Μια Νέα Ανατολή, Ένας Νέος Ρόλος....

Πιστέ αλλά διστακτικέ (κατρουλιάρη!) αναγνώστη μου, Θανάση, όπως ίσως θα έχεις αντιληφθεί από την περιφρόνηση με την οποία κοιτάζει η 12χρονη κόρη σου το κινητό σου τηλέφωνο, παρόλο που το αγόρασες πρόπερσι, ζούμε σε μια εποχή που ένας άνθρωπος με μέτρια ευφυΐα, όπως εμείς, αδυνατεί να προλάβει ή να αντιληφθεί τις κοινωνικές εξελίξεις που συντελούνται εν τη αδρανεία του. Ένα μόνο φτωχό μυαλό μας δικαιολόγησε ο Παντοδύναμος, κι αυτό έχει ήδη καεί από όσα συμβαίνουν γύρω του και πρέπει να αντιμετωπίζει καθημερινά.

Έτσι, στρεφόμαστε προς κάθε λογής κοσμοθεωρία, πίστη ή δόγμα, προκειμένου να βρούμε ένα μέρος όπου θα μας πουν ότι όλα είναι τελικά καλά και να μην ανησυχούμε, διότι ο Πανάγαθος, ο Μαρξ, οι Ελοχίμ, το Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας, ο Δαλάι Λάμα, ο Τσίπρας ή ο Ντάρθ Βέντερ θα φροντίσουν για την ασφάλειά μας και την ψυχική μας γαλήνη.

Δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεσαι, καλέ μου Θανάση. Αν εξαιρέσουμε ένα σοβαρό ποσοστό της Ανθρωπότητας που διαθέτει τη λογική μιας αμοιβάδας που πέρασε μαγουλάδες στα νιάτα της, οι υπόλοιποι είμαστε απλοί άνθρωποι που προσπαθούμε να βρούμε τις λύσεις που θα μας εξασφαλίσουν άλλη μια μέρα πάνω στη Γη, χωρίς έγνοιες και σκοτούρες που θα μας έστελναν μια ώρα αρχύτερα σε τόπους χλοερούς και μυρωμένους.

Το αν θα καταλήξει τελικά κάποιος να γίνει καλόγερος, συνδικαλιστής, Χάρε Κρίσνα, οικολόγος ή Τέκτονας, εξαρτάται από ένα πλήθος κομβικών σημείων που θα συναντήσει στη ζωή του και από τα «εργαλεία» με τα οποία θα μπορέσει να επεξεργαστεί τις επιλογές που του προσφέρονται για να πάρει κάποιες αποφάσεις για τη ζωή του και τα «θέλω» του.

Προσωπικά δεν βλέπω τη ζωή μου σαν μια προϋπάρχουσα ταινία όπου η συνείδησή μου απλά «πηδάει» από στιγμιότυπο σε στιγμιότυπο (οι φίλοι μας οι Ισλαμιστές το λένε «Κισμέτ»), αλλά (παρόλα αυτά) είμαι πεπεισμένος ότι οι αποφάσεις που θα πάρω στο μέλλον αποτελούν μια συνάρτηση όλων των εμπειριών που είχα σε αυτή τη ζωή.

Ίσως αυτές οι αποφάσεις μου να φαίνονται ακατανόητες ή βλακώδεις σε έναν ιθαγενή του Αμαζονίου ή σε ένα Ινδό φακίρη, αλλά είναι οι μόνες που μπορώ να πάρω, μέσα στο πολιτισμικό και μορφωτικό πλαίσιο στο οποίο γαλουχήθηκα και κινήθηκα εδώ και πάνω από μισό αιώνα.

Πες με «μούχλα» και «ξενέρωτο», αλλά οι New Age προσεγγίσεις πολλών συνανθρώπων μας σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής μας με αφήνουν παγερά αδιάφορο (ή έστω, μόνο ακαδημαϊκά ενδιαφερόμενο), θεωρώντας ότι για να βγάλεις μια άκρη από τις θεωρίες του Reiki, του Dazira Narada και άλλων Ανατολίτικων κοσμοθεωριών, πρέπει όχι απλά να παρακολουθήσεις κάποιο τριήμερο σεμινάριο μαζί με 25 φευγάτες κοπελίτσες, αλλά να αλλάξεις εκ βάθρων την ύπαρξή σου και την πολιτισμική σου ταυτότητα, πράγμα μάλλον αδύνατον.

Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, υπό την ιδιότητα του Τέκτονα, παραμένω δύσπιστος στο βάφτισμα μέσα στην Τεκτονική κολυμπήθρα πολλών μεταφυσικών θεωριών των αγαπημένων μου αδελφών, που προέρχονται από την τάση που έχει ο καθένας μας να συγκεντρώνει όλες του τις εσωτερικές αναζητήσεις μέσα στο ίδιο τσουβάλι.

Για παράδειγμα, δεν μπορώ να δεχτώ ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός έχει τις καταβολές του στα αρχαία Αιγυπτιακά και Ελευσίνια Μυστήρια. Δηλαδή, βρε αδέλφια, σε όποια στιγμή της ανθρώπινης Ιστορίας κάποιος έβαζε μια πελεκημένη πέτρα πάνω στην άλλη αποκτούσε Τεκτονική συνείδηση; Ή όταν μια ομάδα ανθρώπων μετέδιδαν τη μεταφυσική τους Γνώση σε άλλους, δια της μυητικής οδού, θεωρούσαν τον εαυτό τους μέρος του ίδιου συμβολικού-φιλοσοφικού ρεύματος με τους Ελευθεροτέκτονες του 18^ου αιώνα;

Σύμφωνοι, ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν προήλθε εκ παρθενογενέσεως, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό του υπήρξε πάντοτε η Ελευθερία του πνεύματος, η Ισότητα μεταξύ των Ανθρώπων και το πράττειν το Καλόν απολύτως, για κάθε συνάνθρωπό μας. Ποιες από αυτές τις ποιότητες υπήρξαν κοινές με το Αιγυπτιακό Ιερατείο; Τι σχέση μπορεί να έχει ο Διαφωτισμός με τα Αιγυπτιακά ή τα Κελτικά μυστήρια;

Και δεν μπορώ Θανάση μου, παρά να αναρωτηθώ αν τελικά αυτές οι μεταφυσικές ανησυχίες (οι οποίες θα ήταν απόλυτα σεβαστές ως παράλληλες, αλλά όχι προσδιοριστικές ιδιότητες ενός Τέκτονα) αφαιρούν από την Τεκτονική Αδελφότητα σημαντικές ποσότητες ενέργειας, οι οποίες θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά στο ρόλο του Ελευθεροτεκτονισμού στην Κοινωνία μας.

Όσο η εξίσωση της λειτουργίας της Ανθρωπότητας καθίσταται πιο πολύπλοκη, τόσο η ομφαλοσκοπική μας στάση και η διστακτικότητα της Τεκτονικής Αδελφότητας να ανοιχτεί και να προσδιορίσει κάποιες Κοινωνικές θέσεις και αξιώματα προς όφελος των συνανθρώπων μας, επιβάλλεται να αναθεωρηθεί και η φιλοσοφία μας να γίνει πιο Ανθρωποκεντρική, σε αρμονία με τους πραγματικούς ιδρυτικούς σκοπούς του Τεκτονισμού.

Άλλωστε, κανένας θρησκευτικός Ταλιμπάν δεν κατάφερε ποτέ να κατηγορήσει τον Τεκτονισμό για τη συμβολική του φύση και τα κοινωνικά του «πιστεύω» και προσωπικά αρνούμαι να απολογηθώ σε οποιονδήποτε για την τάση κάποιων φίλτατων αδελφών να μπλέκουν τη φιλοσοφία με τις μεταφυσικές τους κοσμοθεωρίες, ενώ ταυτόχρονα μένουν ικανοποιημένοι ΜΟΝΟ με αυτή τους τη δραστηριότητα.

Γνωρίζοντας ότι το νεοεκλεγέν Συμβούλιο της ΜΣΤΕ περιλαμβάνει σοφούς και αγαπημένους αδελφούς, οι οποίοι με τη στάση ζωής που έχουν επιδείξει μέχρι σήμερα, έχουν δώσει φωτεινά παραδείγματα σε εμάς τους ταπεινούς αδελφούς τους, νοιώθω αισιόδοξος ότι θα δω τον Ελληνικό Ελευθεροτεκτονισμό να αποκτάει σύντομα τη θέση που του αξίζει στην Ελληνική Κοινωνία.

Υ.Γ. (12/1/2013):  Μετά το διάλογο που υπήρξε στα σχόλια που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω, θεωρώ ότι πρέπει να διευκρινήσω κάποια πράγματα που ίσως δημιουργούν σύγχιση στους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Ναι, ο Τεκτονισμός είναι μυητικός θεσμός, μυσταγωγικός και εκ της φύσεώς του και εσωτερικός. Έχει να κάνει με τους ψυχικούς δεσμούς που αναπτύσσονται μεταξύ των Τεκτόνων αδελφών και με αυτό που αποκαλούμε "Τεκτονικό Εγρηγορός". Έχει να κάνει με τη συντριβή του Εγώ μας, για χάρη της ενσωμάτωσής μας στην Παγκόσμια Συνείδηση και της προσέγγισής μας στο Φως της Αληθείας. Όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι δυνατόν κάθε δοξασία, κάθε μυστικιστική αναζήτηση και κάθε μεταφυσική ανησυχία του καθένα μας να προσπαθεί να βρει πρόσφορο έδαφος, για να αναπτυχθεί μέσα στην Τεκτονική Αδελφότητα.

Παρατηρώ ότι η ανοχή σε όλες αυτές τις τάσεις και πολύ περισσότερο, η αποκλειστική ενασχόληση κάποιων με αυτές τις αναζητήσεις, έχουν φθάσει να εκφράζονται από ορισμένους αδελφούς, είτε με μια εκδήλωση Αυθεντίας που δεν αρμόζει στο Τεκτονικό Ιδεώδες ("μη μιλάς, δεν ξέρεις, θα μάθεις μόνο αν ασχοληθείς"), είτε με πλήρη αδιαφορία για κάθε τι τεκταινόμενο στη θύραθεν Κοινωνία. Η προσωπική μου αγωνία είναι ότι η όποια αδυναμία μας να αφουγκαστούμε και να δώσουμε το στίγμα μας στους συνανθρώπους μας, θα μας απομονώσουν σαν κάτι το γραφικό, το άχρηστο, το αναχρονιστικό και (αν πιστέψουμε τους Ταλιμπάν της γειτονιάς μας) το επικίνδυνο.