Ο Φόβος του Χάους...

Καλέ μου φίλε και μοναδικέ αναγνώστη Θανάση, όπως βλέπεις, είπα να μη σε αφήσω πάλι παραπονεμένο να περιδιαβαίνεις το φτωχό μου μπλογκ και να μη βρίσκεις ένα άρθρο της αρεσκείας σου που να μην έχεις διαβάσει και σχολιάσει τουλάχιστον είκοσι φορές μέχρι σήμερα.

Άλλωστε, το θεωρώ ως τεκτονικό μου καθήκον να σε προκαλώ να σκεφτείς κάποια πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία, μια και η μακροχρόνια έκθεσή σου στα όσα συναρπαστικά σου φέρνει κατακέφαλα ο κάθε καλοπροαίρετος Ταλιμπάν, σε έχουν καταστήσει απελπιστικά κατρουλιάρη και απρόθυμο να κατανοήσεις ότι κάποιες από τις αντιλήψεις σου μπορεί και να είναι εντελώς λανθασμένες.

Σε τελευταία ανάλυση, τι είναι άραγε ο Τεκτονισμός, άν όχι ένας θεσμός που αυτό που ζητάει από τα μέλη του είναι να βάλουν το ρημάδι το ξεροκέφαλό τους να σκεφτεί έξω από διάφορα κουτάκια, ελεύθερα και αδογμάτιστα;

Βλέπεις, καλέ μου Θανάση, αυτό ακριβώς το ζητούμενο είναι που διαολίζει τις περισσότερες φορές τους κάθε λογής πολέμιους της Αδελφότητάς μας. Η διάφορά δεν έγκειται στο ότι εμείς οι παλιομασόνοι πιστεύουμε σε κάποιο άλλο Θεό ή κάποια άλλη κοσμοθεωρία που περιλαμβάνει την έλευση του Αντίχριστου μετά βαϊων και κλάδων. Και φυσικά, η διαφορά μας με τους προσφιλείς Ταλιμπάν δεν είναι ότι εμείς έχουμε τα “μεγάλα μέσα” και τον πλούτο, γιατί τίποτε τέτοιο δεν συμβαίνει. Απλοί άνθρωποι είμαστε, από όλα τα οικονομικά στρώματα και πολλοί από εμάς δοκιμάζονται σκληρά από την οικονομική κρίση.

Η βασική διαφορά μας από όσους θέλουν να μας παρουσιάσουν ως σατανιστές, πλουτοκράτες, δόλιους και ραδιούργους στα μάτια σου, έγκειται στο γεγονός ότι όλοι αυτοί αναπαράγουν με ύφος αυθεντίας κάποιες δογματικές θέσεις, πολιτικές ή θρησκευτικές, με μια ξύλινη γλώσσα που κανένα λογικό άνθρωπο δεν μπορεί να πείσει, ενώ οι Τέκτονες προσπαθούν να μιλήσουν τη γλώσσα της Λογικής, διαρκώς αμφισβητώντας και επανεξετάζοντας τα ίδια τους τα πιστεύω και με την ταπεινότητα και έλλειψη απολυτότητας που πρέπει να διακατέχει κάθε άνθρωπο στην αναζήτησή του για την Αλήθεια.

Η ρήση “εν οίδα, ότι ουδέν οίδα” του Σωκράτη γίνεται για εμάς βιωματική και όχι απλά μία στάμπα στο μαύρο μακό μπλουζάκι μας, κάτω από μαιάνδρους, σβάστικες και τη φάτσα του Λεονάϊντας στα...“Hot Gates”.

Εμείς αναζητούμε και θα αναζητούμε μέχρι το τέλος της ζωής μας, γνωρίζοντας ότι πιθανότατα δεν θα φτάσουμε ποτέ στην Αλήθεια, ενώ οι επικριτές μας έχουν καταφέρει να βρουν την Αλήθεια (τους) μέσα από την πολιτική ή θρησκευτική κατήχηση του τοπικού γκουρού και έχουν αποκρυσταλλώσει τόσο πολύ τις ιδέες τους και τα πιστεύω τους, που αν κουνούσαν το κεφάλι τους, αυτό θα ξεκολλούσε και θα έσπαγε στο πεζοδρόμιο.

Ξέρω Θανάση μου, κάποιες φορές μπορεί να είμαι λίγο περισσότερο σαρκαστικός στις απόψεις μου για όλους αυτούς τους ανθρώπους, αλλά πίστεψέ με, τους καταλαβαίνω πολύ καλύτερα ίσως, απ'όσο θα μπορέσουν οι ίδιοι να καταλάβουν τους εαυτούς τους. Γι αυτό άλλωστε είχα αναρτήσει παλιότερα και κάποια σχετικά αρθράκια (ψάξε τα, δεν θα σε βλάψει να τα διαβάσεις), σχετικά με τους κοινωνικούς μηχανισμούς που ωθούν ένα συνάνθρωπό μας στο να ασπαστεί ακραίες και παράλογες θέσεις, αρκεί κάποιος “καθοδηγητής” να τον πείσει ότι ο Βίος του δεν είναι ένα χαοτικό τοπίο, αλλά μια ρυμοτομημένη περιοχή που μπορεί να βρει τα πάντα ακολουθώντας κάποιους χάρτες και συγκεκριμένες οδηγίες.

Ποιος δεν θα ήθελε να διαθέτει ένα βιβλίο οδηγιών για τη ζωή του; Πόσο πιο εύκολη δεν θα ήταν η ζωή μας, αν είχαμε τις συνταγές και τη μεθοδολογία για την εύρεση της Αληθείας, για την επίτευξη της Γαλήνης, για την εκπόρθηση του Παραδείσου; Ποιος στα σωστά του μυαλά θα προτιμούσε ένα χαοτικό τοπίο, γεμάτο εμπόδια, Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, που θα πρέπει με κόπο να ανοίξει περάσματα και μονοπάτια, χωρίς καν να γνωρίζει που οδηγούν;

Το Χάος μας τρομάζει όλους, καλέ μου Θανάση. Είναι ο Εχθρός, αυτό που ρίχνει λάδια στην κλειστή στροφή μέσα στο δάσος, αυτό που βουλώνει μια μικρή αρτηρία στην καρδιά μας ή το κεφάλι μας, το γυμνό καλώδιο, το φίδι μέσα στο χορτάρι, οτιδήποτε μπορεί να αλλάξει μια καλοκουρδισμένη και τακτική ζωή μέσα σε δευτερόλεπτα και να μας αφήσει να μαζεύουμε τα κομμάτια.

Ο φοβισμένος συνάνθρωπός μας είναι έτοιμος να ασπαστεί οποιαδήποτε πολιτική ή θρησκευτική κοσμοθεωρία που υπόσχεται να αναιρέσει αυτό το Χάος από τη ζωή του και να το αντικαταστήσει με απλές εξισώσεις που μπορεί να τις διαχειριστεί αποτελεσματικά.

Και αντιλαμβάνομαι πολύ καλά, φίλε μου Θανάση, γιατί είσαι τόσο πολύ κατρουλιάρης. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε καλώ, μέσα από τις σελίδες αυτού του φτωχού ηλεκτρονικού φυλλαδίου να αποδεχτείς αυτό το χάος ως μια απαραίτητη και αναπόφευκτη συνθήκη της ζωής σου και να αγωνιστείς μέσα σου να ανακαλύψεις τα μονοπάτια που θα σε οδηγήσουν στην εσωτερική πλήρωση, αδιαφορώντας στα κελεύσματα και τις κραυγές των “ετοιματζήδικων” κοσμοθεωριών. Και κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο...

Άλλωστε, θυμήσου ότι ποτέ δεν υπήρξε κάποια σημαντική Ιστορική ή Θρησκευτική προσωπικότητα που έβγαλε Τσελεμεντέδες για την Ανθρωπότητα, άσχετα αν οι επίγονοί τους δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό για ίδιο όφελος.

Όταν λοιπόν αρχίζεις να αμφιβάλλεις για κάθε τι που πίστευες ή ακολουθούσες τυφλά, ίσως να ανακαλύψεις ότι τελικά, τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες τους κουβανούσες μέσα στην ψυχή σου.