Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Πως θα ξεσκεπάσεις ένα Μασόνο.......


Μοναδικέ αναγνώστη του φτωχού αυτού ιστότοπου, Θανάση, μετά από χρόνια που μου παίρνεις τα αυτιά με ερωτήσεις για το πώς αναγνωρίζονται οι Μασόνοι μεταξύ τους και πως μπορείς κι εσύ να καταλάβεις ποιος είναι τέτοιος, για να τον ξεμπροστιάσεις ενώπιον των αθώων και ανυποψίαστων συμπολιτών μας, αποφάσισα να σε βάλω μέσα στα σκοτεινά μας μυστικά και να σε διαφωτίσω για κάποια πράγματα που, όπως λένε οι αγαπημένοι μας συμπατριώτες Ταλιμπάν, έχουμε δώσει όρκο στον Βεεζεβούλ να μην τα αποκαλύπτουμε σε κανένα.

Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή, θα αναφερθώ στην πρόταση του αδελφού μας Βενιαμίν Φραγκλίνου να φοράμε όλοι φτερά στρουθοκαμήλου στο κεφάλι, μια πρόταση που απορρίφθηκε από το Μέγα Κεντρικό Συμβούλιο Συνωμοσίας του Παγκόσμιου Εβραιοτεκτονισμού ως μη εφικτή, δεδομένου ότι οι περισσότερες στρουθοκάμηλοι προέβαλλαν σφοδρές αντιρρήσεις και απεχώρησαν από τις διαπραγματεύσεις.

Για τον ίδιο λόγο άλλωστε πήγε άπατη και η ιδέα του αδ.: DeGaulle, να φοράμε φούστες του καν-καν, μια και οι χορεύτριες του Mulin Rouge θεώρησαν την ταύτιση με τους μασόνους άκρως δυσφημιστική για το ευγενές επάγγελμά τους.

Έτσι το μόνο που μας έμεινε ήταν η μυστική χειραψία.Έτσι, με τον καιρό αναπτύξαμε ένα πολύπλοκο κώδικα χειραψιών. Ας πούμε υπάρχει χειραψία που σημαίνει: "Γεια, με λένε Αγησίλαο, είμαι Β' επόπτης στη Στοά "Αγάθων" Καρπενησίου και μήπως ξέρεις κανένα καλό μπουγατσατζήδικο εδώ γύρω;" ή "γεια σου αδελφέ, ωραίο το κουστουμάκι σου, ξέρεις πόσο έφερε η ΑΕΚ με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς;"

Ένας σίγουρος τρόπος λοιπόν για να διακρίνεις ένα μασόνο ανάμεσα στο πλήθος είναι να παρατηρήσεις ποιος από όλους γυρίζει δεξιά κι αριστερά μοιράζοντας χειραψίες.

Βέβαια, αυτό θα σε οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι όλοι οι πολιτικοί μας είναι μασόνοι, αλλά αυτό είναι κάτι που μπορούμε να το αντέξουμε, μια και το υποστηρίζει ήδη η κυρά Φανή, του Φανούρη του φαναρτζή. Το γεγονός βέβαια ότι όλα τα χρόνια που είμαι μασόνος δεν έχω δει κανένα πολιτικό να περνάει την πόρτα των στοών μας, δεν έχει καμία απολύτως σημασία, όπως εύκολα αντιλαμβάνεσαι με την καχύποπτη οξυδέρκεια που σε διακρίνει. Παρόλα αυτά, θα έπρεπε να γνωρίζεις Θανάση μου ότι οι επιδιώξεις και φιλοδοξίες των περισσοτέρων πολιτικών μας είναι μάλλον αντίθετες με την Τεκτονική Ηθική.

Άλλη μια μέθοδος αναγνώρισης είναι να προσπαθείς να διακρίνεις ποιος από τους ανθρώπους γύρω σου έχει πονηρό ύφος, σκοτεινό βλέμμα και περνάει απέναντι όταν βρίσκεται κοντά σε εκκλησία, διότι, (όπως και ο ίδιος ο Άγιος Πειραιώς πιστοποιεί), οι μασόνοι είναι λάτρεις του Σατανά, ψυχές σκοτεινές, βδελυρές και παραπλανημένες, που δεν μπορούν να αντέξουν τη θέα του σταυρού (ή του Αγίου Πειραιώς) χωρίς να λερώσουν τα σώβρακά τους.

Οποιοσδήποτε δε έχει επάνω του κολλημένα ή καρφιτσωμένα αστέρια (και δεν είναι χωροφύλακας), είναι βέβαιον ότι είναι μασόνος, καλέ μου Θανάση.

Έτσι θα μπορείς με ασφάλεια να ισχυριστείς ότι η Ντίνα Τριάντη και ο Ερρίκος Μπριόλας, στην ταινία «Αμαρτωλά Χέρια» του 1955 ήταν καραμπινάτοι μασόνοι, μια και η στριπτιτζού είχε αστεράκια στα επίμαχα σημεία.

Ήδη σου έχω αποκαλύψει τόσα πολλά, που πια το μέλλον μου είναι σκοτεινό και αβέβαιο. Αν ακούσεις ότι με βρήκαν κρεμασμένο, σφαγμένο και γδαρμένο, να ξέρεις ότι δεν πρόκειται για αυτοκτονία, Θανάση μου.

Ουφ! Τα είπα και ξαλάφρωσα, Θανάση μου. Αυτή είναι η αλήθεια και μην ακούς τους παλιομασόνους να σου λένε ότι μπορούν να αναγνωρίσουν τον αδελφό τους από πολύ απλά πράγματα, όπως είναι κάποιες σκόρπιες φράσεις μέσα από τα τυπικά, κάποια κοινώς γνωστά άτομα και τον ευγενικό και αθόρυβο τρόπο συμπεριφοράς τους…

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Μια Περίεργη "Κόλλα"...




Καλέ μου αμύητε φίλε και αμετανόητε αναγνώστη της ταπεινής αυτής ηλεκτρονικής φυλλάδας, Θανάση, όπως ίσως έχεις αντιληφθεί μέχρι σήμερα, ο Τεκτονισμός είναι θεσμός που δεν βάζει κανένα εμπόδιο στην αναζήτηση της Αλήθειας.

Τι πιο λαμπρό παράδειγμα, φίλε μου, από εμένα τον ίδιο, που σε βομβαρδίζω τουλάχιστον τρείς φορές κάθε μήνα με τις αμπελοφιλοσοφίες μου;

Όπως σου είχα πει και παλιότερα, μετά από τριάντα πέντε σχεδόν χρόνια επιστημονικής και επαγγελματικής ενασχόλησης σε ένα αντικείμενο που για να ξυστείς πρέπει να το τεκμηριώσεις πρώτα με τουλάχιστον πέντε δημοσιευμένες παραπομπές, νοιώθω ευτυχής που μπορώ να σου αραδιάζω τις σκέψεις μου εντελώς ατεκμηρίωτες, χωρίς υποσημειώσεις και βιβλιογραφία, όπως δηλαδή κατεβαίνουν στην κεφάλα μου και να μη βρίσκεται κανένας να με κατηγορήσει γι αυτό.

Αν επιχειρούσα να πράξω το ίδιο για κάποιο θρησκευτικό δόγμα ή για ένα πολιτικό σχηματισμό, θα βρίσκονταν χιλιάδες καλοθελητές που θα με βάφτιζαν αιρετικό, ασεβή, ρεβιζιονιστή, παπαγαλάκι ή πράκτορα των αντιπάλων.

Από την άλλη, η ανάγκη κάποιων ανθρώπων να παραθέτουν σωρηδόν ρητά διασήμων ή αρχαιοελληνικές και λατινικές φράσεις, με κάνει να υποψιάζομαι ότι ουσιαστικά δεν έχουν δική τους άποψη και νοιώθουν την ανάγκη υποστήριξης από κάποιον σοφό μακαρίτη.

Όμως, όπως έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου (ή το πληκτρολόγιό μου) να σου λέω τόσο καιρό, ο Τεκτονισμός είναι μια καθαρά βιωματική υπόθεση και σαν τέτοια επιδέχεται τόσες ερμηνείες όσα και τα μέλη της Αδελφότητάς μας (και λίγες παραπάνω για τους διχογνωμούντες). Μπορείς δηλαδή (αν δεν γνωρίζεις περί Τεκτονισμού), να μας δεις σαν ένα φιλοσοφικό ΣΥΡΙΖΑ με χιλιάδες συνιστώσες…

Σύμφωνοι, υπάρχει μια ιεραρχία, τόσο στη στοά που ανήκει ο καθένας μας, όσο και στην Κεντρική Διοίκηση που εκπροσωπείται από το Συμβούλιο της ΜΣΤΕ, αλλά αυτοί οι θεσμοί είναι περισσότερο καθοριστικοί της λειτουργίας μας ως σύνολο, παρά κανονιστικοί κάποιου δόγματος.

Αν το δεις λοιπόν απέξω, και με όλα όσα σου λέω, θα απορούσες γιατί δεν είμαστε ένα «σκορποχώρι», όπου ο καθένας μας λέει το μακρύ του και το κοντό του. Τι είναι άραγε το συνεκτικό στοιχείο που μας οργανώνει σαν Αδελφότητα; Πολύ δε περισσότερο, τι είναι αυτή η «κόλλα» που μας συνδέει με εκατομμύρια άλλους αδελφούς μας σε όλη τη Γή, μια και ποτέ δεν υπήρξε κάποιο κεντρικό Συμβούλιο ή Δόγμα, παρά τα όσα αντίθετα διαδίδονται από τους προσφιλείς μας Ταλιμπάν;

Ας μην ξεχνάμε ότι, ούτε κοινά συμφέροντα μοιραζόμαστε μεταξύ μας, ούτε κοινές παιδαγωγικές ή κοινωνικές ή επαγγελματικές καταβολές. Ακόμα και η σχέση του καθένα μας με το Θείο είναι προσωπική. Είμαστε απλά ομάδες ανθρώπων που ως μονάδα ο καθένας μας αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα γύρω του με εντελώς διαφορετικό τρόπο, κι όμως, καταφέρνουμε να λειτουργούμε σε ένα επίπεδο όπου η «πνευματική ενέργεια» που παράγεται είναι μεγαλύτερη από το σύνολο των επιμέρους δυνατοτήτων μας.

Δεν θα αρνηθώ ότι ο καθένας μας έχει τις προκαταλήψεις, τις φιλοδοξίες ή τις ατέλειες του χαρακτήρα του. Δεν είμαστε άγιοι, Θανάση μου και είμαστε οι πρώτοι που το αποδεχόμαστε αυτό. Κι όμως, χωρίς «γραμμή» από κάποια διοίκηση, χωρίς Δόγμα, χωρίς επιβολή κάποιων «πιστεύω», καταφέρνουμε να λειτουργούμε συνεκτικά και με ισότητα, αγάπη και ανοχή.

Ναι, υπάρχει Καταστατικός Χάρτης, Κανονισμός λειτουργίας της Στοάς, Αρχαία Οροθέσια και άλλα καλούδια που θεωρούνται απαραίτητα, ως κανονιστικά της λειτουργίας μια ομάδας ανθρώπων, αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν ασχολούνται καν με το να τα διαβάσουν και να τα αποστηθίσουν, γιατί έχουν ενστερνιστεί μια εσωτερική Δεοντολογία και την τηρούν χωρίς να ψάχνουν νομικίστικα παραθυράκια. «Once a Mason, Always a Mason», όπως λένε οι αγγλόφωνοι αδελφοί μας.

Αν μου επιτρέπεις ένα (ίσως αφελές) ιστορικό παράδειγμα, οι ήρωες του Αλβανικού Έπους δεν έγραψαν τις λαμπρές σελίδες του ενστερνιζόμενοι κάποιο Στρατιωτικό Κανονισμό 20-1 που θα τους έκανε πιο αποτελεσματικούς, αλλά συντονίζοντας τους εαυτούς τους σε ένα πολύ υψηλότερο ιδανικό, αυτό της αγάπης για την Πατρίδα, δηλαδή έναν ουσιαστικά άγραφο και εσωτερικό κανόνα που διαπερνούσε όλους τους κανονισμούς και τις ντιρεκτίβες του Γενικού Επιτελείου.

Φυσικά δεν διεκδικώ τη δόξα αυτών των ανθρώπων για εμένα ή τους αδελφούς Τέκτονες, θα ήταν τουλάχιστον αφελές, αλλά προσπαθώ καλέ μου Θανάση να σου δώσω να καταλάβεις για ποιο λόγο κάποια πράγματα συμβαίνουν σε κάποιες ομάδες ανθρώπων, ενώ είναι αδύνατο να συμβούν σε άλλες (πολιτικά κόμματα, αθλητικούς συλλόγους, θρησκευτικά δόγματα, συνδικαλιστικές ενώσεις κλπ) όπου η διχόνοια, η ίντριγκα και η ανομοιογένεια των απόψεων είναι στην ημερήσια διάταξη.

Αν, μετά από αυτό το κατεβατό παρατηρήσεων, μου επιτρέπεις να εκφέρω τη γνώμη μου στο θέμα, θα έλεγα ότι η εξήγηση βρίσκεται στη μοναδική στιγμή που ο Δοκιμαστής τράβηξε από τα μάτια μας το μαύρο πανί και μας επέτρεψε για πρώτη φορά εντός της στοάς να δούμε το Φως.

Αν και δεν το συνειδητοποιήσαμε εκείνη τη στιγμή, αυτό που είδαμε γύρω μας ήταν μια ομάδα ανθρώπων που μας καλωσόριζε στους κόλπους της, όχι για τα χρήματα, τα αξιώματα ή τα άλλα «μέταλλα» που είχαμε αφήσει έξω από το Ναό, αλλά ως ισότιμους και ελεύθερους συνανθρώπους, απογυμνωμένους από το «Εγώ» τους.

Εκείνη τη μοναδική στιγμή το Μήνυμα που περνάει μέσα μας είναι ότι μπορεί να είμαστε οτιδήποτε και οποιοιδήποτε στην καθημερινότητά μας, αλλά εκεί μέσα είμαστε απόλυτα ίσοι, ελεύθεροι να αναζητήσουμε το Φως και ασφαλείς ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν περιμένουν τίποτα άλλο από εμάς εκτός από αδελφική αγάπη, ανοχή και συμπαράσταση.

Και όσο ο καιρός περνάει, Θανάση μου, και ο καθένας από εμάς γίνεται ένα αναπόσπαστο μέρος της Άχρονης Στιγμής του επαναλαμβανόμενου Τυπικού του ανοίγματος και του κλεισίματος των εργασιών της Στοάς μας, αντιλαμβανόμαστε ότι η αρχαία αυτή εμπειρία που μοιραζόμαστε είναι μοναδική και δεν χωράει μέσα της κανένας εγωισμός, υστεροβουλία ή έριδα. Έτσι η Στοά μας γίνεται το καταφύγιο της σκέψης μας, το μέρος που το πνεύμα μας μπορεί να εκφραστεί και να αναζητήσει και να βρει, απαλλαγμένο από τη ζοφερή καθημερινότητά μας.

Και αυτή η αίσθηση πνευματικής ελευθερίας, Θανάση μου, είναι αποκλειστικά δική μας και μη ανταλλάξιμη, δεν έχει να κάνει ούτε με την τρυφερότητα και τα αισθήματα που τρέφουμε για τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ούτε με τα επαγγελματικά ή κοινωνικά μας ενδιαφέροντα, ούτε με οτιδήποτε άλλο.

Και γνωρίζοντας ότι είναι μια αίσθηση που μοιράζεσαι με λίγους και εκλεκτούς αδελφούς σου, ανακαλύπτεις ότι το «Εγώ» σου είναι απλά ένα ενοχλητικό κέλυφος που σου δίνεται η ευκαιρία να ξεφορτωθείς, έστω και για λίγο.

Και αυτό σε προσδιορίζει ως Τέκτονα και οι αδελφοί σου σε αναγνωρίζουν ως τέτοιον…

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

Η Συλλογική Ψυχή του Τεκτονικού Τυπικού..




Καλέ μου και μοναδικέ αναγνώστη Θανάση, γνωρίζω ότι παραμένεις ακόμα διστακτικός (κατρουλιάρη!) επειδή πάρα πολλά πράγματα έχουν ακουστεί για τις Τεκτονικές τελετουργίες μέσα στις στοές.

Οι πολέμιοι του Ελευθεροτεκτονισμού διατείνονται  ότι αυτού του είδους οι μυστικές «τελετές» δεν είναι τίποτα άλλο από σατανιστικές επικλήσεις και γι αυτό κάθε Τέκτονας όταν αποδημήσει εις «αιωνίαν Ανατολήν» θα βρεθεί σούμπιτος μέσα σε ένα καζάνι γεμάτο καυτή πίσσα, με τους διαόλους να τον τρυπάνε με τα δικράνια τους για να δούν αν μαλάκωσε.

Σε αυτή την περίπτωση, Θανάση μου, είναι μάλλον περιττό να κόψουμε το κάπνισμα για να αποφύγουμε την πίσσα από τα πνευμόνια μας, μια και θα περάσουμε μια αιωνιότητα κάνοντας απλωτές μέσα της.

Θα ήταν βέβαια απλούστατο το να δώσουμε μια απάντηση σε όλες αυτές τις κατηγορίες, που έμπλεη ιερής αγανάκτησης εκτοξεύει η κάθε θεούσα που έχει να δει χαρά στα σκέλια της από την εκστρατεία στη Μικρά Ασία. Θα μπορούσαμε να τη φέρουμε μέσα στις στοές μας για να δει μόνη της τι ακριβώς πράττουμε και να καταλάβει ότι οι απανταχού παρθένες δεν κινδυνεύουν να διακορευτούν από κάποιο παλιομασόνο στο όνομα του Σατανά, οπότε καλύτερα να παρακολουθήσει κρυφά  την ανιψιά της τη Σουλτάνα όταν της λέει ότι πάει για κασάτο στην πλατεία, αντί να ανεμίζει ανορθόγραφα λάβαρα στα μούτρα μας.

Όμως, θα αναρωτηθείς αγαπητέ και αμύητε φίλε μου Θανάση, γιατί εμείς οι Τέκτονες διαφυλάττουμε τόσο πολύ τα μυστικά μας (που δεν είναι πια μυστικά, μια και τα Τυπικά των βαθμών βρίσκονται στο διαδίκτυο) αρνούμενοι να τα κοινοποιήσουμε, να τα μαγνητοσκοπήσουμε και να τα παίξουμε σε κάποιο reality show, τύπου  "Ένδοξος Αδελφός" (κατά το «Μεγάλος Αδελφός»);

Όλα έχουν να κάνουν, αγαπημένε μου φίλε και μοναδικέ αναγνώστη, με αυτό που ονομάζουμε «Τεκτονικό Εγρηγορός».

Υπάρχουν αδελφοί πολύ πιο εύγλωττοι και διαβασμένοι από την αφεντομουτσουνάρα μου, οι οποίοι θα μπορούσαν να σου αναλύσουν τη φιλοσοφία πίσω από τον όρο αυτό με τρόπο που είτε θα τον καταλάβαινες απόλυτα, είτε θα έπεφτες ξερός, παραιτούμενος πάσης διανοητικής λειτουργίας, ανάλογα με τις νευρικές συνάψεις που πρόλαβες να δημιουργήσεις από τότε που η μαμά σου κούναγε μια κουδουνίστρα μπροστά στη μύτη σου για να διαπιστώσει αν αντιδράς ή αν θα σε παντρέψει αλλήθωρο και με τα σάλια σου να τρέχουν.

Ο καλός σου φίλος και συντάκτης θα προσπαθήσει να σου αναλύσει εν τάχει τον όρο αυτό, βασισμένος σε ομιλίες και κείμενα που έγραψαν κάποιοι ιδιαίτερα μελετηροί και σοφοί αδελφοί του.

Στα αποδυτήρια, λίγο πριν τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου, ο προπονητής της ομάδας αρχίζει έναν εξάψαλμο που σκοπό έχει να κάνει τους παίκτες να βγουν αφιονισμένοι στο χορτάρι και να τα δώσουν όλα, σαν μία γροθιά, για να κατακτήσουν το κύπελλο και να το φέρουν στην Αθήνα (λέμε τώρα!!). Το ίδιο συμβαίνει και με το διοικητή μιας  διμοιρίας στρατιωτών  λίγο πριν από τη μάχη, όπως και με τον παπά που καλεί το ποίμνιό του σε μια θρησκευτική επίκληση. Και αυτό λέγεται «ψυχικός συντονισμός» και είναι η διαδικασία της πνευματικής και ψυχικής ενοποίησης μιας ομάδας ανθρώπων σε ένα σύνολο του οποίου οι δυνάμεις είναι μεγαλύτερες από το άθροισμα των δυνάμεων των επιμέρους μονάδων του.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και για τον ίδιο σκοπό, το Τεκτονικό Τυπικό προβλέπει μια διαδικασία, ένα τελετουργικό αν θέλεις, το οποίο έχει σκοπό να συντονίσει τους συμμετέχοντες στις εργασίες της στοάς σε ένα κοινό σκοπό, ο οποίος στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η εξύψωση της ομάδας σε μία ανώτερη πνευματική λειτουργία ή επίπεδο, το οποίο δεν θα περιλαμβάνει τα καθημερινά προβλήματα, τις έγνοιες και τις μικρότητες που μας ταλανίζουν στην εκτός Ναού ζωή μας. Αυτός ο πνευματικός συντονισμός  λοιπόν λέγεται «Τεκτονικό Εγρηγορός».

Θα ήταν πολύ απλό (και ιδιαίτερα ξεκούραστο) να σταματήσω εδώ, έχοντας καλύψει ένα μεγάλο μέρος από τις απορίες σου, αγαπητέ μου Θανάση. Όμως, η λογική που σου προανέφερα βασίζεται σε φιλοσοφικές έννοιες  οι οποίες κάποιες φορές ξεπερνούν τη δυνατότητα του γραπτού ή προφορικού λόγου και πηγάζουν μέσα από το συμβολικό και μυστηριακό πεδίο της ανθρώπινης εμπειρίας.

Κάνε υπομονή λοιπόν και θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω τι εννοώ.

Κάθε εσωτερική διδασκαλία βασίζεται στους μύθους και τις αλληγορίες, προκειμένου ο μαθητής και ο μελετητής της να καταστεί δυνατός να αποσυμβολίσει τις διδαχές της, δεδομένου ότι το λογικό πεδίο της εμπειρίας μας δεν είναι πάντα δυνατό να το πράξει. Εν ολίγοις, οι μύθοι και οι αλληγορίες αποτελούν το σεναριακό μίτο μιας καθαρά μυητικής διαδικασίας που οδηγεί τον ερευνητή μέσα από δαιδαλώδεις διαδρομές προς την ερμηνεία απόκρυφων αληθειών και εσωτερικών νοημάτων.

Η Παλαιά Διαθήκη, το Κοράνι, η διδασκαλία του Ιησού, ο αρχαιοελληνικός Δωδεκαθεϊσμός και τόσες άλλες φιλοσοφίες, κοσμοθεωρίες και θρησκευτικές διδασκαλίες, αποκτούν μια πληθώρα πρόσθετων νοημάτων, με τον αποσυμβολισμό του σεναριακού τους μέρους.

Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ως ορθόδοξοι χριστιανοί, ότι η πραγματική θεολογική και φιλοσοφική υπόσταση του χριστιανισμού βασίζεται στις φιλοσοφικές και θεολογικές ερμηνείες των Πατερικών Κειμένων, στον αποσυμβολισμό δηλαδή των αλληγοριών της διδασκαλίας του Ιησού και του Θείου Δράματος και όχι στην στεγνή παράθεση ιστορικά  αμφισβητήσιμων γεγονότων, που από μόνη της θα μας έκανε να φαινόμαστε γραφικοί.

Κάθε νεοφώτιστος μαθητής, εισερχόμενος στην Τεκτονική Αδελφότητα και συμμετέχων στα εργαστήρια της στοάς του, συντονίζεται με το προϋπάρχον Τεκτονικό Εγρηγορός. Οδηγείται δηλαδή στις προϋπάρχουσες ενεργειακές καταβολές της Τεκτονικής Αδελφότητας και  με καθαρά βιωματικό τρόπο, εναρμονίζεται με τον «παγκόσμιο ρυθμό» που αναφέρεται στο Τυπικό του Μαθητού, προκειμένου να συμβάλει κι αυτός με τη σειρά του στην προώθηση και εξέλιξη της διαδικασίας αυτής μέσα από τη συμμετοχή του στην Αδελφότητα.

Προσωπικά θεωρώ τον Paulo Coelho ένα "New Age" συγγραφέα «της μόδας», τον οποίο επικαλούνται οι περισσότερες γκομενίτσες ως επίφαση κουλτούρας και για να αποδείξουν ότι ο εγκέφαλός τους λειτουργούσε, (τρόπον τινά), την ώρα που ψήνονταν σα γαλοπούλες στην παραλία. Όμως, μία φράση του με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο: «Όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ, το Σύμπαν συνωμοτεί για να το πραγματοποιήσεις».

Ακριβώς αυτό συμβαίνει Θανάση μου, όταν συντονίζονται οι πνευματικές ενέργειες ενός αριθμού ανθρώπων που έχουν κοινό σκοπό. Η συντονισμένη πνευματική ενέργεια των συμμετεχόντων, δημιουργεί αυτό που κάποιες εσωτερικές θεωρίες ονομάζουν «σκεπτομορφή» και είναι μια νοητική κατασκευή που δημιουργείται από τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις ενός ατόμου ή μιας συντονισμένης ομάδας ατόμων. Με αυτή τη λογική που σου παραθέτω, το Εγρηγορός είναι μια πνευματική οντότητα που δημιουργείται από το συλλογικό και συντονισμένο διαλογισμό πολλών ανθρώπων, η οποία αυτονομείται από τα συνθέτοντα μέρη και αποτελεί μία πνευματική δεξαμενή που επηρεάζει άμεσα αυτόν που θα την προσεγγίσει με τη σκέψη του. Είναι εν ολίγοις, η συλλογική Ψυχή της Αδελφότητας.

Πάρα πολλές από τις τελετουργίες του ανοίγματος και κλεισίματος των εργασιών άλλωστε, σκοπό έχουν τη συλλογή και
  αναδιανομή αυτής της πνευματικής ενέργειας στους συμμετέχοντες αδελφούς, όπως είναι (για τους μυημένους) η Τεκτονική Άλυσος. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, γιατί έχω δεσμευτεί να μην συζητάω για αυτά καθαυτά τα Τυπικά.

Και φυσικά, Θανάση μου, μπορεί όλα τα Τυπικά μας να είναι δημοσιευμένα στο διαδίκτυο, αλλά έχουν τόση αξία για τον αμύητο, όση θα είχε η Αγία Γραφή για ένα κάτοικο του Άρη. Τη στιγμή όμως που θα έφερνε κάποιος αδελφός  μέσα στο Τάγμα και στις εργασίες της στοάς του ένα αμύητο ή και εχθρικό προς την ύπαρξή μας άνθρωπο, έστω και ως απλό παρατηρητή των τεκταινομένων, τότε θα ήταν σα να πετούσε μια σιδερόβεργα μέσα σε ένα Υποσταθμό υψηλής τάσης της ΔΕΗ.

Η μυσταγωγία των εργασιών μιας Στοάς, προϋποθέτει και συμμετοχή στο Τεκτονικό Εγρηγορός, καλέ μου φίλε. Γι’αυτό ακριβώς το λόγο, είναι αδύνατον να παρακολουθούν τις εργασίες μας άνθρωποι που δεν είναι «Τέκτονες Κανονικοί» και όχι από φόβο μην γίνουν μάρτυρες σφαγής των κοτόπουλων στο όνομα του Βαλαάλ.