Όσα ξέρει μία πέτρα....

Καλέ μου αναγνώστη και αδικαιολόγητα καχύποπτε και κατρουλιάρη, Θανάση, ξέρω ότι πέρασαν αρκετές μέρες χωρίς να σου προσφέρω κάποιο απαύγασμα πνευματικής ανάτασης, σαν αυτά που αρέσκεσαι να διαβάζεις, όταν παρατάς το Ciao από τα χέρια σου.

Ελπίζω να δείξεις κάποια κατανόηση, με δεδομένο ότι ο φτωχός σου μπλογκοσυντάκτης πρέπει να αγωνίζεται καθημερινά για τον επιούσιο, μια και η τεκτονική του ιδιότητα δεν του προσέφερε καμία “αβάντα” από αυτές που θα είχε εν αφθονία, αν στα τρυφερά του χρόνια αποφάσιζε να ασκήσει την ευγενή δραστηριότητα του κομματικού αφισοκολλητή.

Περασμένα-ξεχασμένα όλα αυτά καλέ μου Θανάση, άλλωστε ο χαρακτήρας του καθένα μας μάς προκαθορίζει λίγο-πολύ τις επιλογές που θα κάνουμε στη ζωή μας, οπότε φαντάζομαι ότι αν ο Μεγαλοδύναμος μου έδινε δεύτερη ευκαιρία, θα ήμουν καταδικασμένος να επαναλάβω τις ίδιες επιλογές που ήδη έχω κάνει, συνεπώς υποθέτω ότι δεν θα θεωρήσει ότι αξίζω τον κόπο να μου τη δώσει. Εκτός κι αν κάποια παμπάλαια (και ανούσια) τεκτονικά κείμενα που έχουν βρεθεί, πάνω σε περγαμηνές, είχαν γραφτεί από μια προηγούμενη ενσάρκωσή μου. Τρέχα γύρευε...

Η αφορμή για να καθίσω να σου γράψω άλλο ένα βαρετό πόνημα, υπήρξε ένα σχόλιο που έκανες στην προηγούμενη ανάρτησή μου (http://mason100.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html) κάτω βέβαια από την ανωνυμία που σου δίνει το σύστημα, αλλά αγνοείς ότι εγώ σε αναγνωρίζω αμέσως, μια και είσαι ο μοναδικός αναγνώστης μου. Μου έγραψες λοιπόν (και διατηρώ την ορθογραφία του κειμένου σου):

“Ωραια οσα γραφεται αλλα τελικα δεν προτεινεται καποια ουσιαστικη λυση. Δηλαδη αυτο εχει να προτεινει ο Ελευθεροτεκτονισμος; Καλυτερη παιδεια, μορφωση και να γινουν οι Ελληνες Πολιτες; Αυτα τα ξερουν και οι πετρες αγαπητε..”

Δεν μπορώ να κατανοήσω τι ακριβώς φανταζόσουν, όταν το έγραφες αυτό Θανάση μου. Μήπως άραγε περιμένεις να δεις 80χρονα γεροντάκια με πλουμιστά περιζώματα και τα Καλάσνικοφ στο χέρι να κάνουν μπροστάρηδες έφοδο στα παλάτια της Εξουσίας, με σκοπό να την ανατρέψουν και να φέρουν την ειρήνη, την ευημερία και την πρόοδο στον ταλαίπωρο τόπο μας; Αν φαντάζεσαι κάτι τέτοιο, μάλλον έχεις μπερδέψει τον Τεκτονισμό με τις ονειρώξεις του Κουτσούμπα του Κασιδιάρη ή του Λαφαζάνη, καλέ μου φίλε.

Από την άλλη, αν φαντάζεσαι ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός κρύβει στις σκονισμένες του βιβλιοθήκες πολύτιμα και απαγορευμένα μυστικά για να αλλάξει ο κόσμος με κάποιο μαγικό τρόπο (που δεν περιλαμβάνει το Λαφαζάνη ζωσμένο με φυσεκλίκια και μαχαίρες, το θέαμα άλλωστε θα ήταν ικανό από μόνο του να τερματίσει την Επανάσταση μέσα σε ένα παροξυσμό γέλιου), φοβάμαι ότι θα απογοητευτείς πικρά από την πραγματικότητα.

Η ουσιαστική μου λύση λοιπόν, καλέ μου Θανάση, είναι να καταφέρουμε να μάθουμε αυτό που “ξέρουν και οι πέτρες”, αλλά για κάποιο λόγο δεν ξέρουμε εμείς, ως Νεοέλληνες. Βλέπεις, στην Πατρίδα μας, τα απολύτως αυτονόητα πράγματα, έχουν μια τάση να αμφισβητούνται, να επανεξετάζονται, να γίνονται αντικείμενα έρευνας από κάποια 5μελή επιτροπή και τέλος να ευνουχίζονται και να παραδίδονται στο Κοινό με κάποια απροσδιόριστη μορφή που θα τα οδηγήσει πάραυτα στη Λήθη. Άλλωστε τι άλλο είναι η καμήλα, εκτός από ένα άλογο σχεδιασμένο από κάποια επιτροπή;

Και μια και (όπως μου έγραψες Θανάση μου) η καλύτερη Παιδεία και μόρφωση είναι κάτι το αυτονόητο, που το γνωρίζουν και οι πέτρες, θα ήθελα να μου πεις τι ακριβώς έκανες στη ζωή σου για να τη βελτιώσεις και να τη μεταδώσεις στις νεότερες γενιές;

Πότε απαίτησες να λάβεις ουσιαστική Παιδεία από τους (κατά συντριπτική πλειοψηφία) αδιάφορους καθηγητές σου που δεν έδιναν δεκάρα τσακιστή αν έφτανες σε ηλικία γάμου και ακόμα έγραφες τα ενεργητικά ρήματα με κατάληξη -αι;

Πότε διαμαρτυρήθηκες για τις συνεχόμενες καταλήψεις των πανεπιστημίων, τις κομματικές ρεμούλες και την πλήρη αδυναμία οποιουδήποτε διδάσκοντος ή διδασκόμενου να βάλει μια τάξη στο χάος που χαϊδευτικά ονομάζουμε τριτοβάθμια εκπαίδευση;

Πόσα βιβλία έχει στα ράφια του δωματίου του το παιδί σου και πότε ενδιαφέρθηκες να μάθεις πόσα από αυτά έχει διαβάσει και να τα συζητήσεις διεξοδικά μαζί του;

Πότε κάθισες να σκεφτείς έξω από τις κομματικές συνθηματολογίες και τη νοοτροπία του “μετρημένου κουκιού” εάν ο όποιος πολιτικός σου αντίπαλος μπορεί να έχει περισσότερο δίκαιο από εσένα σε κάποιο θέμα;

Πότε ακριβώς σκέφτηκες ότι το να είσαι Έλλην Χριστιανός Ορθόδοξος, δεν υπήρξε για εσένα μια επιλογή που προήλθε από κάποια εσωτερική σου πνευματική διεργασία και απόφαση, αλλά μια απλή σύμπτωση, με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσες να είχες γεννηθεί Μουσουλμάνος του Σουδάν; Τόσο εκστατικός είσαι με αυτό το τυχαίο γεγονός που δεν κάνεις τίποτα για να βελτιώσεις τον εαυτό σου; Όλα τα έκανε ένα εύστοχο σπερματοζωάριο για πάρτη σου;

Έτσι λοιπόν, καλέ μου Θανάση, ίσως είναι καιρός να μάθουμε από τις πέτρες, ότι είναι καλύτερο να νοιώθουν τα παιδιά μας περήφανα για εμάς, από το να νοιώθουμε εμείς (αδικαιολόγητα) περήφανοι επειδή έτυχε να πατάμε το ίδιο χώμα με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη.

Ο Τεκτονισμός λοιπόν, καλέ μου φίλε, είναι σημαντικός γιατί πρεσβεύει το αυτονόητο, αυτό που “ξέρουν και οι πέτρες”. Δεν ζητάει τίποτα περισσότερο από τους ανθρώπους. Μόνο το αυτονόητο, αυτό που χάθηκε κάτω από ένα βουνό σκουπίδια στην Πατρίδα μας.

Άλλωστε, οι πέτρες, Θανάση μου, είναι εδώ γύρω πολύ περισσότερο από σένα και καλό θα ήταν να μαθαίνεις από αυτές. Πιάσε μία και άρχισε να την πελεκάς και είμαι βέβαιος ότι θα βρεις πολλά πολύτιμα πράγματα μέσα της....