Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Σε ένα μικρό χωριό....




Καλέ μου φίλε και κατρουλιάρη αναγνώστη Θανάση, όπως θα είδες έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που σε προβλημάτισα με τις αμπελοφιλοσοφίες μου.  Ο λόγος που το έπραξα ήταν ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο για εσένα να χειριστείς τον υπολογιστή σου με τα φουσκωμένα μπρατσάκια περασμένα στα χέρια σου, στην παραλία.

Κατά καιρούς έχω λάβει επιστολές από άλλους αμύητους Θανάσηδες ανά την επικράτεια (εμ, τι, νόμισες ότι είσαι ο μόνος κατρουλιάρης;) και κάποιοι εξ αυτών μου καταθέτουν τον προβληματισμό τους, ότι ναι μεν ενδιαφέρονται για όλα αυτά που πρεσβεύει η Τεκτονική Αδελφότητα, αλλά σε μια μικρή επαρχιακή πόλη είναι δύσκολο να είναι κανείς Τέκτονας.

Το καταλαβαίνω πολύ καλά αυτό το πρόβλημα, καλέ μου Θανάση. Κατά καιρούς έχω κι εγώ οδοιπορήσει με τη στοά μου σε περιφερειακές στοές της επαρχίας και έχω αντιληφθεί από πρώτο χέρι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αδελφοί μας, ζώντας σε κοινωνίες που αργά ή γρήγορα, όλα γίνονται γνωστά.

Έχω ακούσει για στοές που από τα διπλανά μπαλκόνια στήνονται διάφοροι περίεργοι τύποι και τραβάνε φωτογραφίες..

Έχω ακούσει για στοά που έβαλαν φωτιά στο κτίριό της  την ώρα που οι αδελφοί μας ήταν μέσα και εργάζονταν…

Έχω ακούσει για αξιοσέβαστους παπάδες που εξαπολύουν πύρινους λόγους μίσους και ψεύδους στο εκκλησίασμά τους, με στόχο ορισμένα μέλη της κοινωνίας τους, αγνοώντας το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα μέλη είναι επίσης και οι πιο πιστοί Χριστιανοί και ενεργοί πολίτες του τόπου τους…

Όμως, υπάρχει και ο αντίλογος….

Πριν από ένα χρόνο βρέθηκα σε ένα μικρό χωριό της Πελοποννήσου, όπου τυχαία έπεσα επάνω στο σεβάσμιο μιας στοάς της Αθήνας, που όπως μου δήλωσε ήταν φίλος  με ένα νέο παληκάρι που λειτουργούσε το beach bar της περιοχής.

Έτσι, για να δοκιμάσω τα νερά, όταν κάθησα για ένα καφεδάκι, ρώτησα το παληκάρι αυτό αν του έλεγαν τίποτα κάποια ονόματα (που είναι σε κάθε Τέκτονα της χώρας μας γνωστά).

Μόλις κατάλαβε ο νέος αυτός ότι ήμουν αδελφός του, όχι μόνο με υποδέχθηκε με ανοιχτές αγκαλιές, αλλά έβαλε μια φωνή και από τα γύρω τραπέζια σηκώθηκαν άλλα 10-12 άτομα και ήλθαν να με καλωσορίσουν, να με δεχτούν αμέσως στην παρέα τους και να με κεράσουν ό,τι ήθελα.

Έτσι έμαθα ότι, χωρίς να το γνωρίζω, είχα βρεθεί σε ένα στέκι των μελών της τοπικής στοάς, τα οποία, μη μπορώντας να εργασθούν στην περιοχή τους, έκαναν ολόκληρο ταξίδι μέχρι την Πάτρα κάθε εβδομάδα, προκειμένου να έχουν ένα χώρο για να λειτουργήσουν τη στοά τους.

20-25 νοματαίοι, όλοι κι όλοι, τα μέλη αυτής της μικρής στοάς, νέα παιδιά 30-40 ετών οι περισσότεροι, που φροντίζουν να είναι όλοι στις εργασίες της και παραμένουν δεμένοι μεταξύ τους και έξω από αυτήν. Και με λίγες κουβέντες και πράξεις, με έκαναν στο λεπτό να νοιώσω σαν στο σπίτι μου, με την αγάπη και τη χαρά που με υποδέχθηκαν.

Ενεργοί πολίτες, ο κάθε ένας από αυτούς, συμμετέχουν στους πολιτιστικούς συλλόγους των χωριών τους, στα αθλητικά σωματεία, στην εκκλησία, σε κάθε δραστηριότητα που θα μπορούσε να παρακινήσει τους συντοπίτες τους σε κάποια ουσιαστικότερη ενασχόληση από το να σέρνονται κάθε βράδυ στα σκυλάδικα της περιοχής.

Συνεπώς, καλέ μου Θανάση, αν και η Ελληνική επαρχία δεν είναι το πιο κατάλληλο πεδίο για την ανάπτυξη του Τεκτονισμού, με όλες τις προκαταλήψεις, φανατισμούς και μισαλλοδοξίες που την κατατρύχουν, όταν ένας άνθρωπος πραγματικά θέλει να κάνει τη διαφορά και να προσφέρει στον τόπο του, βρίσκει τον τρόπο, αντιπαρερχόμενος όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα σταθούν μπροστά του.

Και τα παιδιά εκείνης της μικρής στοάς το αποδεικνύουν καθημερινά με τις πράξεις τους…

Τους στέλνω όλη την αδελφική μου αγάπη και τις ευχές μου για περισσότερο Φως.

6 σχόλια:

Unknown είπε...

Αυτοί οι Αδ.΄. είναι δύο φορές άξιοι και θα πρέπει να αποτελούν λαμπρό παράδειγμα γι όλους μας που πολλές φορές χρησιμοποιούμε ανόητες δικαιολογίες για να πείσουμε τους εαυτούς μας να αποφύγουμε τις εργασίες (που να τρέχω τωρα, έχει και συγκέντρωση στο Σύνταγμα, βρέχει έχουν απεργία τα Ταξι, κοκ)
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ λοιπόν σε όλους αυτούς που παρόλο που όχι μόνο τους γνωρίζουν ,αλλά το σπουδαιότερο, τους "αναγνωρίζουν" κι'ολας …!

JSP είπε...

Πέρα από τήν φιλοξενία τών Αδ.. εγώ κατάλαβα ότι πάλι τσάμπα τήν έβγαλες!!

GREEK MASON είπε...

Κι εγώ κατάλαβα ότι αν καμιά φορά δαγκώσεις κατά λάθος τη γλώσσα σου, θα σε τρέχουνε στο νοσοκομείο, φαρμακομύτη αδελφέ μου...

Ανώνυμος είπε...

Όντας μέλος επαρχιακής στοάς, θα συμφωνήσω απόλυτα με τα γραφόμενα. Είναι απολύτως κατανοητό να μην θέλει κάποιος να γίνει θέμα συζήτησης και κατάκρισης από κακεντρεχείς ή εχθρικούς ή απλά άσχετους συμπολίτες του.

Κάποιος όμως που πραγματικά θέλει να κάνει την δική του αναζήτηση,αφήνει τα προαναφερθέντα πίσω του και ενεστερνίζεται την πρόταση του συγγραφέα του άρθρου "...ένας άνθρωπος πραγματικά θέλει να κάνει τη διαφορά και να προσφέρει στον τόπο του, βρίσκει τον τρόπο, αντιπαρερχόμενος όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που θα σταθούν μπροστά του."

Προσωπικά, πάντως, δεν το μετάνιωσα

Καλό υπόλοιπο καλοκαίρι,Greek mason ! Σε ευχαριστούμε για το άρθρο !

Ιωαννης Παπαμηνας είπε...

Ευγε αδ,', συνεχισε το εργο σου μεσα απο το διαδυκτιο και μακαρι οι Θανασηδες να γινουν Αθανασιοι!Ντυσελντορφ Βορεια Ρηνανια Βεστφαλια.

GREEK MASON είπε...

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ αδδ.: μου. Δεν περιέγραψα τίποτα περισσότερο από την πραγματικότητα και θεωρώ ότι οι αδδ.: μας αξίζουν κάθε έπαινο..