις και τις 666 επικλήσεις προς τον άρχοντα του σκότους, καθώς και το κινητό του τηλέφωνο. Η γή τρέμει όπου πατείς και τα λουλούδια μαραίνονται από το βλέμμα σου. Τι άλλο πια να ζητήσεις από τη ζωή; Τα έχεις όλα!

Έφτασε πια η ώρα να μπεις στον πολύ μικρό κύκλο των ισχυρών αυτού του πλανήτη, αυτών που καθορίζουν τις τροχιές των άστρων και εργάζονται ακατάπαυστα για την έλευση του Εωσφόρου. Κατάλαβες για ποιους σου λέω Θανάση μου, τους Κυρίαρχους Μεγάλους Γενικούς Επιθεωρητές του 33ου και Τελευταίου Βαθμού. Αυτούς που μπορούν να έχουν κάθε απόλαυση στο τραπέζι ή στο κρεβάτι τους, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο γιατρός τους έχει πια απαγορεύσει τα περισσότερα από αυτά.

Μην κωλώνεις Θανάση μου, τα συρτάρια τους είναι γεμάτα παράσημα, οι τοίχοι τους στολισμένοι με κάθε λογής τιμητικό δίπλωμα και η τσέπη τους ξέχειλη από μαύρο χρήμα που αποκόμισαν από την πολύχρονη καταπίεση και εκμετάλλευση της Ανθρωπότητας. Έχουν ανεβάσει και έχουν καταβαραθρώσει δυναστείες ολόκληρες, έχουν ψεκάσει χημικά μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης και έχουν τραντάξει συθέμελα τις οικονομίες κραταιών κυβερνήσεων. Είναι οι 33αρηδες, άσχετα αν οι ταυτότητές τους λένε ότι είναι 80αρηδες, συνταξιούχοι δάσκαλοι, δικηγόροι, ναυτικοί, δημοτικοί υπάλληλοι ή τμηματάρχες της ΔΕΗ.

Εσύ πρέπει να πιστέψεις εμένα, τον Τσαρούχα, τον Χαρδαβέλλα, την Ελένη Λουκά και τον Άγιο Πειραιώς. ΑΥΤΟΙ είναι ο Εχθρός, Θανάση μου. Τσάκισέ τους, αλλά πρόσεξε μην πάρει η πέτρα το κεφάλι του παππούλη σου….