Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Ψάχνοντας ένα κούκο, για να κλείσουμε καρρεδάκι...



Μπορεί εσύ, εκλεκτέ μου αναγνώστη Θανάση, να απολαμβάνεις το φραππεδάκι σου σε κάποια παραλία, ατενίζοντας τα γύρω αξιοθέατα με μάλλον μελαγχολική διάθεση, (δεδομένου ότι η οικονομική κρίση έχει ψαλιδίσει τα ... φτερά της νεολαίας, κάνοντάς την να νοιώθει σαν μαδημένο κοτόπουλο), ο Τέκτων φίλος σου όμως (εγώ δηλαδή), με μία περίεργη μαζοχιστική διάθεση που με κατατρύχει, προσπαθώ να παρασύρω άλλους, επιρρεπείς προς την πάρλα αδελφούς, σε μία συζήτηση σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Τεκτονισμός από τις τρέχουσες πολιτικο-κοινονικο-οικονομικές συγκυρίες.
Για να σου δώσω να καταλάβεις, δηλαδή, εμείς οι Τέκτονες όλων των βαθμίδων, δεν έχουμε ακόμα φτάσει να χρειαζόμαστε ένα κούκο για να κλείσουμε καρεδάκι για ξερή, αλλά βαίνουμε κατά κει μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Το καλό για εσένα αγαπητέ μου αναγνώστη είναι ότι εάν ενταχθείς τώρα, ίσως να προλάβεις μέσα σε λίγα χρόνια να γίνεις σεβάσμιος, ένδοξος, κραταιός, τρίς ισχυρός και ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σου.
Όμως, όπως καταλαβαίνεις, αυτό μπορεί να είναι και πρόβλημα, παρ’όλη την πρεμούρα σου να φορέσεις κι εσύ τα χρυσοποίκιλτα περιζώματα για να κάνεις το κομμάτι σου στο γκομενάκι. Κι αυτό, γιατί θα νοιώθεις κι εσύ ο ίδιος ότι η επιλογή σου έγινε «από τον πάτο του άδειου βαρελιού» και σε τελευταία ανάλυση, καλύτερα ταγματάρχης στον Αμερικανικό στρατό, παρά στρατάρχης στις ένοπλες δυνάμεις της Αφρικανικής Δημοκρατίας της Δυτικής Ακουμπαουλαταμπαουλακούλα..
Εμείς οι Τέκτονες, όμως, είμαστε ελεύθεροι και υπερήφανοι άνθρωποι. Αρνούμαστε κατηγορηματικά και μετά βδελυγμίας να κάνουμε εκπτώσεις στις προδιαγραφές που πρέπει να έχει ένας υποψήφιος αδελφός, πολύ δε περισσότερο αρνούμαστε να προσφέρουμε σετ 60 τεμαχίων από «φίνα Κινέζικη πορσελάνη», κομπλέ σερβίτσιο από ανοξείδωτα μαχαιροπίρουνα και τρία σεμεδάκια, με κάθε μύηση νεοφώτιστου.
Κι έτσι, με τις καράφες τα ουζάκια και τις μπυρίτσες να διαδέχονται η μία την άλλη επάνω στο τραπέζι, έχουμε πέσει σε βαθιά περσυλλογή. Και θα σου εξηγήσω γιατί συμβαίνει αυτό, αν δεν βαρέθηκες ήδη να με παρακολουθείς.
Βλέπεις, ο Τεκτονισμός, ανέκαθεν υπήρξε ένα κίνημα Διαφώτισης. Θα πάω ένα βήμα πιο πέρα και θα πω ότι ο Τεκτονισμός υπήρξε η αποκλειστική Δύναμη Διαφώτισης που έθεσε σε λειτουργία όλους εκείνους τους πολιτικούς και κοινωνικούς μηχανισμούς που οδήγησαν τους λαούς της Δύσης στα επίπεδα ελευθερίας και αυτοδιαχείρισης που κατέκτησαν κατά τον 18ο, 19ο και 20ο αιώνα. Το Τεκτονικό σύνθημα «Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης» έγινε σύνθημα της Γαλλικής επανάστασης και όλων των καταπιεσμένων λαών και κοινωνικών στρωμάτων και οδήγησε στην απελευθέρωση των λαών από το φεουδαρχισμό, την απολυταρχία των αυτοκρατόρων και τη σκοταδιστική επιρροή της Καθολικής Εκκλησίας σε όλη την Ευρώπη και τη νεοσύστατη Αμερική.
Ακόμα και τα κινήματα του Κομμουνισμού, της Αναρχίας και του Σοσιαλισμού ιδρύθηκαν και καθιερώθηκαν από Τέκτονες αδελφούς (Μάρξ, Εγκελς, Μπακούνιν, Σπύρος Νάγος κλπ), οπότε θα ήταν πολύ αστείο να κατηγορηθούν οι Τέκτονες για σκοταδισμό και υπερσυντηρητισμό.
Στην Ελλάδα μας, η Φιλική Εταιρεία ήταν δημιούργημα Τεκτόνων και μερικοί από τους σπουδαιότερους ήρωες και παράγοντες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας υπήρξαν Τέκτονες και έδρασαν εμφορούμενοι από τις Τεκτονικές τους αξίες και ιδεώδη. Οι τεκτονικές στοές της Μακεδονίας («Φιλιππος», «Ελπις» κλπ για να αναφέρω μερικές) υπήρξαν προπύργια του Μακεδονικού Αγώνα και πλήρωσαν ακριβό τίμημα για την εθνική τους δράση, με ανελέητες διώξεις των μελών τους και καταστροφή των στοών από τις Οθωμανικές Αρχές. Αργότερα, ο ίδιος ο Χίτλερ έδωσε σαφείς εντολές για τη συστηματική εξόντωση των Τεκτόνων σε ολόκληρη την κατακτημένη Ευρώπη και τη δήμευση και καταστροφή των στοών και των συμβόλων τους.
Ο Τεκτονισμός, όπως είπαμε και σε προηγούμενες αναρτήσεις, είναι μία προσωπική υπόθεση για τον καθένα από εμάς. Είναι το μέσον για την προσωπική μας «λάξευση του λίθου», την τελείωσή μας και την λήψη του Φωτός της Γνώσης. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της Αυτογνωσίας, του Ορθού Λόγου και του Παραδείγματος. Και ποιό μπορεί να είναι ισχυρότερο Παράδειγμα από αυτό που μας άφησαν παρακαταθήκη οι παλαιότεροι αδελφοί με τις πράξεις τους και το βίο τους;
Ολα αυτά μεταφράζονται στο (παραφρασμένο) ρητό του αείμνηστου Σπύρου Καλογήρου: «Είναι βαριά η κληρονομιά, Αρη».
Ετσι, όλοι μας αναγνωρίζουμε ότι ο Τεκτονισμός, ως σύστημα ιδεών και ιδανικών, έχει πολλά να προσφέρει στην προσωπική τελείωση ενός ελεύθερα σκεπτόμενου ανθρώπου. Και το προσέφερε, όταν οι τεκτονικές στοές ήταν τα ζωντανά και παλλόμενα από πνευματική ενέργεια κέντρα διαφώτισης και εμφύτευσης των ιδεωδών της ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφοσύνης, για πολλές γενιές ανθρώπων που έζησαν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον και μία ιστορική περίοδο που κάθε άλλο παρά τη διαφώτιση ευνοούσε.
Ομως, καλέ μου και μοναδικέ αναγνώστη, τι συνθήκες επικρατούν τώρα;
Ο Ανθρωπος είναι Πολιτικόν Ον κατά τον Αριστοτέλη. Ο χαρακτηρισμός αυτός εμπεριέχει και την έμφυτη τάση του σκεπτόμενου ανθρώπου να φιλοσοφεί, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να εντάξει και να αφομοιώσει τις πληροφορίες που λαμβάνει σε ένα ευρύτερο ιδεολογικό πλαίσιο που θα καθορίσει τη στάση του απέναντι στην Κοινωνία και τη Φύση.
Τι συμβαίνει όμως, όταν ο ρυθμός πληροφόρησης γίνεται συντριπτικά μεγαλύτερος από τον ρυθμό αφομοίωσης της πληροφορίας; Τι μπορεί να γίνει όταν οι πληροφορίες από το Διαδίκτυο (καλή ώρα) περνούν αφιλτράριστες πλέον στο μυαλό μας, γιατί δεν υπάρχει πια χρόνος να τις αναλύσουμε, να τις φιλοσοφήσουμε και να τις εντάξουμε στο δικό μας, προσωπικό σύστημα αληθειών και αξιών;
Ακούω πολλά νέα παιδιά να επαίρονται ότι πλέον μπορούν να τα βρούν ΟΛΑ στο Internet. Και θα συμφωνήσω για λόγους οικονομίας χρόνου, αλλά πότε αναλογιστήκαμε ποια από αυτά τα στοιχεία είναι αληθή και ποια ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας, του ψεύδους, της υστεροβουλίας, ή απλά του αστικού μύθου; Εχουμε άραγε πια το χρόνο να τα αναλύσουμε όλα αυτά, ή απλά ο εγκέφαλός μας κοντεύει να τηγανιστεί και θα φτάσουμε σε σημείο να παθαίνουμε κρίση άγχους όταν είναι να αποφασίσουμε αν θα παραγγείλουμε κρέμα ή σοκολάτα παγωτό;
Και φυσικά, ποιός ο ρόλος του Τεκτονισμού στη σύγχρονη κοινωνία, όπου τίποτα πια δεν είναι μυστικό, συνεπώς δεν μπορούν να υπάρχουν Μύστες ή οι Ιεροφάντες που θα τους καθοδηγήσουν; Το διαδίκτυο και η τηλεόραση είναι οι απόλυτοι Ιεροφάντες και οδηγοί για εκατοντάδες εκατομμύρια συνανθρώπων μας.
Ο αξέχαστος Νίκος Γκάτσος το είπε με πολύ λιγότερα και πιο καίρια λόγια:

«..κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς...»

Είναι λοιπόν ώρα να «κοιμηθεί» ο Τεκτονισμός; Φτάσαμε πια στο σημείο να αποτελούμε ένα ιδιόμορφο Gentlemen’s Club με περίεργες ποδίτσες, χειραψίες και αναχρονιστικές συνήθειες;
Ας απαντήσω με μία ερώτηση (ά, ρε Σωκράτη εσύ superstar, με τη μαιευτική σου μέθοδο!!):
Πιστεύετε ότι ο διαρκώς εντεινόμενος καταιγισμός της πληροφορίας έχει αυξήσει τη Γνώση σας (όχι τις γνώσεις σας);
Πιστεύετε ότι ο καταιγισμός αυτός σας έχει κάνει να μπορείτε με μεγαλύτερη ευκολία να αναγνωρίζετε το Αληθές από το Ψεύτικο;
Πιστεύετε ότι όλη αυτή η πληροφόρηση εμπεριέχει τα εργαλεία για να τη διαχειριστείτε προς όφελος της πνευματικής και προσωπικής βελτίωσής σας;
‘Η μήπως, (λέω...μήπως) η απίστευτη πυκνότητα και ροή των πληροφοριών μπορεί να κρύβουν και μεγάλες ποσότητες «τοξινών» που η κριτική ικανότητά μας είναι πλέον πολύ ανεπαρκής για να τις απομονώσει και να τις «φιλτράρει» πριν μας κάνουν κακό;
Και τι είναι αυτή η διαδικασία, πέρα από έναν νέο Σκοταδισμό, ένα νέο Μεσαίωνα; Αφού λοιπόν ο Ανθρωπος, χρησιμοποιώντας τη Γνώση ξέφυγε από τα δίχτυα του εκάστοτε φεουδάρχη, μήπως η ακατάσχετη πληροφόρηση τον κάνει να χάσει τη Γνώση, σαν τον ψύλλο μέσα στα άχυρα και να καταλήξει υποτελής μιας νέας φεουδαρχίας που γνωρίζει εκ των προτέρων τι είναι αξιοποιήσιμο και τι είναι γυάλινη χάντρα;
Το χρυσόψαρο ψοφάει, είτε το αφήσουμε νηστικό, είτε το ταϊσουμε με μεγάλες ποσότητες τροφής. Και η μνήμη του διαρκεί περίπου 3 δευτερόλεπτα. Πόσο πολύ μπορεί να του μοιάσουμε χωρίς καν να το αντιληφθούμε;
Και, καλέ μου φίλε και μοναδικέ αναγνώστη, αν κατάφερα να σε κάνω για λίγο να μην κοιτάς τα αξιοθέατα της παραλίας, ποιό εργαλείο μπορεί να σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις τα αληθή, μέσα σε ένα πέλαγος από «γυάλινες χάντρες»;
Το να προσκολληθούμε σε οποιαδήποτε πολιτική ιδεολογία ή θρησκεία για να διακρίνουμε το Αληθές έχει την ίδια χρησιμότητα με το να μετράμε τον πυρετό μας με ένα θερμόμετρο που ή μόνη του ένδειξη είναι οι 37,2°. Αυτό λέγεται Δόγμα στην καθομιλουμένη.
Το να δεχθούμε τα πάντα ως Αληθή, θα μας σχιζοφρενιάσει, άσε που θα μας δίνουν γλυφιτζούρια οι πορνόγεροι στην παιδική χαρά πριν μας πιάσουνε τον πισινό.
Το να απορρίψουμε τα πάντα ως Ψεύδη, θα μας κάνει κυνικούς και μονόχνωτους και το μόνο που θα μας μείνει είναι να πάρουμε τις μολότωφ και να την κάνουμε κατά Εξάρχεια μεριά ή να ακούμε συνέχεια Gothic Rock.
Συνεπώς, δεν συμφωνείς ότι η πρόταση του Τεκτονισμού για αυτογνωσία, ορθό λόγο και παρατήρηση των φαινομένων, μπορεί να έχει κάποια πρακτική αξία, ακόμα και στις μέρες μας;
Αλλωστε, ποια μπορεί να είναι μεγαλύτερη Ελευθερία από την ελεύθερη σκέψη και λήψη αποφάσεων, μέσα σε ένα κυκεώνα παραπληροφόρησης;
Πως μπορούμε να πετύχουμε μεγαλύτερη Ισότητα από την ισότητα που διακρίνει τους πραγματικά σκεπτόμενους ανθρώπους που επικοινωνούν μεταξύ τους;
Και πως μπορούμε να νοιώσουμε αισθήματα Αδελφοσύνης μεταξύ μας, αν δεν εμπιστευτούμε τον διπλανό μας ότι μας μιλάει με την καρδιά του και δεν μας παραπληροφορεί, κινούμενος από ιδιοτέλεια;
Συνεπώς....
Οι πρακτικές, οι τελετουργίες και ακόμα και η γλώσσα του Τεκτονισμού μπορεί όντως να φαίνονται αναχρονιστικές για ένα νέο άνθρωπο της εποχής μας, αλλά οι αξίες, τα εργαλεία και τα διδάγματα παραμένουν διαχρονικά. Και ανήκω σε αυτή την τάξη των «σκληροπυρηνικών» που επιμένουν, όχι μόνο να μην διευκολύνουμε την προσέλευση νέων αδελφών χαμηλώνοντας τον πήχυ, αλλά να κάνουμε τα κριτήρια επιλογής ακόμα πιο αυστηρά. Αλλωστε, για να φτάσεις κάτι που αξίζει πρέπει να ανέβεις, όχι να κατέβεις.
Αν λοιπόν έχουμε μείνει τρείς κι ο κούκος, ας πρόσεχαν οι υπόλοιποι...

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ενδιαφέρον το άρθρο σας. Τονίζετε μια ανησυχία για την μείωση του αριθμού των νέων μελών,κάτι για το οποίο προφανώς είστε ενήμερος .

Επίσης τονίζετε ότι η αυστηρή επιλογή (ή και το ανέβασμα του πήχυ της επιλογής) μελών είναι μια πρόταση

Θα θέλατε να μας πείτε αν η ΜΣΤΕ σκοπεύει να κάνει κάποιο άνοιγμα προς τον αμύητο κόσμο με σκοπό την προσέλκυση νέων μελών ? Είναι κάτι που κάνουν όλες οι οργανωμένες ομάδες , τα club (κλειστά ή ανοικτά) κλπ

Και για να είμαι σαφής δεν εννοώ ούτε προσηλυτισμό , ούτε διαφήμιση επιπέδου τηλε-πώλησης. Αναφέρομαι σε οργανωμένη προσπάθεια γνωστοποίησης των τεκτονικών ιδεωδών και της τεκτονικής φιλοσοφίας με στόχο την ώσμωση τεκτονισμού/αμύητης κοινωνίας

Σκοπεύει,λοιπόν, να κάνει κάποιο σχετικό άνοιγμα ? Και επίσης , η διοίκησή της αποτελείται από άτομα τα οποία θα έβλεπαν θετικά κάποιο τέτοιο ενδεχόμενο ?

GREEK MASON είπε...

Ήδη γίνεται προσπάθεια, αγαπητέ μου, τόσο ατομικά από κάποιους αδελφούς (όπως είναι η αφεντιά μου) όσο και από το Συμβούλιο της ΜΣΤΕ να προσελκύσουμε αξιόλογους ανθρώπους, που δεν βλέπουν τον Τεκτονισμό ως μέσον για το βόλεμά τους.

Η νέα διοίκηση αποτελείται από εξαιρετικά αξιόλογους ανθρώπους νεότερης ηλικίας που σαφώς βλέπουν θετικά την υπόθεση και κάνουν προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.

Για το λόγο αυτό, όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να επικοινωνεί μαζί μου, σαν πρώτο βήμα.

Ανώνυμος είπε...

Πολυ καλα νεα,αυτα που αναφερετε.Το blog σας βεβαια ειναι οχι μονο γνωστο,αλλα εχει και πολυ καλη φημη. Παρολα αυτα, οι κεντρικες και συντονισμενες κινησεις απο την διοικιση ειναι επισης σημαντικες.Αποο την στιγμη που οργανωθουν και εκτελεστουν σωστα θα φερουβ πιστευω και αριθμητικα αποτελεσματ

Παντως,σας αξιζουν ευσημα γιατι συμμεφεχετε ενεργα στο ανοιγμα του δρομου!

Ανώνυμος είπε...

Δεν καταλαβαίνω, έπαψε ο Έλληνας ν'αναζητεί την "γνώση" και τον "ορθό λόγο" ή τελικά συνειδητοποιεί ότι η αδελφότητά σας δεν ταιριάζει με την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλεία;

GREEK MASON είπε...

Αυτό κατάλαβες από το κείμενο, αγαπητέ μου, ή αυτό ήθελες να καταλάβεις;

Ανώνυμος είπε...

Αν και εκπρόθεσμα μερικοί προβληματισμοί μου.

Περί ποσότητας και ποιότητας:
Κάποτε θυμάμαι ότι άκουσα έναν κύριο να περιγράφει πώς ο ίδιος κατάφερε να "στρώσει" ένα καρεδάκι με τον εαυτό του μέσα σε ένα βιβλιοπωλείο. Το πλήθος των παιχτών άλλα και ο τύπος του παιγνίου δεν νομίζω να έχει και πολύ σημασία. Όρεξη θέλει το σπορ (άντε και λίγη σκαγιά*). Αν την έχεις τότε πλήρεις τα κριτήρια.

Περί εξωτερίκευσης :
Το άνοιγμα προς την κοινωνία όμως είναι ένα άλλο θέμα… Μπορείς να ξεριζώσεις μιαν αντίληψη τόσο βαθιά ριζωμένη; Όχι ριζωμένη μέσα στην κοινωνία. Η κοινωνίες είναι πάντα ανοιχτές σε νέες ιδέες και εναλλακτικές προτάσεις (καλές ή κακές). Αυτή η αντίληψη είναι ριζωμένη μέσα στους τέκτονες (όχι στον τεκτονισμό)

Και το μεγάλο ερώτημα: Θέλεις να την ξεριζώσεις;

Η συγχωρεμένη η γιαγιάκα μου, μου έλεγε «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω».

Μήπως τελικά και ἡμεῖς δεν θέλουμε; Αλήθεια πόσες φορές διορθώσαμε τα κακώς κείμενα, στον τρόπο εφαρμογής του τεκτονισμού στον Ελλαδικό χώρο, που μας επισημάνθηκαν από καλοπροαίρετη κριτική του Θανασάκι;

Μήπως τελικά δυστυχούμε στο άκουσμα των ελαττωμάτων μας από τον κάθε Θανασάκι που μπορεί να έχει και μία διαφορετική άποψη για την αφεντομουτσουνάρα μας;

Γιατί στο εξωτερικό υπάρχει εξέλιξη του συστήματος ενώ στο εσωτερικό υπάρχει στασιμότητα και προσκολλιόμαστε σε αναχρονιστικές μεθόδους του παρελθόντος;

Γιατί δεν έχουμε προσαρμόσει τις δράσεις μας ως Ελληνικός τεκτονισμός (στο σύνολό του) σύμφωνα με τις επιταγές της σύγχρονης κοινωνίας που ζούμε;

Περί διοίκησης:
Η κάθε διοίκηση είναι το καθρέπτισα των μελών της. Για να δούμε τελικά ο καθρέπτης μας δείχνει όμορφους ή πραγματικά είμαστε όμορφοι;

Συγγνώμη αν σας κούρασα άλλα κάπου έπρεπε να πω τον πόνο μου. Είναι τόσο μοναχικά εδώ στην περιφέρεια…

*Τρέλα - ενδιαφέρον – υπερβολική ενασχόληση.

GREEK MASON είπε...

Φίλτατε Ανώνυμε αδ.:, όλες αυτές οι σκέψεις νομίζω ότι είναι κοινές σε κάθε συνειδητοποιημένο Τέκτονα που θέλκει να δει το θεσμό να αποκτά υγιείς ρίζες και να εμπλουτίζεται με αξιόλογους ανθρώπους μέσα από την Κοινωνία, απαλλαγμένος από τις κατηγορίες και τις προκαταλήψεις των επικριτών του.

Και πολύ περισσότερο καταλαβαίνω τις αγωνίες σου σαν "μοναχικό" τέκτονα της περιφέρειας και θαυμάζω όλους εσάς τους αδ.: μας που το παλεύετε ενάντια σε πολύ αντίξοες συνθήκες, "εκεί έξω".

Τα βήματα που γίνονται είναι μικρά και δύσκολα. Το έχω συζητήσει πολλές φορές με αξιολογότατους ενδ.: αδ.: που γνωρίζω και καταλαβαίνω και τη δική τους δυσκολία να κάνουν μόνοι τους τη διαφορά. Βλέπεις, όπως κάθε άλλη κοινωνική ομάδα, έτσι και ο Τεκτονισμός χρειάζεται τη συμμετοχή όλων μας.

Gery είπε...

Ευχαριστω για όλα.