Οι Αντροπαρέες του καλοκαιριού...

Καλέ μου φίλε και αμύητε αναγνώστη Θανάση, προχτές σε πήρε το μάτι μου σε ένα ταβερνάκι, να προσπαθείς να πείσεις μια κυρία, της οποίας η κραυγαλέα αισθητική θα μπορούσε να συνοψισθεί με τη φράση «πάρτε με και ρίχτε με στα βράχια» και το γέλιο της ακουγόταν σα χαλασμένη πριονοκορδέλλα (τι της έλεγες ρε συ;), να σε ακολουθήσει στο σπίτι σου μετά το φαγητό, όπου είχες μια πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή γραμματοσήμων να της δείξεις και τελικά μου φάνηκε ότι τα κατάφερες, κερατούκλη!

Αν απορείς πού μπορεί να σε πέτυχα, θυμήσου εκείνη την αντροπαρέα, τρία τραπέζια παραπέρα, που άλλοι πίνανε σαν νεροφίδες, άλλοι χλαπακιάζανε ένα κάρο μεζεδάκια και άλλοι κουτσομπολεύανε τα γύρω τραπέζια. Καμιά εικοσαριά χαζοχαρούμενοι τύποι μεταξύ 30 και 70 χρονών, που έδειχναν να απολαμβάνουν την ευκαιρία να πούνε τα δικά τους και να χασκογελάσουν με τα χοντρά τους αστεία, για λίγο μακριά από την αξιοπρεπή παρουσία των αγαπημένων τους ετέρων ημίσεων.

Αυτό λοιπόν που είδες, Θανάση μου, είναι μια αρχαία μασονική τελετουργία, που κρατάει τις ρίζες της στην ταβέρνα «Goose and Gridiron» («Η Χήνα και η Σχάρα»), όπου στις 24 Ιουνίου 1717 έγινε η συνάντηση των 4 τεκτονικών στοών που λειτουργούσαν στο Λονδίνο για να δημιουργήσουν τη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας. Μάλιστα, για πολλά χρόνια έκτοτε, οι περισσότερες Τεκτονικές στοές εργάζονταν μέσα σε ταβέρνες και όχι στα κομψά τεκτονικά μέγαρα που υπάρχουν σήμερα. Σαν καλοί Τέκτονες, λοιπόν, προσπαθούμε να κρατήσουμε την παράδοση κάθε καλοκαίρι, όταν οι Στοές μας δεν εργάζονται.

Αν πας έξω, στην αγορά και ρωτήσεις τον κυρ-Φανούρη τον μανάβη και τους πελάτες του τι γνώμη έχουν για τους Μασόνους, η διυλισμένη απάντηση που θα εισπράξεις θα σε αφήσει με την εντύπωση ότι οι μασόνοι ίσως και να μην είναι εντελώς άνθρωποι αλλά κάτι περίεργοι τύποι, σκοτεινοί, μυστικοπαθείς, που συγκεντρώνονται σε μέρη που ασκείται η Μαύρη Μαγεία και απεργάζονται την έλευση του Αντίχριστου, κάνοντας σπονδές στο Σατανά και διακορεύοντας παρθένες (η τελευταία αυτή πληροφορία εκφέρεται με μια κάποια δόση φθόνου).

Ακόμη και οι πιο λογικοί και προσγειωμένοι πελάτες του κυρ-Φανούρη θα αντιτείνουν ότι όλα αυτά είναι μάλλον παρατραβηγμένα (άλλωστε που να βρεθούν τόσες παρθένες;), αλλά είναι βέβαιον ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν ένα πολύπλοκο κώδικα αναγνώρισης μεταξύ τους και αλληλοϋποστηρίζονται, προκειμένου να αποκτήσουν συλλογικά όση περισσότερη εξουσία μπορούν.

Αν ρωτήσεις δε τον ταβερνιάρη που φιλοξένησε, τάισε και πότισε εκείνο το ετερόκλητο πλήθος των ανδρών που είδες, θα σου πει ότι η συμφωνία ήταν ο λογαριασμός να μην ξεπεράσει τα 10-12 ευρώ κατ' άτομο, μαζί με το κρασί, γιατί οι περισσότεροι δεν θα μπορούσαν καν να συμμετέχουν, όντας άνεργοι, υποαπασχολούμενοι ή σε οικτρή οικονομική κατάσταση.

Ψάχνοντας λίγο περισσότερο, θα ανακαλύψεις ότι είναι τέτοια η νοοτροπία του μέσου Έλληνα, που ακόμα και το δώρο των 2 ασθενοφόρων που οι Τέκτονες έκαναν από το υστέρημά τους στο Δήμο Ζαχάρως πριν 2-3 χρόνια, να θεωρείται ντροπή για τον (υπόδικο για διάφορες λαμογιές) δήμαρχο της πόλης, ο οποίος φρόντισε την επόμενη κιόλας μέρα να αφαιρέσει κάθε ένδειξη ότι τα ασθενοφόρα ήταν δωρεά του Τεκτονικού Ιδρύματος και να επαίρεται στους ψηφοφόρους του ότι τα απέκτησε με τη μαγκιά του και το πολιτικό του μπρίο.

Και ποιος άραγε να θυμάται πια ότι η Αντικαρκινική Εταιρεία υπήρξε δημιούργημα των Τεκτόνων, ποιος να θυμάται ότι το Νοσοκομείο «Αγ. Ανάργυροι» υπήρξε δωρεά των Τεκτόνων, ποιος λογαριάζει ότι το παιδί του που χειρουργήθηκε μπορεί να πήρε αίμα από κάποιον από τους πολλούς Τέκτονες που το προσφέρουν τακτικά μέσα στις Στοές τους;

Κανένας δεν τα θυμάται αυτά, Θανάση μου. Κανένας και ποτέ δεν θα μπορέσει να αξιολογήσει το έργο κάποιων αντροπαρεών, σαν αυτή που είδες, και αποτελείται από ανθρώπους που λογαριάζουν τα 12 ευρώ που θα χρειαστούν για να πιουν ένα ποτήρι με τους αδελφούς τους, αλλά την ίδια στιγμή δίνουν από το υστέρημά τους για να καλυφθούν κάποιες ανάγκες άλλων συνανθρώπων τους.

Αντίθετα, προκειμένου να αποδώσουν ποταπά κίνητρα στους πολιτικούς μας, οι συμπολίτες μας λένε ότι «αυτός μας πουλάει γιατί είναι Μασόνος». Η Τεκτονική ιδιότητα, δηλαδή, είναι αυτή που μετατρέπει ένα πολιτικό σε λαμόγιο, απατεώνα, επίορκο και κλέφτη!  Και αποδίδουν Τεκτονικές καταβολές σε άτομα που εμείς, ως Τέκτονες, ποτέ δεν θα δεχόμασταν μέσα στην Αδελφότητά μας και νοιώθουμε προσβεβλημένοι όταν τους αποκαλούν Μασόνους.

Και φυσικά, για να μπορέσουμε να δώσουμε μια μικρή ιδέα όλων αυτών που έχει προσφέρει ο Τεκτονισμός στο Έθνος μας, στον απελευθερωτικό αγώνα, τον Μακεδονικό Αγώνα, το Σοσιαλιστικό και Εργατικό Κίνημα, και τις κοινωνικές κατακτήσεις του Ελληνικού Λαού, θα έπρεπε να γραφτούν πολλοί τόμοι, που θα απεδείκνυαν πέρα από κάθε αντίθετη άποψη, ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός είναι ένα κίνημα Διαφωτισμού, Ισότητας και Ελευθερίας και όχι μια αντιδραστική κλίκα μικρονόων οπορτουνιστών, όπως μας παρουσιάζουν, επί δεκαετίες, οι διάφοροι φανατικοί επικριτές μας.

Και όλα αυτά, Θανάση μου, από εκείνες τις ετερόκλητες αντροπαρέες ανθρώπων που δεν θα τους ρίξεις δεύτερη ματιά αν τους συναντήσεις στο δρόμο σου.

Οι Έλληνες Τέκτονες, καλέ μου φίλε, αποδεικνύουν ότι κάτω από το θαμπό και βρώμικο στρώμα της κακομοιριάς, της έλλειψης Παιδείας, της προκατάληψης, της τσάμπα μαγκιάς και του φανατισμού, που έχουν αποκτήσει βροντερή φωνή στα Ελληνικά Μέσα Μαζικής Εξαθλίωσης, υπάρχει μια άλλη Ελλάδα, που σιωπηλά, με ταπεινοφροσύνη και αίσθηση του καθήκοντος κάνει αυτό που πρέπει, χωρίς να λογαριάζει αν η προσφορά της θα αμειφθεί τελικά με κάποια ειδικά επιδόματα από τον Κρατικό Κορβανά.

Είναι μια Ελλάδα που προσπαθεί, ενάντια στη θύελλα της παραπληροφόρησης και του παραλογισμού, να διαφυλάξει ανέπαφο τον Ορθό Λόγο, την πίστη στην πνευματικότητα του ατόμου και την αγάπη στην ελευθερία του να εκφράζει αυτό που θέλει, ακόμα κι αν δεν συμφωνούν πάντα με αυτά που λέει.

Δεν θα υποκριθώ ότι όλα είναι ρόδινα στο βασίλειο του Ελευθεροτεκτονισμού. Είμαστε απλοί άνθρωποι (παρά τα όσα αντίθετα διαδίδονται) και σαν άνθρωποι κάνουμε κι εμείς αρκετά λάθη και δεν αποφεύγουμε τις μικρότητες, τις έριδες και τις παρασπονδίες μας που κάποιες φορές πληγώνουν την Αδελφότητά μας. Όμως, (και αυτή είναι η πραγματική και διαχρονική δύναμη του Τεκτονισμού), ως σύνολο καταφέρνουμε να πράττουμε το Ορθόν, εξουδετερώνοντας τις προσωπικές μας αδυναμίες. Και αυτό συμβαίνει γιατί ως σύνολο, λειτουργώντας με μια συλλογική Ψυχή, καταφέρνουμε να είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από το άθροισμα των επιμέρους προσωπικών μας δυνατοτήτων. Είναι αυτό που ονομάζουμε Τεκτονικό Εγρηγορός και σου έχω μιλήσει γι αυτό σε παλιότερες δημοσιεύσεις μου.

Και μόνο το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα κάποιοι άνθρωποι, που ενάντια στην εχθρική κριτική, τις συκοφαντίες, την άγνοια και την παραπληροφόρηση, εξακολουθούν να πράττουν αυτό που θεωρούν σωστό, τις περισσότερες φορές χωρίς να έχουν ούτε τη στοιχειώδη αναγνώριση για το έργο τους, θα έπρεπε ίσως να σου δώσει μια μικρή ιδέα για το τι πρεσβεύει ο Τεκτονισμός, αλλά και για το πόσο μοναχικό "σπόρ" μπορεί να είναι (γι αυτό και η κρασοκατάνυξη με αδελφούς ενδείκνυται ως τελετουργική θεραπεία της μελαγχολίας και της μοναξιάς, συνταγή δοκιμασμένη από το 1717)...