Η έννοια του "Κανονικού Τέκτονα" και τα θλιβερά παρατράγουδα...

Πιστέ (και μοναδικέ) μου αναγνώστη, Θανάση, με αφορμή την προηγούμενη, μάλλον αποτυχημένα χιουμοριστική ανάρτησή μου, σήμερα αποφάσισα να σχολιάσω κάποια στραβά που απασχολούν την αδελφότητά μας και βγάζουν προς τα έξω πολλά λάθος μηνύματα, τα οποία βέβαια αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του κάθε κακοπροαίρετου κριτή μας.

Όπως σου έχω πει και στο παρελθόν, ανήκω σε μία στοά που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, του παλαιότερου δηλαδή εν λειτουργία (και εθνικής εμβέλειας) τεκτονικού σώματος.

Μπορεί κανείς να πει ότι η ΜΣτΕ αποτελεί το πρεσβυγενές σχήμα, μια και τα περισσότερα από τα υπόλοιπα τάγματα που λειτουργούν στη χώρα μας δημιουργήθηκαν από αδελφούς που κάποτε ανήκαν στη ΜΣτΕ, και η οποία εξακολουθεί να εκπροσωπεί τον κύριο όγκο του τεκτονικού πληθυσμού στην Ελλάδα.

Τα Τεκτονικά Τάγματα λειτουργούν με το σύστημα της αμοιβαίας αναγνώρισης από άλλες τεκτονικές δυνάμεις του εξωτερικού, δημιουργώντας μια χαλαρή συνομοσπονδία, χωρίς κάποια κεντρική διοίκηση, η οποία όμως εγγυάται στον νεοεισερχόμενο τέκτονα ότι το τάγμα που ο ίδιος έχει επιλέξει υπόκειται σε κάποιους κανόνες και τυπικά λειτουργίας που είναι σύμφωνα με κάποιους διεθνώς αποδεκτούς κανόνες.

Στο παρελθόν, η εμπειρία μας έχει αποδείξει ότι όταν μια ομάδα ανθρώπων δεν υπόκειται σε αυτούς τους αποδεκτούς κανόνες, συνήθως, τόσο τα κίνητρά της, όσο και οι πρακτικές της είναι τουλάχιστον ύποπτες και ιδιοτελείς.

Τρανό παράδειγμα αυτού που σου γράφω αποτελεί η περίφημη (μη Κανονική) στοά Ρ2 στην Ιταλία, η οποία στη δεκαετία του ‘70 σταμάτησε να λειτουργεί υπό την αιγίδα της ΜΣ της Ιταλίας και αποτέλεσε ένα άντρο παρανομίας και δόλιας νομής της εξουσίας, μεταξύ μεγαλόσχημων λειτουργών του Ιταλικού κράτους και αηθών επιχειρηματιών. Ένα ακόμα πρόσφατο ψευδοτεκτονικό σχήμα, αυτό των Τευτόνων Ιπποτών, το οποίο ευδοκιμεί στις σαξονικές χώρες, εξέθρεψε στους κόλπους του το Νορβηγό χασάπη που δολοφόνησε 75 αθώα παιδιά, στο όνομα κάποιων ρατσιστικών οραμάτων του.

Ακολουθώντας τις παραδόσεις της Αδελφότητάς μας, είναι γεγονός ότι οι περισσότερες τεκτονικές στοές που τελούν υπό την αιγίδα διεθνώς αναγνωρισμένων Ελληνικών τεκτονικών δυνάμεων, επιλέγουν με κάποιο, μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αυστηρότητας τους υποψήφιους τέκτονες. Για παράδειγμα, στην ιστορική στοά στην οποία ανήκω, μπορεί να χρειαστούν μέχρι και 3 χρόνια πριν ο ενδιαφερόμενος γίνει τελικά δεκτός για μύηση στο βαθμό του μαθητή.

Πριν από πολλά χρόνια μάλιστα, ένας υποψήφιος όταν εκδήλωνε το ενδιαφέρον του για ένταξη σε κάποια στοά, δεν ελάμβανε καμία απάντηση τις πρώτες δύο φορές και μόνο την τρίτη φορά δέχονταν να τον συναντήσουν, θεωρώντας ότι έπρεπε πρωτίστως να αποδείξει ότι το ενδιαφέρον του να ενταχθεί στην Τεκτονική αδελφότητα ήταν διαρκές και πραγματικό και δεν τον αποθάρρυνε η πρώτη δυσκολία που θα συναντούσε.

Δεν μπορώ να κρίνω αν κάποια τέτοια μέτρα ήταν ορθά, αλλά όταν κάποια στιγμή χαλάρωσαν, μας προέκυψαν απατεώνες σαν τον «δημοσιογράφο» Βασίλη Λαμπρόπουλο, ο οποίος έμεινε στον Τεκτονισμό για ένα χρόνο (ίσα-ίσα για να ακούσει 5-6 ονόματα που θα τον έκαναν «αξιόπιστο») και μετά έγραψε κάποιο βιβλίο, όπου έβγαλε από την κοιλιά του ένα σωρό απίστευτα και βορβορώδη σενάρια συνωμοσίας εις βάρος των τεκτόνων, με προφανή σκοπό να «κονομήσει» από τους αφελείς και τρομοκρατημένους συμπολίτες μας.

Όμως, Θανάση μου, είμαστε πολίτες μιας χώρας στην οποία συνήθως αρκεί να δηλώσεις ότι είσαι κάτι, ώστε να αποκτήσεις αυτομάτως και τη σχετική ιδιότητα. Της χώρας των εκατοντάδων χιλιάδων «δοκτόρων», «κοινωνιολόγων», «νομικών», «αναλυτών», «δημοσιογράφων», «συγγραφέων», «συμβούλων», «στελεχών», αλλά και «τεκτόνων».

Έτσι λοιπόν, βρίσκεται κάποιος επιτήδειος «δόκτωρ», με μεταπτυχιακούς τίτλους από το πανεπιστήμιο «Ακουμπαούλαταμπαούλακούλα» της Δυτικής υποσαχάριας Μαϊμουλάνδης, ο οποίος με 50€ ανοίγει το δικό του Τεκτονικό Σώμα ως ΕΠΕ με έδρα τη Βουλγαρία και διακηρύττει ότι οι διεθνείς αμοιβαίες αναγνωρίσεις μεταξύ των τεκτονικών σωμάτων διαφόρων χωρών δεν έχουν καμία αξία και πρεσβεύουν τη μούχλα και την οπισθοδρόμηση σε μια κοινωνία που δεν χρειάζεται να κάτσει να σπάζει το κεφαλάκι της για πολλά-πολλά.

Ο ίδιος «δόκτωρ» βρίσκει ως συνεργάτες ένα μάτσο κρετίνων με αντίστοιχης ακαδημαϊκής αξίας τίτλους σπουδών και τους στολίζει με τίτλους που θα ζήλευε ακόμα και η βασίλισσα Ελισάβετ Β’. Τους κρεμάει και από 20 μετάλλια που αγόρασε στο eΒay κοψοχρονιά και στήνει το δικό του «τεκτονικό» παραμάγαζο, με διεύθυνση, τηλέφωνο και ιστοσελίδα, έτοιμος να μοιράσει δόξα, σοφία και αξιώματα σε κάθε κακομοίρη που θα του «τα ακουμπήσει» γερά, αλλιώς δεν θα τον δεχόταν για μέλος του ούτε ο Σύλλογος Καρπαζοεισπρακτόρων Αττικής και Περιχώρων…

«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε. Με κάθε εγγραφή (η οποία βέβαια έχει ένα διόλου ευκαταφρόνητο, έμμεσο ή άμεσο αντίτιμο) σας μυούμε εντός 2 ημερών και στους 33 βαθμούς του Σκωτικού Τύπου, γιατί γουστάρουμε να έχουμε στις εργασίες μας μόνο Κραταιούς Αδελφούς, στολισμένους σαν τη λατέρνα του μακαρίτη του Αυλωνίτη. Γιατί να κάθεστε και να περιμένετε, ταπεινοί μαθητές, εταίροι και διδάσκαλοι, να περάσουν μέχρι και 30 ή 50 χρόνια στον Τεκτονισμό, μέχρι να ανέλθετε στα υψηλά κλιμάκια; Εμείς σας ανεβάζουμε σούμπιτους όλους στην Ανατολή και ατενίζουμε τους ταπεινούς τέκτονες των άλλων σχημάτων αφ’υψηλού και με ύφος 40 καρδιναλίων. Όλα τα σφάζουμε και όλα τα μαχαιρώνουμε, με το κατάλληλο οικονομικό κίνητρο, βεβαίως-βεβαίως».

Κι έτσι, καλέ μου Θανάση, ο κάθε πικραμένος (ή πικραμένη) συμπολίτης μας, ο οποίος δεν διαθέτει την υπομονή να περιμένει και να επιμένει, ή το χαρακτήρα να ταπεινώσει τον εαυτό του για να ανακαλύψει μέσα του κάτι μεγαλύτερο από τις καταναλωτικές του ανησυχίες, βρίσκει μία ιδιαίτερα ελκυστική λύση στην «προσφορά» του «τεκτονικού» αυτού μορφώματος.

Μέσα σε 2-3 μέρες έχει γίνει ότι δεν πρόκειται να γίνει ο ταπεινός Τέκτων αδελφός μας μέσα σε 40 χρόνια, έχει βρει το Φως που ακόμα εμείς το ψάχνουμε στα τυφλά, έχει φορέσει τα φανταχτερά του βρακοζώνια χωρίς να γνωρίζει τίποτα από όσα αυτά αντιπροσωπεύουν και ξαμολιέται στο Facebook μοστράροντας φωτογραφίες δόξας και τιμής και αποκαλώντας όλους όσους υποψιάζεται για τέκτονες με την προσφώνηση «αδελφέ μου».

«Κουνιέται» στις ανυποψίαστες «γκομενίτσες» ως τέρας φιλοσοφικής εμπειρίας και δηλώνει δεξιά κι αριστερά, σε κάθε ευκαιρία, ότι ανήκει σε ένα «ελίτ τεκτονικό σώμα» όπου δεκτοί γίνονται μόνο ελάχιστοι άνθρωποι με ιδιαίτερα προσόντα, συνεπώς δεν είναι για όλους η συμμετοχή σε αυτό.

Φαντάσου καλέ μου φίλε, τι γνώμη θα σχημάτιζε κανείς για ένα, οποιοδήποτε πολιτικό, φιλοσοφικό ή θρησκευτικό κίνημα, αν δεν γνώριζε τίποτα περί αυτού, αλλά έβλεπε καθημερινά να ομιλεί εξ ονόματός του ο … Ταμτάκος. Γιατί, τίποτα περισσότερο δεν είναι κάτι τέτοια άτομα, για τα οποία θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος νόμος περί … «αντιποίησης ευφυΐας και ηθικής».

Δυστυχώς, καλέ μου Θανάση, επειδή αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι και οι πλέον εκδηλωτικοί προς τα έξω, όσον αφορά το θέμα της «τεκτονικής» τους ιδιότητας, ο μέσος ανυποψίαστος συμπολίτης μας εύκολα μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι οι Μασόνοι είναι ψωνάρες, αμετροεπείς και εγωπαθείς.

Επειδή λοιπόν είναι πάρα πολλοί, όλοι αυτοί που κράζουν καθημερινά περί τεκτονικών θεμάτων, προκειμένου να δημιουργήσουν εντυπώσεις γύρω από το άτομό τους, ενώ στην ουσία «δεν ξέρουν την τύφλα τους», ούτε θα μπορέσουν ποτέ να μάθουν, τυφλωμένοι από τη φτηνή τους ματαιοδοξία, καλό θα ήταν να μη βιαστείς να βγάλεις συμπεράσματα για όλους τους υπόλοιπους σιωπηλούς και Κανονικούς Τέκτονες.

Προσπάθησε απλά να μάθεις, εάν ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως «Τέκτων» συμπολίτης σου ανήκει σε κάποιο Κανονικό τεκτονικό σχήμα, ή απλά αγόρασε τα φανταχτερά περιζώματά του σε τιμή ευκαιρίας από τα «ταχύρρυθμα» αυτά μορφώματα που παραπλανούν τον κόσμο και εκθέτουν τον Τεκτονισμό.

Βλέπεις, καλέ μου Θανάση, όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έτσι και τα φανταχτερά βρακοζώνια δεν κάνουν απαραίτητα τον Τέκτονα.