Τα Κριτήρια της Επιλογής...

Καλέ μου φίλε και αμύητε αναγνώστη Θανάση (κατρουλιάρη!), με αυτή μου την ανάρτηση θα ήθελα να απαντήσω στο μόνιμο ερώτημά σου σχετικά με τα κριτήρια που επιλέγουμε τους μελλοντικούς αδελφούς μας.

Βλέπεις, αν είναι να πιστέψει κανείς όσα απίθανα ακούγονται από καμένα μυαλά, σαν του Τσαρούχα, του Χίου και άλλων αστέρων του θλιβερού μπουλουκιού που ονομάζεται «Ελληνική Δημοσιογραφία», η επιλογή αυτή γίνεται με κριτήριο τα χρήματα, το prestige, τις κοινωνικές και πολιτικές διασυνδέσεις και τις υπερσυντηρητικές απόψεις του υποψηφίου, συνεπώς δεν έχει νόημα για έναν απλό πολίτη να «κρούσει τη θύρα», γιατί οι πιθανότητες να «φάει πόρτα» είναι μεγαλύτερες από του Λαφαζάνη αν προσπαθήσει να μπει στη λέσχη Bildenberg.

Τίποτα δεν θα μπορούσε να βρίσκεται μακρύτερα από την πραγματικότητα, καλέ μου Θανάση. Στο χρονικό διάστημα που ανήκω στην Ελευθεροτεκτονική Αδελφότητα, έχω πειστεί ότι ως θεσμός, ο Τεκτονισμός είναι στην ουσία του ο πλέον φιλελεύθερος και ανεκτικός από οποιονδήποτε άλλο, κοινωνικό, θρησκευτικό ή πολιτικό σχηματισμό.

Όμως (και πάντοτε υπάρχει ένα «όμως»), ο «ατάκτως κρούων την θύραν» ελέγχεται για το αν διαθέτει κάποια απαραίτητα χαρακτηριστικά, τα οποία όμως δεν έχουν καμία σχέση μα όλα αυτά που υποστηρίζουν οι Ταλιμπάν της Ελληνικής Δημοσιογραφίας.

Το βασικότερο χαρακτηριστικό είναι η καλλιέργεια του υποψηφίου και οι προσωπικές του αναζητήσεις. Ένας ισορροπημένος άνθρωπος που έχει θέσει κάποια ερωτήματα στον ίδιο του τον εαυτό, που έχει τη διάθεση να καταλάβει και να αξιολογήσει τα προσωπικά του κίνητρα και που δεν αποζητά μόνο την αναγνώριση και την προβολή, αλλά μπορεί να αποδεχτεί με ταπεινότητα το γεγονός ότι έχει και ελαττώματα που πρέπει (και θέλει) να καταπολεμήσει, αποτελεί το ιδανικό τεκτονικό «υλικό».

Όπως καταλαβαίνεις, καλέ μου Θανάση, αυτό το γεγονός αυτόματα αποκλείει όλους όσους προσπαθούν, παράγοντας πληθώρα διανοητικών και λεκτικών πομφολύγων, να αναδειχθούν και να επιπλεύσουν στον πολιτικό, καλλιτεχνικό ή ακαδημαϊκό στίβο. Τέτοιοι άνθρωποι θα ένοιωθαν δυστυχείς στους κόλπους της Τεκτονικής Αδελφότητας, απλούστατα διότι δεν θα έβρισκαν τη ρηχή καταξίωση που τόσο εναγωνίως αναζητούν στη ζωή τους και θα ανακάλυπταν ότι η λέξη «Εγώ», που τόσο συχνά προσθέτουν σε κάθε τους πρόταση, δεν θα εύρισκε κανένα επιθυμητό αντίκρισμα.

Για τον ίδιο λόγο, ο μέσος μεγαλοαγρότης του κάμπου ή ο κρεατέμπορας της κεντρικής αγοράς θα αντιμετώπιζε δυσκολίες να αποδεχθεί τον Τεκτονισμό, απλούστατα διότι δεν ενδιαφέρεται για παρουσιάσεις φιλοσοφικών κειμένων και τις συνακόλουθες συζητήσεις μεταξύ των μελών της στοάς. Βλέπεις, Θανάση μου, διάφοροι πολιτικοί αστέρες προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο διαχωρισμός είναι ταξικός, ενώ ο ουσιαστικός διαχωρισμός είναι μεταξύ των εχόντων Παιδεία και Λογική και αυτών που προτιμούν να σκέφτονται με βάση κάποια πολιτική συνθηματολογία και αφορισμούς του καφενείου.

Τι να του κάνει του μεγαλοχασάπη η ανάλυση της έννοιας του Καθήκοντος, τη στιγμή που η «Μερσεντέ» έβγαλε το νέο SL με 600 άλογα και το κοσμικό κέντρο «La Boulkoume» ενέταξε στο καλλιτεχνικό του δυναμικό την Kορίνα, μια δίμετρη μπαλκονάτη ξανθιά με φωνάρα πριονοκορδέλας και ηθική σαρκοβόρας νυφίτσας; Στο κάτω-κάτω, αν θέλει να ξεφουρνίσει καμιά σοφία στην παρέα του, μπορεί κάλλιστα να επαναλάβει όσα είπε προχτές στον Παπαδάκη ο Νότης Σφακιανάκης και να «καθαρίσει».

Όπως είδες, χρησιμοποίησα τον όρο «ισορροπημένος», προηγουμένως, γιατί και ο συμπολίτης μας που περιλαμβάνει στις αναζητήσεις του τους Νεφελείμ, τους Ελ από τον Σείριο και τους ψεκασμούς που γίνονται από τους Ελοχίμ της Βουρβουρούς, δεν χρειάζεται να προσπαθήσει να ενταχθεί. Καλύτερα να αποκτήσει κολλητηλίκια με το Δημοσθένη Λιακόπουλο, για να είμαστε όλοι ευτυχείς.

Άλλο ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του υποψήφιου Τέκτονα είναι η κοινωνική του δραστηριότητα. Αν δηλαδή είναι αιμοδότης, δωρητής οργάνων, αν δραστηριοποιείται στην παροχή βοήθειας στους αδύναμους συμπολίτες μας, αν με τη στάση του αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο το τομαράκι του αυτό που τον απασχολεί, αλλά δίνει σημασία και στον πόνο και τις ανάγκες του συνανθρώπου του ή στη βελτίωση του περιβάλλοντος και της ζωής της κοινωνίας μας.

Η Εργασία αποτελεί μία από τις πιο πολύτιμες Τεκτονικές αξίες. Αυτό σημαίνει ότι ο υποψήφιος Τέκτων πρέπει να εργάζεται, δηλαδή να ασκεί βιοποριστικό επάγγελμα. Ο (συνειδητά και από επιλογή) άεργος τυπάκος που η μακαρίτισσα η θεία του η Κούλα του άφησε 8 μαγαζιά και ζει παρασιτικά εισπράττοντας τα ενοίκια, δεν θα έλεγα ότι είναι ο κατάλληλος για ένταξη στην Τεκτονική Αδελφότητα. Επίσης, ο φέρελπις εικοσάχρονος που είναι ακόμα φοιτητής και δεν έχει αρχίσει να εργάζεται θα πρέπει καλύτερα να περιμένει λίγα ακόμα χρόνια πριν κρούσει τη θύρα, δεν τον πήραν άλλωστε τα χρόνια.

Άλλη μια ομάδα συμπολιτών μας που καλό θα ήταν να ξεχάσει την όλη υπόθεση της πιθανής ένταξής τους στον Ελευθεροτεκτονισμό, είναι αυτή των κατεχόντων ποινικά μητρώα για κακουργήματα, πλαστογραφίες, ψευδορκίες, απάτες, υπεξαιρέσεις και άλλες λαμογιές. Τώρα, αν φάγατε κάποια στιγμή 5 μέρες φυλάκιση, επειδή σας πιάσανε να αλλάζετε τη μπαλκονόπορτα χωρίς οικοδομική άδεια ή τρέχατε λίγο παραπάνω στην Εθνική, ε, αυτό πια δεν θα μας τρομοκρατήσει τόσο πολύ ώστε να σας αποκλείσουμε.

Η ηλικία και η οικογενειακή κατάσταση του υποψήφιου Τέκτονα έχουν κάποιο πρόσθετο ρόλο στην αξιολόγηση. Φανταστείτε να ενταχθείτε στον Τεκτονισμό και μετά από λίγα χρόνια να γνωρίσετε τη γυναίκα της ζωής σας, η οποία όμως είναι ακραία θεούσα, ανιψιούλα της Ελένης Λουκά, και δεν θέλει ούτε να ακούσει ότι το βράδυ θα πάτε στις εργασίες της στοάς σας, γιατί φοβάται ότι θα κάνετε σπονδές στο Σατανά και θα γυρίσετε πίσω μυρίζοντας θειάφι. Έτσι, καλύτερο θα ήταν να κρούσετε τη θύρα σε μια ηλικία που αφενός θα έχετε να διαθέσετε ένα βράδυ κάθε εβδομάδα για όλη την υπόλοιπη ζωή σας, χωρίς η επαγγελματική σας δραστηριότητα να σας εμποδίζει, αφετέρου θα γνωρίζετε ότι η τεκτονική σας ιδιότητα έχει την κατανόηση του καλύτερου μισού σας. Για το λόγο αυτό, η πλειονότητα των νεοφύτων αδελφών μας βρίσκεται στην ηλικιακή ομάδα των 35-45 ετών και είναι ήδη οικογενειάρχες.

Όπως ίσως έχετε ήδη παρατηρήσει, δεν δημοσιεύουμε διαφημίσεις με το σλόγκαν «γίνε κι εσύ Τέκτονας, μπορείς». Αυτό συμβαίνει γιατί περιμένουμε η οποιαδήποτε μελλοντική ένταξη να προέλθει από έκφραση ενδιαφέροντος και αναζήτηση από τον υποψήφιο. Στην εποχή της ηλεκτρονικής πληροφόρησης του διαδικτύου αυτό βέβαια μπορεί να γίνει με πολύ περισσότερους τρόπους, ένας εκ των οποίων είναι και το φτωχό αυτό μπλογκ που διαβάζεις.

Όμως, ακόμα και σήμερα, εδώ στην Ελλάδα ακολουθείται ο παλαιός και δοκιμασμένος θεσμός του Αναδόχου. Πρέπει δηλαδή ο υποψήφιος να γνωρίζει κάποιον τέκτονα, ο οποίος θα είναι πρόθυμος να τον προτείνει για αποδοχή στη στοά του και να εγγυηθεί γι αυτόν, διότι παραδοσιακά ο Ανάδοχος δεν είναι άμοιρος ευθυνών εάν ο προτεινόμενος από αυτόν βγει στο τέλος «μπουμπούκι». Εσύ Θανάση μου, μια και δεν γνωρίζεις κάποιον άλλο έχεις επιλέξει εμένα και μπορώ να πω ότι με χαρά μου πρότεινα αρκετούς αδελφούς για εισδοχή στο Τάγμα μας και η μέχρι σήμερα συμπεριφορά τους με έχει δικαιώσει. Άλλωστε, όταν επιλέγεται κάποιος για εισδοχή ως «ελεύθερος και χρηστοήθης», θα ήταν αστείο να ψέξουμε μελλοντικά τον Ανάδοχό του για κάποια παρασπονδία του «βαφτιστηριού» του, μια και εν κατακλείδι, δεν είναι και ο κηδεμόνας του.

Βέβαια, ο κάθε υποψήφιος έχει την ευκαιρία σε μια συνέντευξη, η προσερχόμενος σε άτυπες συναντήσεις μεταξύ των μελών να δείξει τι μέρος του λόγου είναι και να κάνει τη διαδικασία της επιλογής του ευκολότερη, αν πραγματικά είναι αξιόλογο άτομο.

Αυτά λοιπόν καλέ μου Θανάση. Πνευματικότητα, μετριοπάθεια, ταπεινοφροσύνη, εσωτερική αναζήτηση και προσφορά στους συνανθρώπους μας, είναι τα στοιχεία που θα εξασφαλίσουν ότι θα σε δεχτούμε με χαρά στην Αδελφότητά μας. Τι λες κατρουλιάρη φίλε μου, τα διαθέτεις;