Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Η Σιγή...



Καλέ μου φίλε Θανάση, νομίζω ότι αρκετά σε κούρασα με τη γκρίνια μου για την κατάσταση που έχει βρεθεί η Κοινωνία μας, μετά από δεκαετίες συνεχούς καταρράκωσης του Ορθού Λόγου. Όμως, αυτό εδώ το φτωχό μπλογκ δεν παύει να είναι μια προσπάθεια να μιλήσουμε για τον Τεκτονισμό, οπότε καλύτερα να ασχοληθούμε με κάτι που δεν θα μας μαυρίζει την ψυχή, τι λες κι εσύ;

Πολλές φορές έχουμε αντιμετωπίσει οξύτατες επικρίσεις από την αμύητη κοινωνία, σχετικά με τη σιγή που τηρούμε για τις εργασίες μας εντός Στοάς. Η συνεχής εκτόξευση παντός είδους κατηγοριών εναντίον μας, από ανθρώπους που τους είναι ευκολότερο να ανακαλύψουν ένα αποδιοπομπαίο τράγο που θα ευθύνεται για τις προσωπικές τους αποτυχίες, από το να ρωτήσουν και να μάθουν την πραγματικότητα, οφείλεται εν πολλοίς στην επιμονή μας, ως Τέκτονες, να τηρούμε τη σιγή αυτή.

Ακόμη κι εγώ, που προσπαθώ να ξεδιαλύνω κάποιες παρανοήσεις, δεν θα δεχόμουν ποτέ και για κανένα λόγο να μιλήσω αναλυτικά για τα τυπικά και τις εργασίες της Στοάς μου, θεωρώντας ότι η συμμετοχή μου σε αυτές είναι κάτι που τόσο εγώ, όσο και οι αδελφοί μου έχουμε επιλέξει με ελεύθερη βούληση και όποιος θέλει να μάθει γι αυτά δεν έχει παρά να «κρούσει τη θύρα» (ή να ψάξει λίγο περισσότερο στο διαδίκτυο).

Αυτό που μπορώ πάντως να σε διαβεβαιώσω, Θανάση μου, είναι ότι οι παρθένες συνήθως βρίσκουν πολύ πιο ευχάριστους τρόπους να διακορευτούν, από το να υποστούν κάτι τέτοιο από ένα γέρο μασόνο, εν ονόματι του Βελιάλ ή του Ασμοδαίου, όπως ισχυρίζονται διάφοροι «ξερόλες» ανά την Ελληνική Επικράτεια.

Ένας αγαπημένος και σοφός Τέκτων αδελφός είχε «χαράξει» πριν κάποιο καιρό ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον Τεμάχιο, σχετικά με την Τεκτονική Σιγή, και νομίζω ότι είναι κατάλληλο να προσπαθήσω να σου δώσω να καταλάβεις τι σημαίνει ο όρος αυτός, αναφέροντας λίγα κομμάτια από αυτή του την εργασία.

Κατά τη μύηση του νεοεισερχόμενου στον Τεκτονισμό, ο Σεβάσμιος τον ενημερώνει ότι απαιτείται «απόλυτος Σιγή», κάτι που αρχικά μπορεί να εκληφθεί από τον μυούμενο ως μια διαταγή να «βγάλει το σκασμό» (στην καθομιλουμένη) και ίσως τον ξενίζει και τον προϊδεάζει ότι θα γίνει γνώστης μυστικών που εάν γίνονταν γνωστά στην αμύητη Κοινωνία, τόσο αυτός, όσο και ο ίδιος ο Τεκτονισμός θα εκτίθεντο ανεπανόρθωτα.

Όμως δεν είναι έτσι Θανάση μου. Μέσα από τα Τυπικά και το συμβολισμό, γίνεται μια προσπάθεια να αφυπνισθεί η συνείδηση του Μυημένου, ελεύθερα και χωρίς καμία βία. Όταν κάτι τέτοιο επιτευχθεί (και ίσως χρειαστεί πολύς χρόνος γι αυτό), θα επέλθει η κατανόηση του Εαυτού και η εξεύρεση των λύσεων στα προσωπικά του προβλήματα. Μόνο τότε λοιπόν, ο Τέκτων μπορεί να αποτελέσει το φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση για τον κοινωνικό του περίγυρο.

Η «Σιγή» που επικαλείται ο Τεκτονισμός δεν είναι τίποτα άλλο από μια επίκληση για ταπεινότητα και σεμνότητα, χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα στον αληθινό Μύστη, και τα οποία δεν του επιτρέπουν να δημιουργεί μάταιο θόρυβο για τιμές και διακρίσεις. Είναι δηλαδή μια υπενθύμιση ότι ο πλέον φωτισμένος είναι και ο ταπεινότερος όλων, που μέσω της Σιγής έχει κατανικήσει τα πάθη του και τις κατώτερες ορμές του και έχει αναπτύξει αυτοκυριαρχία και δυνατότητα αυτοσυγκέντρωσης και διαλογισμού. Μόνο μέσω αυτών, μπορεί ο μυημένος να μελετήσει τα σύμβολα, τις αλληγορίες και τον εσωτερικό του εαυτό.

Όπως λέει χαρακτηριστικά ο αγαπημένος αυτός αδελφός, «ο Μύστης πρέπει πάντοτε να σιωπά και να αυτοσυγκεντρώνεται, έως ότου η ψυχή του μάθει να μιλά». Η σιωπή είναι ένας μανδύας και η σιγή ένα κομποσκοίνι. Ο Μαθητής μαθαίνει να σιωπά γιατί δεν ξέρει, ενώ ο Διδάσκαλος σιωπά γιατί γνωρίζει ότι ο Λόγος, σαν δίκοπο μαχαίρι μπορεί να «λαβώσει» ή να «θεραπεύσει».

Έτσι, ανελισσόμενος κανείς στις 3 βαθμίδες του Τεκτονισμού, περνάει από την επιβολή της σιωπής στο Μαθητή, στην προσπάθεια εκφοράς λόγου του Εταίρου, η οποία όμως συνήθως δημιουργεί μόνο 'θόρυβο', και τέλος φθάνει στο επίπεδο σιγής του Διδασκάλου η οποία επιβάλλεται από τον ίδιο στον εαυτό του.

Τότε μόνον ανοίγει η μυητική ατραπός για την επικοινωνία με τον εσωτερικό μας κόσμο και την τελική βίωση του «Γνώθι σ’αυτόν».

Στις Τεκτονικές Στοές, κατά τη διάρκεια των εργασιών τους τελείται «ψυχουργία», δηλαδή κατεργασία και τελειοποίηση ψυχών, μέσα από τους μύθους, τις αλληγορίες και τα σύμβολα και η διεργασία αυτή είναι απαραίτητο να συντελείται σε περιβάλλον γαλήνης και σιωπής, μακριά από τα ανθρώπινα πάθη και ελαττώματα, όπως εκείνα της αλαζονείας και της προκατάληψης. Είναι δηλαδή η Τεκτονική Σιγή η προϋπόθεση για την τελείωση του εαυτού μας και ως τέτοια πρέπει να εκλαμβάνεται, και όχι σαν προσπάθεια να κρύψουμε δόλιους σκοπούς και επιδιώξεις από την αμύητη Κοινωνία.

Και όπως λένε τα τελευταία λόγια του Σεβασμίου, που κλείνουν τις εργασίες μας, «Υποσχεθώμεν λοιπόν, να τηρήσωμεν Σιγήν επί των σημερινών ημών εργασιών και απέλθωμεν εν Ειρήνη».

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ε καλά τώρα! Σιωπή που υποκρύπτει ταπεινότητα δήθεν...μάλλον απαξίωση θα έλεγα...υπάρχει και αυτή η περίπτωση ξέρετε και μιλώ εκ πείρας..όταν απευθύνεσαι λόγου χάρη σε υψηλόβαθμο τέκτονα ζητώντας του την δική του άποψη για εσωτερικά ζητήματα που σε απασχολούν και αυτός το παίζει επιδεικτικά κινέζος, λες και του ζήτησες να σου αποκαλύψει τα υπέρτατα μυστικά των μυήσεων του, έ τότε να με συγχωρείτε αλλά κάτι μπάζει... ιδίως όταν πρόκειται για ζητήματα που ο ίδιος σου δίνει το έναυσμα να μελετήσεις μέσα από αναρτήσεις του... στην τελική οφείλει να το κάνει, μιας και πλέον είναι δάσκαλος... όχι να γυρνάει να σου λέει ότι δεν οφείλει τίποτα και σε κανέναν και πρόβλημα σου τι θα κάνεις με τους προβληματισμούς σου...και καλά μετριοφροσύνη...ας μειδιάσω...η μετριοφροσύνη (όπως πολύ εύστοχα κάποιος έχει πει) είναι η αλαζονεία των μετρίων..και από ό,τι φαίνεται αρκετοί μέτριοι υπάρχουν στον χώρο σας.

GREEK MASON είπε...

Δεν θα διαφωνήσω αγαπητέ, ότι οι τίτλοι πρώτα απ'όλα δεν εγγυώνται τη σοφία του φέροντος αυτούς. Μην ξεχνάς ότι είναι διοικητικοί τίτλοι και ΟΧΙ τίτλοι τεκτονικής σοφίας, συνεπώς μπορεί να είναι μαθητής ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και Ενδοξο Μέλος της ΜΣΤΕ κάποιος τμηματάρχης Γ' μιας Νομαρχίας. Εγώ ο ίδιος ήμουν πάντα πολύ επιφυλακτικός απέναντι σε παλιούς αδελφούς που μου έλεγαν "μην εκφέρεις ακόμα γνώμη, είσαι νέος και θα μάθεις με τον καιρό".
Όπως όμως τονίζω πάντα εδώ, ο Τεκτονισμός είναι βιωματικός και όχι δογματικός, οπότε οτιδήποτε εκφράζει κάποιος άλλος, μπορείς να το αξιολογείς, να το αποδέχεσαι ή απλά, να το απορρίπτεις. Πές μου εσύ λοιπόν, σε ποια πολιτική παράταξη, θρησκεία, στρατιωτικό σχηματισμό, κόμμα, νεολαία, εταιρεία κλπ. μπορείς να κάνεις κάτι παρόμοιο χωρίς συνέπειες; Εν κατακλείδι, το τι θα σου πει κάποιος άλλος είναι η δική του άποψη και όχι κανένα δογμα που πρέπει να μάθεις... Εσύ αποφασίζεις, ανάλογα με το δικό σου μορφωτικό και πνευματικό επίπεδο. Οι ινστρούχτορες μας τελείωσαν....

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον δε με νοήσατε αγαπητέ..μιλάω για τεκ. 32ου.. και αναφέρομαι ακριβώς στο βιωματικό κομμάτι και όχι στο δογματικό..για πείτε μου εσείς λοιπόν, αν στο παρόν ιστολόγιο σας αναρτούσατε κείμενα του Pike, Adams, Guenon, Ambelain και δε συμμαζεύεται και είχατε και τα σχόλια σας ανοιχτά, δε θα οφείλατε να εκφέρετε άποψη όταν οι αναγνώστες σας απευθύνονταν σε σας θέτοντας σας κάποιους προβληματισμούς τους; μάλλον θα οφείλατε, έτσι δεν είναι; διαφορετικά ας μην είχατε ανοιχτά τα σχόλια και ας καθόσασταν να τα διαβάζετε μόνος σας όλα αυτά! Αλλά από ότι αντιλαμβάνομαι μάλλον θα πρέπει να είμαι και γω κάποιος αδελφός για να μην απαξιωθώ με τη δήθεν σιωπηλή μετριοφροσύνη που χαρακτηρίζει τους 'στρατιώτες' του τεκτονισμού... φυσικά δεν αναφέρομαι σε σας αλλά στο παράδειγμα του πρώτου σχολίου μου. Νομίζω με καταλαβαίνετε...

GREEK MASON είπε...

O Tεκτονισμός, αγαπητέ μου, έχει 3 βαθμούς, του Μαθητή, του Εταίρου και του Διδασκάλου. Κάποιοι από εμάς αποφασίζουμε να επεκταθούμε στα λεγόμενα "φιλοσοφικά" εργαστήρια των τύπων της Υόρκης ή του Σκωτικού τύπου, αλλά οι "βαθμοί" αυτών των εργαστηρίων ΚΑΜΙΑ σχέση, ουσία ή αξία δεν έχουν μέσα σε μια συμβολική Στοά και ούτε καν αναφέρονται. Μπορεί κανείς να γίνει Μέγας Διδάσκαλος χωρίς ποτέ του να πάει στα "φιλοσοφικά" και κάτι τέτοιο δεν τον κάνει με κανένα τρόπο κατώτερο. Γνωρίζω 33αρηδες που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και απλούς διδασκάλους 3ου β. που είναι πραγματικά σοφοί. Ο Pike και όλοι οι άλλοι ΔΕΝ είναι αλάθητοι, απλά είχαν παρουσιάσει τη ΔΙΚΗ τους θεώρηση, η οποία ΔΕΝ είναι δόγμα, συνεπώς δεν έχει καν νόημα να ρωτάει κανείς τι θέλει να πει ο ποιητής. Και για να προχωρήσω πιο πέρα, η σιωπή κάποιων απλά καμουφλάρει την άγνοιά τους...

Ανώνυμος είπε...

"η σιωπή κάποιων απλά καμουφλάρει την άγνοιά τους..."

Άνα μπράβο! Τώρα νομίζω ότι συνεννοούμαστε!