Πιστέ και μοναδικέ μου αναγνώστη και αδελφικέ μου φίλε Θανάση, ο προσφιλής σου μπλογκο-συντάκτης πάει γυρεύοντας να τον λιθοβολήσουν μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, με τους ευζώνους να μην κάνουν τίποτα περισσότερο από το να διατηρούν μία άκαμπτη και ανδροπρεπή πόζα που «γράφει» ωραία στο φακό, ιδίως όταν δίπλα τους έχει σταθεί ένας χαζοχαρούμενος Γιαπωνέζος.
Το αστείο του θέματος δε, θα είναι ότι οι ενδεχομένως φονικοί αυτοί λίθοι θα προέρχονται τόσο από θεούσες τύπου κυρίας Λουκά, όσο και από αδελφούς Τέκτονες (τους λίθους αυτούς θα τους αναγνωρίζει κανείς, επειδή θα βρίσκονται σε διάφορα στάδια λάξευσης).
Αυτό Θανάση μου ενδέχεται να συμβεί οσονούπω, δεδομένου ότι αποφάσισα να ασχοληθώ με την (κάποιες φορές) σχιζοφρενική στάση του σύγχρονου Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού απέναντι στο Θεό, ή Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, όπως προτιμάμε να τον αποκαλούμε για λόγους πολιτικής ορθότητας, αποφεύγοντας έτσι να φέρουμε σε δύσκολη θέση τους αδελφούς μας Χασάν, Τοσίρο, Σαλβατόρε, Ράτζα, Γιακόμπ και Καθιστό Βούβαλο.
Σε αυτό το σημείο, και πριν βληθεί ο πρώτος λίθος στην ξερή μου την κεφάλα, θέλω να διευκρινίσω ότι το παρόν πνευματικό πόνημα δεν αφορά τη θέση μου ή τη θέση των αδελφών μου για την ύπαρξη ή όχι του Θεού (παραπέμπω στην ιστορία του Αγ. Αυγουστίνου με το λακκάκι και τον ωκεανό), αλλά το όχι ιδιαίτερα περικαλλές μπέρδεμα των μπουτιών πολλών εξ ημών, σχετικά με τον τρόπο που προσπαθούμε να προσεγγίζουμε το Θείο και το Επέκεινα στις Τεκτονικές αναζητήσεις μας.
Η τύχη το έχει φέρει να παρίσταμαι στις εργασίες αρκετών διαφορετικών Στοών, μέχρι σήμερα. Έτσι, έχω βρεθεί σε κάποιες άκρως επιστημονικές, όπως και σε κάποιες ιδιαίτερα εσωτερικές στοές. Αυτό αποδεικνύει την ικανότητα του Τεκτονισμού, να δέχεται στους κόλπους του πνευματικούς ανθρώπους με πολλές διαφορετικές αντιλήψεις και να μπορεί να συγκεράσει πολλές αντίθετες απόψεις περί της μεταφυσικής και της θρησκείας, πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι ο Τεκτονισμός ΔΕΝ είναι δόγμα και σαφώς ΔΕΝ είναι θρησκεία.
Στην Ελληνική κοινωνία μας υπάρχει μία σχέση αγάπης-μίσους μεταξύ των Τεκτόνων και της επίσημης Εκκλησίας. Η Εκκλησία, αφενός, μισεί και απορρίπτει τον Τεκτονισμό, ίσως μετά από μεγάλες και μακροχρόνιες δόσεις παραπληροφόρησης, ίσως δε και από την αδυναμία της να αντιληφθεί κάποιες μη δογματικές φιλοσοφικές αναζητήσεις της Αληθείας, οι οποίες δεν ανεμίζουν τις Γραφές στο πρόσωπο του απέναντι, ούτε του σηκώνουν το δάχτυλο σε ένδειξη ιερής αγανάκτησης. Οι δε Τέκτονες, αν και στην πλειοψηφία τους ιδιαίτερα θρησκευόμενοι ορθόδοξοι χριστιανοί, διατηρούν μία αντιπάθεια για κάποιους από τους εκπροσώπους της Εκκλησίας, εξαιτίας όλων αυτών που διαδίδουν εις βάρος του Τεκτονισμού. Το ίδιο εν πολλοίς συμβαίνει και στην Καθολική Εκκλησία.
Είχα γνωρίσει στο παρελθόν κάποιους αδελφούς που ήταν ταυτόχρονα και ιερωμένοι διαφόρων χριστιανικών δογμάτων και είναι γνωστά τοις πάσι τα ονόματα όλων των ιεραρχών που υπήρξαν και μεγάλοι Τέκτονες κατά το παρελθόν. Και οι άνθρωποι αυτοί, λόγω της απόλυτης πίστης τους στο Θεό της χριστιανικής θρησκείας, βαδίζουν ένα δύσκολο μονοπάτι γιατί προσπαθούν να συγκεράσουν το δόγμα της χριστιανικής πίστης με την Τεκτονική θεώρηση κάποιων εννοιών, χωρίς να μπορούν πάντοτε να το επιτύχουν.
Βλέπεις, η συγκολλητική ουσία μεταξύ των δύο, ενδέχεται να αποτελείται από θεωρίες, κείμενα και αντιλήψεις που άπτονται φιλοσοφικών και επιστημονικών απόψεων, ξένων με την επίσημη χριστιανική θρησκεία. Η εξίσωσή τους, δηλαδή, καθίσταται ανεπίλυτη, δεδομένου ότι αρνούνται να αποδεχθούν και να εξετάσουν κάποιες παραμέτρους της, ως ασύμβατες με το δόγμα.
Συνεπώς, το καλύτερο που μπορούν να πράξουν αυτοί οι καλοί αδελφοί, είναι να περιορίσουν τις αναζητήσεις τους στο συμβολικό πεδίο του Τεκτονισμού, όπου δεν υπεισέρχονται έννοιες όπως Ερμητισμός, Καμπάλα, Ανατολίτικη φιλοσοφία, Κβαντική φυσική, Κοσμολογία, Μοριακή Βιολογία, Θεοσοφία ή αρχαία Ελληνικά και Αιγυπτιακά μυστήρια. Άλλωστε, ο Τεκτονισμός ΔΕΝ ασχολείται με θέματα πίστης και τα θεωρεί αυστηρά προσωπική υπόθεση του καθενός μας.
Το ίδιο δύσκολο καθίσταται το μονοπάτι για ανθρώπους με «σκληρή» επιστημονική Παιδεία. Άνθρωποι με εντυπωσιακές σπουδές σε πυρηνική φυσική, αστροφυσική, γενετική, οι οποίοι αρνούνται να ξεφύγουν από το πλαίσιο της επιστημονικής παρατήρησης και θεώρησης των πραγμάτων για να ασχοληθούν με τις έννοιες του Δημιουργού του Σύμπαντος, ή την αθανασία της ψυχής, η αποδοχή των οποίων αποτελεί ούτως ή άλλως απαραίτητη προϋπόθεση για την εισδοχή κάποιου στον Αγγλικού τύπου Ελευθεροτεκτονισμό. Οι αδελφοί αυτοί νοιώθουν πολύ πιο άνετα όταν οι συζητήσεις εντός και εκτός Ναού περιστρέφονται σε περισσότερο κοινωνικά ή επιστημονικά και λιγότερο εσωτερικά θέματα. (Σημείωση: Όταν αναφερόμαστε στον όρο Ναός, στον Ελευθεροτεκτονισμό, το πράττουμε γιατί θεωρούμε τα εργαστήριά μας ως ναούς του Ορθού Λόγου και ΟΧΙ ως θρησκευτικούς Ναούς).
Για τους λόγους αυτούς, μήπως πρέπει ο νεοεισερχόμενος να εξετάσει πολύ προσεκτικά, ποιού Ναού τη θύρα θα κρούσει;
Θα μπορεί ο αδελφός αυτός να νοιώσει απόλυτα ασφαλής, ικανοποιημένος και ελεύθερος να εκφράσει τις αντιλήψεις του, χωρίς ποτέ να σκέφτεται μέσα του ότι οι αντιλήψεις αυτές θα ξενίσουν κάποιους από τους αδελφούς του;
Εάν οι αναζητήσεις του (π.χ.) άπτονται του Εσωτερισμού, μήπως θα ήταν μάλλον λανθασμένο να ενταχθεί σε μία αμιγώς «επιστημονική» στοά (και το αντίθετο), εκτός και αν δεν έχει άλλα περιθώρια επιλογής λόγω εντοπιότητας;
Δυστυχώς, δεν υπάρχει μια σίγουρη απάντηση σε αυτές τις απορίες, Θανάση μου. Βλέπεις, ο προσανατολισμός μιας στοάς μπορεί σταδιακά να αλλάξει, ανάλογα με τις πεποιθήσεις των διοικούντων αυτήν και ιδίως του εκάστοτε Σεβασμίου ο οποίος επιλέγει και τους Ομιλητές της Εσπέρας και τη θεματολογία των Τεκτονικών Τεμαχίων.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι ορισμένοι προσφιλείς αδελφοί θα αρνηθούν την ύπαρξη αυτού του προβλήματος, ισχυριζόμενοι ότι ο Τεκτονισμός είναι ένα σύστημα ιδεών και φιλοσοφίας που δεν θέτει κανένα όριο στην αναζήτηση της Αληθείας. Άλλωστε τα ίδια τα Αρχαία Οροθέσια απαγορεύουν τις θρησκευτικές και πολιτικές συζητήσεις εντός του Ναού, συνεπώς εάν τηρούνται κάποιοι κοινά αποδεκτοί κανόνες, δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή διαφωνία εντός της στοάς.
Συμφωνώ απόλυτα με τους αδελφούς μου αυτούς και υπερθεματίζω. Η ένστασή μου έγκειται στο γεγονός ότι ο Τεκτονισμός αποτελείται από ανθρώπους, με τις αδυναμίες, τις προκαταλήψεις και τα πιστεύω τους, που έχουν δημιουργηθεί μέσα σε μία ολόκληρη ζωή πνευματικής εξέλιξής τους και η αλήθεια του καθενός από εμάς είναι υποκειμενική και μεταβαλλόμενη. Συνεπώς είναι λογικό και σύνηθες, οι αλήθειες μας να διαφέρουν, κάποιες φορές σημαντικά. Έχω γίνει μάρτυρας τέτοιων διαφοροποιήσεων (που εκφράσθηκαν πάντοτε με αδελφική αγάπη και ηπιότητα) οι οποίες όμως δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε κανένα χρήσιμο συμπέρασμα για τους παρισταμένους.
Εν κατακλείδι, όμως, αυτή ίσως είναι και η ομορφιά του Τεκτονισμού. Το γεγονός δηλαδή ότι καλλιεργημένοι και ελεύθερα σκεπτόμενοι άνθρωποι εκτίθενται σε μία πληθώρα απόψεων που ανήκουν σε ένα τεράστιο εύρος βιωμάτων και αντιλήψεων. Με αυτό τον τρόπο, καλέ μου φίλε, αποκτάμε όλα εκείνα τα εργαλεία που θα βοηθήσουν τον καθένα από εμάς να «λαξεύσουμε το λίθο μας».
(Μπορείς να αφήσεις την πέτρα κάτω τώρα…ελπίζω)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου