Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Δίνοντας Ζωή δια του Παραδείγματος


Καλέ και αφοσιωμένε μου φίλε και μοναδικέ μου αναγνώστη Θανάση, όπως σου είπα και σε προηγούμενη ανάρτησή μου, το μυαλό μου διάγει κάποιες φορές την απαραίτητη για την σχεδόν εύρυθμη λειτουργία του, αγρανάπαυση.

Από την άλλη, το να επιδίδεται κανείς σε μαζική παράθεση φιλοσοφικών, υπαρξιακών και κοινωνιολογικών θέσεων, μπορεί να είναι κάποιες φορές ναρκισσιστικά διασκεδαστικό, δεν είναι όμως πάντα κοινωνικά ωφέλιμο. Κι εμείς οι Τέκτονες, ως γηραιοί πρόσκοποι που βαριούνται πια να στήσουν μια σκηνή μέσα στο δάσος (προτιμάμε τις πιο ψυχοκαθαρτήριες επισκέψεις σε ταβερνεία και λοιπούς ναούς του θεού Διονύσου), οφείλουμε να βρούμε άλλους, πιο πρόσφορους τρόπους να βοηθήσουμε αποτελεσματικότερα το κοινωνικό σύνολο.

Έτσι, σήμερα θα επιχειρήσω να γίνω πιο σοβαρός και να απευθυνθώ στους αδελφούς μου, αλλά είσαι ελεύθερος Θανάση μου να κάτσεις σε μια γωνιά και να ακούς… Δεν πρόκειται να παραδώσω κανένα Τυπικό σε αμύητους σαν την αφεντομουτσουνάρα σου, όσο κι αν σε αγαπώ για την υπομονή και την ανοχή σου στα όσα γράφω…

Πριν από λίγο καιρό έγινα μάρτυρας της αγωνίας ενός γηραιού αδελφού, ο οποίος έβλεπε το εγγονάκι του να σβήνει από λευχαιμία.  Η αθώα αυτή ψυχούλα έχασε τελικά τη μάχη της  και μόνο να φανταστώ μπορώ, την αγωνία, τη θλίψη και την απελπισία των γονιών του, που έβλεπαν το κοριτσάκι τους να καταρρέει μέρα με τη μέρα, μέχρι που όλα τελείωσαν με τον πιο τραγικό τρόπο.

Πριν από κάποιες δεκαετίες αυτή ήταν η προδιαγεγραμμένη μοίρα των ανθρώπων που κάποιο όργανό τους σταματούσε να λειτουργεί όπως έπρεπε. Για το λόγο αυτό οι άνθρωποι ήταν και πιο μοιρολατρικοί και αποδέχονταν θέλοντας και μη την κακοτυχία που τους χτυπούσε την πόρτα.

Από τότε όμως, οι εξελίξεις στην ιατρική επιστήμη υπήρξαν ραγδαίες. Οι γιατροί και οι άλλοι ερευνητές έκαναν με το παραπάνω το καθήκον τους στο να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο, αλλά δεν είναι πάντα η επιτυχημένη εγχειρητική διαδικασία ή το αποτελεσματικό φάρμακο αυτό που θα βοηθήσει έναν άρρωστο.

Πολλές φορές χρειάζεται μια καρδιά, ένα νεφρό, πνεύμονας, συκώτι ή κάποιο άλλο όργανο, προκειμένου να ζήσει κάποιος συνάνθρωπός μας, ο οποίος μπορεί κάλλιστα να είναι το παιδί μας, η ο γονιός μας ή η γυναίκα μας.

Και όμως… στην Ελλάδα μας σχεδόν κανένας δεν νοιάζεται γι αυτό, σα να μην πρόκειται ποτέ να συμβεί στον ίδιο ή την οικογένειά του. Η Εκκλησία αδιαφορεί και δεν άκουσα ποτέ κανένα ιερωμένο να προτρέπει το ποίμνιό του να γίνουν δωρητές οργάνων. Το επίσημο Κράτος προτιμάει να σκορπάει τα χρήματά του στο να μας πείσει πόσο ευτυχισμένοι είμαστε που ζούμε στην Ελλάδα και απολαμβάνουμε τα έργα που κάνει η κάθε κυβέρνηση, παρά να οργανώσει μια σοβαρή εκστρατεία για να εξασφαλίσει επάρκεια στο τόσο αναντικατάστατο αυτό αγαθό.

Εδώ και πολλά χρόνια, οι Τέκτονες αποφάσισαν και οργάνωσαν εθελοντικές αιμοδοσίες για να προσφέρουν ένα άλλο πολύτιμο αγαθό στους συνανθρώπους μας. Μήπως είναι καιρόν να κάνουμε το επόμενο βήμα;

Από το 1998 κουβαλάω επάνω μου μια μικρή κίτρινη καρτούλα που το βάρος της είναι μηδαμινό.  Και η καρτούλα αυτή δίνει το δικαίωμα στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, σε περίπτωση αδόκητης και απευκταίας αναχώρησής μου για την Αιώνια Ανατολή, να αφαιρέσει ό,τι μπορεί να είναι χρήσιμο για να σωθεί η ζωή κάποιων συνανθρώπων μου.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ το λόγο, αλλά είναι ελάχιστοι οι συνάνθρωποί μας που κουβαλάνε αυτή την καρτούλα επάνω τους, ένα τόσο δα χαρτάκι που μπορεί να κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο για κάποιον άλλο άνθρωπο.

Το να την αποκτήσει κανείς είναι εξαιρετικά εύκολο. Αρκεί να μπεί στη διεύθυνση:


Προτείνω λοιπόν, όλες οι Σ.’.Στ.’. από όλα τα Ελληνικά Τεκτονικά Τάγματα, να φέρουν το θέμα της δωρεάς οργάνων προς συζήτηση, ή έστω ένας αδελφός να ρίξει την ιδέα στον Σάκο των Προτάσεων. Θα ήταν μια εξαιρετική για την εικόνα μας ιδέα, η κίνηση αυτή να γίνει οργανωμένα από τις Μεγάλες Στοές και να παρουσιάσουμε 50, 100, 1000 αιτήσεις για την Κάρτα Δωρητή Οργάνων, δίνοντας το Παράδειγμα ότι εμείς, οι Τέκτονες, είμαστε παρόντες για να ανακουφίσουμε τον ανθρώπινο πόνο, με όσα μέσα μπορούμε να διαθέσουμε και ότι τα μέσα αυτά δεν έχουν πάντα να κάνουν με το Χρήμα.

Είπον…

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ 20/4/2011 
Δυστυχώς, τα τελευταία τραγικά γεγονότα ήλθαν προς επίρρωσιν του άρθρου αυτού. Ένας φίλτατος αδελφός, 31 μόλις ετών, μετά από ένα τραγικό τροχαίο ατύχημα που είχε στις 10/4/2011 κατέληξε εγκεφαλικά νεκρός. Η οικογένειά του, ακολουθώντας την εκπεφρασμένη επιθυμία του, δώρησε τα όργανά του για να σωθούν οι ζωές πολλών συνανθρώπων μας. Η τραγωδία αυτή στοίχισε πάρα πολύ σε όλους εμάς που τον γνωρίζαμε. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχούλα του...

10 σχόλια:

Gianni Kanlis (Author) είπε...

Αδ.: μου εξαιρετική η ιδέα σου, θα τη μεταφέρω στη Στ.: μου...
Μ.Τ.Α.Α
Γιάννης

Ανώνυμος είπε...

Αντιγράφουμε την πρόταση!

GREEK MASON είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ αδελφοί μου. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε γι'αυτό.

filotektonvolos@gmail.com είπε...

Αγαπητέ

το θέμα το οποίο θέτεις είναι πολύ σοβαρό και ορθώς οι τεκτονικές στοές του κόσμου δεν έχουν αποφανθεί. (εν αντιθέσει με την Εκκλησία που θα πρέπει να σου υπενθυμήσω οτι ο μακαριστός Χριστόδουλος ήταν υπερ της δωρέας και είχε πολυδιαφημιστεί το θέμα από τα κανάλια οταν απέκτησε την κάρτα του δωρητού).
Το θέμα είναι μεγάλο και σχετίζεται με το τον λεγόμενο "εγκεφαλικό θάνατο" για τον οποίον έχουν εκφραστεί πλήθος αντιδράσεων τόσο από τον επιστημονικό κόσμο της Ελλάδος όσο και από αυτόν του εξωτερικού. Ο Dr R.Truog Διευθυντής της μονάδας Εντατικής Θεραπείας στο Παιδιατρικό Νοσοκομείο της Βοστώνης λέει "παραμένει ασυνάρτητος στην θεωρία και συγκεχυμένος στην πράξη. Επιπλέον ο μόνος σκοπός που εθυπηρετείται από την έννοια του είναι η διευκόλυνση εξεύρεσης οργάνων" που θα πρέπει να σου θυμίσω οτι αυτό το εμπόριο είναι το τρίτο σε απόδση από αυτό του φαρμάκου, ναρκωτικών και πετρελαίου. Μεγάλοι στοχαστές όπως ο Adorno στέκονται επικριτικά στην υπονόμευση ουσιαστικά της ανθρωπινης ζωής. Βεβαίως ουδείς έχει αντίρρηση για τα διπλά όργανα και για όσες μεταμοσχεύσεις γίνονται εν ζωή. Η αλήθεια είναι οτι περίμενα από τις τεκτονικές στοές να γίνει μια μεγάλη συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα το οποίο κατά τη δική μου γνώμη και την γνώμη πολλών επιστημόνων υπονομέυει την αξία της ανθρώπινης ζωής.
(Υγ. στην διάθεση των ενδιαφερομένων για περαιτέρω στοιχεία)

GREEK MASON είπε...

Αγαπητέ μου φίλε, γνωρίζω ότι υπάρχουν πάρα πολλές ενστάσεις και επιφυλάξεις στο θέμα αυτό, αλλά εδώ μιλάμε για το αν θα μας βάλουν 2 μέτρα κάτω από τη γη με ΄πολα μας τα "ανταλλακτικά", ή εκείνη τη στιγμή δεν μας πειράζει αν δώσουμε και 1-2. Αλλωστε, όποιος γνωρίζει για τη διαδικασία νεκροψίας, ξέρει ότι πολλά από τα όργανά του μεταστάντος καταλήγουν σε ένα πλαστικό σακουλάκι που το ράβουν μέσα στην κοιλιακή κοιλότητα, ενώ κάποια όργανα παραμένουν σε βαζάκια για περαιτέρω αναλύσεις. Δεν είναι αυτό μια τραγική σπατάλη άραγε; Μήπως τελικά το απάνθρωπο εμπόριο οργάνων γίνεται ακριβώς επειδή η εξεύρεση μέσω νομίμων καναλιών έχει γίνει τόσο δύσκολη;

OUTIS είπε...

Το γεγονός οτι η ιατρική επιστήμη έχει μείνει στην Νευτώνεια λογική όπου ο άνθρωπος θεωρείται ένα κομμάτι του φορντιανού κόσμου, μια αλυσσίδα δηλαδή παραγωγής αυτό δεν πρέπει να μας τιμά καθόλου. Ο άνθρωπος όπως και το σύμπαν είναι ένα όλον. Και στο όλον δεν υπάρχουν ανταλλακτικά. Μάθαμε μετά από χρόνια οτι η καρδιά διαθέτει εγκέφαλο και μάλιστα τα ηλεκτρομαγνητικά της κύματα είναι 12000 φορές ισχυρότερα του εγκεφάλου. Η ιατρική συνεχίζει να την αντιμετωπίζει ως αντλία. Αυτό ως ενδεικτικό παράδειγμα. Προσωπικά δεν πιστεύω οτι υπάρχει θάνατος με αυτή την έννοια τουλάχιστον που έχει ο κόσμος (αλλά αυτό είναι θέμα μεγαλύτερης συζήτησης). Και βέβαια δεν είμαι αντίθετος στις μεταμοσχεύσεις αλλά μεταμοσχεύσεις είτε εν ζωή και με απολύτη συνείδηση είτε μετά θάνατον (και οχι εγκεφαλικούς και άλλα δικανικά αλλά αυτόν τον θάνατο που ξέραμε χιλιάδες χρόνια)
Αυτά και σας ευχαριστώ για την απάντηση.

arkas είπε...

και εγω πιστευω οτι ειναι πιο συνθετο το θεμα απο οτι εμφανιζεται αρχικα.
Ειδαμε τι εκανε ο uck στη Σερβια κλπ
αλλα κυριως ποιος και με τι δεδομενα οριζει την στιγμη του Θανατου;
ποιος και με ποια δεδομενα επιτρεπει να πεθαινουν χιλιαδες παιδια καθε μερα, απο πεινα ,διψα, αβιταμινωση, να βιαζονται μεσα απο το μεγαλυτερο εμποριο της παιδικης πορνογραφιας και ταυτοχρονα να ξεκινα παγκοσμια καμπανια για την Δωρεα οργανων για να σωθουν(;) μερικα (και αναφερωμαι στα παιδια που ειναι το πιο ευαισθητο σημειο)
Το εχω ξαναπει. Δεν Ξερω.
Ειμαι αιμοδοτης ως ζωντανος που εχω συνειδηση του τι κανω.
Τωρα, μ αυτες τις γνωσεις που εχω λεω οτι Δεν με νοιαζει
αν το συκωτι μου θα το φανε τα σκουλικια η αν θα το φορεσει καποιος για να παρει μια μικρη παραταση σ ΑΥΤΗ την ζωη. Ομως πρεπει να ξερω σιγουρα και εγω και ογιατρος
οτι εχω παψει να ειμαι ανθρωπος και ειμαι 70 κιλα κρεας κοκκαλα και μερικα χρησιμα ανταλακτικα.

GREEK MASON είπε...

Αγαπητέ μου Arkas, είναι βέβαιο ότι στην απευκταία εκείνη στιγμή, ΕΣΥ τουλάχιστον ΔΕΝ θα το γνωρίζεις....

arkas είπε...

Χα! χα! " Σκέφτομαι αρα υπάρχω"
"Δεν υπαρχεις, αλλα, μην το σκεφτεσαι"

Ανώνυμος είπε...

Νονέ στειλε μου email με την διαδσικασία για να γίνω δωρητής οργανων.
Θανάσης